Τις περισσότερες φορές μου τηλεφωνεί αγανακτισμένος για να μου αραδιάσει κακά, στραβά κι ανάποδα που διαπιστώνει στην καθημερινότητα της πόλης. Άλλοτε για να μου κάνει γνωστά ημέρες και έργα των τοπικών αρχόντων μας. Άλλες φορές πάλι για να μου θυμίσει τα τέρατα και σημεία των δημοσίων έργων. Και κάποιες άλλες για να εκφράσει την απογοήτευσή του για χρόνιες καταστάσεις που θα μπορούσαν να είχαν και να έχουν καλύτερη τύχη, αλλά παραμένουν σε εκκρεμότητα.
Για να είμαι ειλικρινής ίσως, κάποιες φορές, να υπερβάλει κιόλας, αλλά γενικά πρόκειται για ένα φίλο που έχει μάτια κι αφτιά για όλα και καλά κάνει. Και δεν μπορεί να κρατήσει μέσα του όλα όσα τον «πνίγουν» και θέλει να τα εκφράσει για να εκτονωθεί και ο ίδιος και να ξεδώσει.
Πρόσφατα που μου τηλεφώνησε θέλησε να βγάλει την αγανάκτησή του για την ανεκμετάλλευτη περιουσία του Νοσοκομείου. Και είχε δίκιο γιατί κι εγώ δεν ξέρω πόσα χρόνια, κάποιες φορές, έρχεται το θέμα στην επικαιρότητα για να ξεχαστεί στη συνέχεια. Πόσες φορές γίνονται σχετικές αναφορές, αλλά εκτός από ξεφωνημένες περιπτώσεις για εκμετάλλευση για τις υπόλοιπες τίποτα δεν γίνεται, όπως μου μετέφερε ο φίλος. Με αποτέλεσμα οικήματα που ανήκουν στο νοσηλευτικό μας ίδρυμα να καταρρέουν ή να είναι εγκαταλειμμένα στην τύχη τους. Μάλιστα πολλά ακίνητα που ανήκουν σ’ αυτή την περιουσία έχουν να λένε πως είναι και άγνωστα στην ιδιοκτησία τους.
Για να είμαι ειλικρινής δεν έχω άμεση γνώση του θέματος ή του προβλήματος αν προτιμάτε. Όμως θυμάμαι μια ζωή να γίνεται κουβέντα γι' αυτή την περιουσία, αλλά δεν ξέρω πόσο «τόπο» έπιανε. Έχει αλλάξει κάτι; Μακάρι, αλλά δεν ξέρω. Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια οι ευεργέτες δεν δωρίζουν ακίνητα, αλλά μηχανήματα και συσκευές για άμεση χρήση. Σε όσους χώρους του Νοσοκομείου και αν πας βλέπεις πινακίδες με τέτοιες δωρεές. Τουλάχιστον καλύπτοντας άμεσες και επείγουσες ανάγκες και προτεραιότητες. Θα μπορούσαν όμως να συμπληρωθούν και με πρόσθετα έσοδα που θα είχε το Νοσοκομείο μας από την εκμετάλλευση της περιουσίας του, αφού η Πολιτεία πολλές φορές δεν μπορεί ή δεν θέλει να ανταποκριθεί. Αλήθεια, τι λένε οι διοικούντες;
Του Δημήτρη Φρεζούλη
