Οι οποίοι είναι υποχρεωμένοι να συμβιώσουν σχεδόν μαζί τους, αφού η ΒΙΑΛ είναι σε απόσταση αναπνοής από το χωριό και συνάμα τρεις φορές... μεγαλύτερό του, αφού έγκλειστοι εκεί συμβιώνουν πάνω από 1000 άνθρωποι και πάντα σε διαφορετικές εθνότητες, με ό,τι σημαίνει αυτό, και με ό,τι αποτελέσματα είχε στην πρώτη έκρηξή τους. Έτσι εκείνο που μπορούν να κάνουν εκτός από το αίτημα να κλείσει αυτή η ανοικτή φυλακή, είναι να δείχνουν το μέγεθος του προβλήματος, πρώτον στην ανασφάλεια που νιώθουν και μετά βλέποντας να καταστρέφονται οι περιουσίες τους, οι περιφράξεις και ειδικά η γεωργική παραγωγή τους. Μια καντίνα που υπάρχει έξω από τη ΒΙΑΛ στην ουσία δεν λειτουργεί, αφού οι μετανάστες πρέπει να αγοράζουν δι' απεσταλμένων... από τα σύρματα, ενώ με τη γνωστή ηλίθια λογική του Δημοσίου, δεν ικανοποιείται το αίτημα του Δημάρχου να ανοίξει ένα κυλικείο μέσα στην π. ΒΙΑΛ. Έτσι οι έγκλειστοι έχουν ένα ακόμα κίνητρο να κόβουν τα σύρματα και να φεύγουν. "Πατάνε μέσα στα χωράφια μας", μας λένε οι κάτοικοι, δείχνοντάς μας τις κατεστραμμένες περιουσίες τους, "κόβουν τις αγκινάρες, τα κολοκύθια, ξεριζώνουν τις πατάτες, αγοράζουν από τα μαγαζιά αλκοόλ, μεθούν". Τα όσα λένε τα διαπιστώνουμε και εμείς, όπως διαπιστώνουμε και τις δεκάδες τρύπες, που το πρωί μπαλώνονται και το βράδυ ξαναγίνονται, με δεκάδες μονοπάτια που μέσα από τα... σπαρμένα οδηγούν στις εξόδους προς τον δρόμο. Όπως διαπιστώνουμε και τα λύματα που βγαίνουν από τις τουαλέτες και κατεβαίνουν στα χωράφια, ανοικτοί βόθροι και εστίες μόλυνσης για έγκλειστους αλλά και για κατοίκους. Οι οποίοι δικαιολογημένα φωνάζουν αυτό που πρέπει να είναι αίτημα όλων των Χιωτών: Να κλείσει τώρα αυτή η ανοικτή φυλακή.
