Ο Σύνδεσμος Εφέδρων Αξιωματικών Χίου, τιμά το Σάββατο 4 Νοεμβρίου 2017 και ώρα 11 π.μ. τη μνήμη του αειμνήστου Υποσμηναγού Στυλιανού Παναγυφτόπουλου, με επιμνημόσυνη δέηση στο χώρο της αναθηματικής στήλης στη λεωφόρο Ενώσεως.
Πρόκειται για ένα καθήκον που επιτελεί ο Σύνδεσμός μας κάθε χρόνο στη μνήμη του ανθρώπου που έχασε τη ζωή του την ώρα του υπέρτατου καθήκοντος.
Να υπενθυμίσουμε ότι, σύμφωνα με το ιστορικό του τραγικού συμβάντος, ο υποσμηναγός Παναγυφτόπουλος κατέπεσε μαζί με το μαχητικό αεροσκάφος την 7η Νοεμβρίου 1994 στο σημείο της αναθηματικής στήλης, κατά τη διάρκεια ασκήσεων αναχαίτισης, διότι προτίμησε να παραμείνει στο αεροσκάφος αντί να εκτιναχθεί από αυτό, προκειμένου να το οδηγήσει σε πτώση εκτός κατοικημένης περιοχής.
Έχουν προσκληθεί να παραστούν εκπρόσωποι της Εκκλησίας, οι Αρχές του Τόπου, ο Στρατιωτικός Διοικητής και ο εκπρόσωπος των αποστράτων αξιωματικών.
Με το παρόν καλούμε δια των ΜΜΕ τους συμπατριώτες μας να παρευρεθούν και να τιμήσουν τη μνήμη του.
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
Ο Πρόεδρος
Παύλος Καλογεράκης
Εφ. Τχης (ΠΖ)
Στο βίντεο που εμεπριέχεται στο κείμενο είχε γραφτεί το εξής στις 5 Νοεμβρίου 2014:
Πώς περνούν 20 χρόνια, σαν το νερό. Το τι κουβαλούν όμως το ξέρει όποιος σηκώνει το σταυρό και η Αγγελική Παναγυφτόπουλου το κάνει αυτό από τότε που με ένα μωρό στην αγκαλιά, παίρνει την είδηση - μαχαιριά στην καρδιά και όμως πρέπει να ζήσει για το παιδί τους, την ίδια και για τη μνήμη του συζύγου της. Το μαύρο μαντάτο λέει ότι ο επισμηναγός Στυλιανός Παναγυφτοπουλος, πιλότος Μιράζ 2000, στις 7 Νοεμβρίου 1994, το μεσημέρι, την ώρα άσκησης στο αεροδρόμιο της Χίου, χάνει τον έλεγχο του πολεμικού του αεροπλάνου και όπως αποδεικνύει η έρευνα, που ακολούθησε, αντί να κάνει χρήση του εκτινασσόμενου καθίσματος και να σωθεί, επιδιώκει μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο να πιλοτάρει το αεροσκάφος στη θάλασσα, γνωρίζοντας πως αν το εγκατέλειπε σωζόμενος αυτό θα έπεφτε στην… Ευαγγελίστρια.
Έτσι θυσιάζεται για να γλυτώσει η πόλη ένα ολοκαύτωμα. Συγκινημένη η Αγγελική Παναγυφτόπουλου ευχαρίστησε τις αρχές που διαχρονικά δεν λησμονούν τη θυσία του συζύγου της, νιώθοντας μόνο μια έντονη επιθυμία χρόνια τώρα, που όμως δεν μπορούσε και δεν μπορεί να υλοποιηθεί.
“Ήθελα”, μας είπε, “να τον βοηθήσω εκείνη την ώρα, να κάνω κάτι, εν ανάγκη να πέσω μαζί του…”
Το κλίμα χαλάρωσε ο Μητροπολίτης, που σε προσωπικό επίπεδο της ευχήθηκε ο 20χρονος πια γιος της, που δεν απέφυγε την αεροπορία, αλλά της έκανε το χατήρι να μην είναι ιπτάμενος, όταν παντρευτεί και αποκτήσει γιο να τον βαφτίσει στη Χίο, με ανάδοχο τη Μητρόπολη, δίνοντάς του το όνομα του ηρωικού παππού του.
