- Μ’ έναν φακό στο χέρι, περπατώ τον κόσμο όχι για να τον δω, μα για να τον ακούσω – να πιάσω το ψίθυρο του κάθε τόπου και των σωμάτων, το βλέμμα του φωτός πάνω σε μια γωνιά που ξεχνιέται! - Πατάω το κλικ και κάτι μένει! Σαν κελάηδημα που χώρεσε σε κλουβί, αλλά όχι για να φυλακιστεί – για να με συντροφεύει.- Κι όταν το βλέμμα κουράζεται, ανοίγω την πόρτα της εικόνας, και τότε η στιγμή ξαναπετά, σαν να μην πέρασε ποτέ!