Πάντα, κάθε πρωί, η Φρόσω σηκώνεται λίγο πριν από εμένα, ενώ εγώ παρόλο ότι είμαι ξύπνιος χουζουρεύω και περιμένω να χτυπήσει η αφύπνιση στο κινητό… «Τι καιρό» κάνει, είναι η πρώτη ερώτησή μου, έτσι από περιέργεια, χωρίς να με ενδιαφέρει ποσώς… Ενδόμυχα θέλω να ακούσω πως βρέχει, γιατί μου αρέσει η βροχή…
Έτσι, σήμερα το πρωί, μέχρι να σακαριαστώ και να σηκωθώ, ήρθε η καιρική αναγγελία από τη γυναίκα μου… Βρέχει, αλλά ψιλό… Μάης μήνας και βροχή δεν είναι κάτι συνηθισμένο θα συμφωνήσετε, γιατί θα γεμίσουν μέλερη και όσα έχουν φυτευτεί… Έτσι κι αλλιώς όμως δεν μπορούμε και να τα «βάλουμε» με τα καιρικά φαινόμενα, οπότε τα αποδεχόμαστε όπως μας έρχονται…
Μέχρι να σηκωθώ το ψιλόβροχο μετατράπηκε σε μια καταρρακτώδη βροχή… Ο δρόμος άρχισε να τρέχει και να μετατρέπεται σε ρυάκι, τα τάκα τάκα στα κεραμίδια έμοιαζαν με τα κλαβιέ που παίζουν μουσική πιάνου, τα κανάλια άρχισαν να τρέχουν, μακριά ακούγονταν και κάποιες βροντές…
Έτσι ξεκίνησε η σημερινή βροχερή ημέρα και έχει και αυτή η μελαγχολική, οφείλω να ομολογήσω, συννεφιά τη δική της γοητεία. Άλλωστε είναι και πώς τη βλέπει ο καθένας…
Ο Μάης, ο μυρωδάτος, λοιπόν, μας επεφύλαξε και μια βροχούλα που πάντα είναι ευπρόσδεκτη μιας και πάντα έχουμε ανάγκη το νερό. Δεν θα κρατήσει, βέβαια, για πολύ, καθώς ο ουρανός αρχίζει και «ανοίγει», αλλά όσοι είμαστε ρομαντικοί πιστεύω πως την απολαύσαμε πρωί - πρωί… Ας πούμε ότι είναι κι αυτό μια παραξενιά αλλά όμορφη και ακουστικά και αισθητικά.
Περί επιλογών και διαθέσεως ο λόγος…
Του Δημήτρη Φρεζούλη
