Είναι διαπιστωμένο πως ό,τι έχει σχέση με το παρελθόν μάς γοητεύει.
Και με αυτό το παρελθόν καταπιάνεται για μία φορά ακόμα η Ευαγγελία Χρ. Παπαζή από τα Καρδάμυλα. Μετά από το βιβλίο της για τα παλιά παιχνίδια («Ανέβα μήλο - κατέβα ρόδι») και για το γενέθλιο τόπο της («Καρδάμυλα Περιήγηση - Λαογραφία») και το «Ανθρώπων έργα: 296 παραδοσιακά επαγγέλματα και ασχολίες» επανέρχεται δριμύτερη, με ένα ακόμα πόνημά της που παραπέμπει στο παρελθόν. Και μάλιστα στο γευστικό. «Τα μαγειρέματα της Κεράς μας» ο τίτλος του, με λαογραφικές ιστορίες αρτυσμένες με αγάπη, σε μια ακόμα προσεγμένη και άρτια έκδοση από τον εκδοτικό οίκο «Άλφα Πι».
Παθιασμένη με ό,τι έχει σχέση με τη λαογραφία και τον πολιτισμό η Ευαγγελία, με υπομονή και επιμονή, κατέγραψε με συνέπεια και συναίσθημα, και με κάθε λεπτομέρεια, όλα όσα είχαν σχέση με τη μαγειρική και τις διατροφικές συνήθειες που ανήκουν στο πιο πρόσφατο και πιο μακρινό παρελθόν.
Η Ευαγγελία που αγαπά με λατρεία τον τόπο της, έχει ένα εξαιρετικό πνευματικό υπόβαθρο, συμμετέχει ενεργά στα πολιτιστικά και πνευματικά δρώμενα, έχει την ικανότητα να καταθέτει με δεξιοτεχνία την άποψή της, παρακολουθεί από κοντά όλα όσα έχουν σχέση με τα γράμματα και τις τέχνες.
Όπως σημειώνει και η ίδια, γεύσεις και αναμνήσεις ταξιδεύουν στο χρόνο και φέρνουν το χτες στο σήμερα. Ξυπνάνε τις ψυχές, ξεκλειδώνουν τις καρδιές και αφήνουν μυρωδιές να ξεχυθούν, να μας γλυκάνουν.
Έτσι η Βαγγελιώ ξεκινά με τις σοδειές κάθε εποχής (φθινόπωρο, χειμώνας, άνοιξη, καλοκαίρι) για να συνεχίσει με τι τρώγαμε, διανθισμένα και με τις σχετικές μικρές γουστόζικες ιστορίες, αλλά και με αινίγματα και παροιμίες που συνοδεύουν κάθε φαγητό. Ένας πολύ ωραίος συνδυασμός που συνάδει με την παρασκευή του κάθε ορεκτικού ή φαγητού. Και βέβαια δίνοντας οδηγίες παρασκευής για κάθε είδος της διατροφής κάποιων άλλων εποχών που είναι όμως προσιτές και σήμερα.
Εν αρχή, λοιπόν είναι τι τρώγαμε το πρωί και το απόγευμα, για να ακολουθήσει το δεκατιανό και το απογευματινό για να προχωρήσει στη συνέχεια σε όλα όσα νοστιμίζουν τη ζωή μας… Τους μεζέδες και τα ορεκτικά, για να ακολουθήσουν τα γεύματα φαγητά του φθινοπώρου, καθώς κάποτε κάθε εποχή συνοδευόταν από τα ανάλογα φαγητά. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα φαγητά του χειμώνα, τα αντίστοιχα της Άνοιξης και εκείνα του καλοκαιριού. Ιδιαίτερη ενότητα έχει σχέση με τα δείπνα που περιορίζονται σε διαφόρων ειδών σούπες.
Συμπερασματικά η Βαγγελιώ Παπαζή, για μια ακόμα φορά, μας προσφέρει στο πιάτο το παρελθόν και τις νοστιμάδες του. Όλα όσα αφορούν την παλιά μαγειρική που δεν διαφέρει και πολύ από τη σημερινή, αλλά καταθέτοντας «μυστικά» που είναι ξεχασμένα, τα οποία, όμως, προσθέτουν το «κάτι άλλο» στη μαγειρική.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
