Τις τελευταίες μέρες οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι έτσι και βγούμε από το σπίτι η παγωνιά τρυπάει κόκκαλα που λέει ο λόγος. Πρωτοφανής δεν είναι βέβαια αφού και άλλες χρονιές βιώσαμε παρόμοιες παγωνιές, αλλά τις ξεχνάμε…
Έγραφα και τις προάλλες και για πτυχές του παρελθόντος που δεν ήταν καθόλου ευχάριστες αφού όλα όσα σχετίζονται με τα προηγούμενα χρόνια, δεν ήταν ντε και καλά όλα όμορφα και ωραία. Ναι μεν κάποιοι από εμάς θέλουμε να ωραιοποιούμε εκείνο το παρελθόν, όμως έχουμε ξεχάσει ότι κάποιες καταστάσεις ήταν δραματικές και είχαν ως αποτέλεσμα η ζωή μας να είναι δύσκολη.
Μία από τις πτυχές αυτές ήταν και η έλλειψη συστηματικής θέρμανσης με αποτέλεσμα πολλές φορές να νιώθουμε να μας περεχύνουν κρύα νερά στην πλάτη μας. Σήμερα θυμόμαστε με αγάπη το μαγκαλάκι που μας κρατούσε συντροφιά τις κρύες νύχτες του χειμώνα, αλλά μη μου πείτε ότι θα ήμασταν ικανοποιημένοι στις μέρες μας με αυτού του είδους τη ζεστασιά. Μαζευόμασταν γύρω από το μαγκαλάκι και απλώναμε τα χέρια μας να ζεσταθούν, αλλά έτσι και σηκωνόμασταν να πάμε σε κάποιο άλλο δωμάτιο ας μην ξεχνάμε πόσο υποφέραμε και πόσο διαπεραστικό ήταν το κρύο.
Το μαγκάλι εξυπηρετούσε και μας συντρόφευε κάπως μόνο στο δωμάτιο στο οποίο καθόμασταν. Τα υπόλοιπα ήταν σκέτη «Σιβηρία». Αφήστε που πηγαίνοντας για ύπνο βλέπαμε και παθαίναμε να ζεσταθεί λίγο το κοκκαλάκι μας καθώς ξαπλώναμε πάνω στα κρύα σεντόνια. Αμέ το άλλο; Που ήμασταν υποχρεωμένοι ολόκληρη τη νύχτα να φορτωνόμαστε εκείνο το βαρύ πάπλωμα που με δυσκολία το μετακινούσαμε... Και με τα πόδια παγωμένα να προσπαθούν να ζεσταθούν με κάνα τούβλο που έμπαινε στο μαγκάλι.
Άντε τώρα να συγκρίνουμε τη χτεσινή χειμωνιάτικη μέρα και νύχτα με τη σημερινή θαλπωρή και ζεστασιά. Με τα καλοριφέρ, τα κλιματιστικά και τις σόμπες να δουλεύουν στο φουλ και να κρατούν ζεστά όλα τα δωμάτια. Και ακόμα με τα φανελένια σεντόνια και τις ηλεκτρικές κουβέρτες στα κρεβάτια μας. Και, βέβαια, τα παπλώματα είναι πούπουλα μπροστά σε εκείνα τα παλιά. Ακρίβυναν βέβαια τα καύσιμα, αλλά τι να κάνεις; Η παγωνιά δεν αντέχεται και ας έχει και το κόστος της. Και θέλεις τη ζεστασιά σου!
Του Δημήτρη Φρεζούλη
