Αποστόλης Βενέτης
Με τα μάτια κλειστά...
Αποστόλης Βενέτης
17/12/2025 - 19:34
«Θα μπορούσα να την αναγνωρίσω με τα μάτια κλειστά,
σαν το άρωμα της πρώτης ερωμένης.
Σε κάθε βήμα μου κροταλίζουν τα μαύρα βότσαλα
κι η θάλασσα...
Μαύρη πολύτιμη γη...
Αποστόλης Βενέτης
06/11/2025 - 17:38
Μαύρη πολύτιμη γη,
ραντισμένη χρόνια τώρα
με το αλάτι αυτής της θάλασσας.
Μαύρη πολύτιμη γη,
από χρόνια τώρα πεδίο της Τιτανομαχίας.
Κάτω απ’ τον...
Η γέννηση του φωτός
Αποστόλης Βενέτης
13/10/2025 - 06:51
Είναι η ώρα της ανατολής ...
Κι όμως - Αύγουστος·
μα μονάχα δυο, τρία ζευγάρια μάτια
μένουν καρφωμένα, ακίνητα, στην ακρογιαλιά.
Προσμένουν τη...
Όταν ο βράχος κρατά την αιωνιότητα.
Αποστόλης Βενέτης
29/09/2025 - 20:05
Τοπίο γαλήνιο ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια,
λουσμένο στο πρώτο φως της ημέρας.
Μονάχα ένας θαλασσοκόρακας, αμέριμνος,
βουτά κατά διαστήματα στα...
Ιστορίες από το χρονοντούλαπο του καλοκαιριού ...
Αποστόλης Βενέτης
19/09/2025 - 18:19
Οι θαλασσινές σπηλιές
κρύβουν γοητεία και μυστήριο·
πίσω αφήνω τον κόσμο των ήχων,
τον πολιτισμό των ανθρώπων,
και χάνομαι στη σιωπή των βράχων.
...
Η τελευταία βουτιά της ημέρας
Αποστόλης Βενέτης
13/09/2025 - 06:56
Το καλοκαίρι έχει ήδη φύγει,
η μέρα μικραίνει.
Η ζωή φορτώνει ανηλεώς τον χρόνο,
κι η μοναξιά της ηλικίας
παίζει σκάκι με τη μνήμη.
Λευκά πιόνια...
Καλημέρα Χίος
Αποστόλης Βενέτης
08/09/2025 - 08:18
Φλέβα χρυσού η ανατολή,κι ένα τρεχαντήρι χαράζει τη γαλήνη,μονοκοντυλιά στην άπειρη θάλασσα.Καλημέρα
Ο μύθος του Γεροτζίμη
Αποστόλης Βενέτης
28/08/2025 - 20:27
Λένε, πως στο λιμάνι, ένα σούρουπο αλμυρό, συνάντησα τον Γέροτζίμη∙
θαλασσινό παλιό, με μάτια βαθιά σαν κύμα που δεν ησυχάζει ποτέ.
«Γεια σου,...
Αέναος κύκλος
Αποστόλης Βενέτης
27/08/2025 - 07:08
Πώς νομίζω σε κάθε ανατολή ότι, για μια στιγμή μονάχα, βαστώ το κλειδί του αρχέγονου χρόνου.
Μέσα απ’ το κλείστρο ο Φαέθων οδηγεί το άρμα·
τα άλογα...
Καλημέρα Χίος
Αποστόλης Βενέτης
12/08/2025 - 06:19
Πριν ακόμη ο ήλιος ανασηκώσει το βλέφαρο της μέρας,
τα χαλάσματα στη Λευκωνιά, στην παραλία Κοντάρι,
ορθώνονται σαν μεγαλιθικό μνημείο — τυλιγμένα...


































