Ψηφίδα, ψηφίδα, μέσα κυρίως από μαρτυρίες πρωταγωνιστών της περιόδου του 2015 και των χρόνων που ακολούθησαν, όταν στα νησιά μας καθημερινά είχαμε κύματα προσφύγων, αλλά και με την προσθήκη επιστημονικών απόψεων κ.α. η συγγραφέας Μαρία Φαφαλιού συνθέτει το «μωσαϊκό» του νέου της βιβλίου «Εντοπίστηκε βάρκα, Πρόσφυγες - μετανάστες στη Χίο», το οποίο θα παρουσιαστεί αύριο, στις 7:00 μ.μ. στο Εργατικό Κέντρο Χίου.
Η κα Φαφαλιού σε συνέντευξή της στο Ράδιο «Α» ανέφερε ότι η ίδια εντυπωσιάστηκε το 2015 όταν ευρισκόμενη στη Χίο έζησε στο δημοτικό κήπο την μοναδική εμπειρία αλληλεγγύης, τότε «που όλοι οι άνθρωποι ενωμένοι προσπαθούσαν να βοηθήσουν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες που ερχόντουσαν και ο καθένας με τον τρόπο του, άλλοι μαγειρεύοντας άλλοι σερβίροντας τη σούπα στον κήπο, άλλοι φέρνοντας ρούχα, άλλοι κατατάσσοντας τα ρούχα και μοιράζοντάς τα».
Όταν αργότερα βρέθηκε στην Ιχθυόσκαλα παρακολουθώντας ένα πρόγραμμα που έκανε η Μ. Ακογιούνογλου για τα προσφυγόπουλα και προσπαθώντας να εξηγήσει σε κάτι φίλους από την Αθήνα τι ακριβώς συνέβαινε με το προσφυγικό, τότε γεννήθηκε η ιδέα – όπως είπε- να γίνει ένα βιβλίο, να καταγραφεί αυτή η ιστορία και η περίοδος της αλληλεγγύης και μετά τα εύλογα- ίσως - προβλήματα που δημιουργήθηκα, όταν κάποιοι ντόπιοι αισθάνθηκαν παραπονεμένοι και αγνοημένοι από την κυβέρνηση και από την Ευρώπη, όταν έγινε η συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας και αποκλείστηκαν οι πρόσφυγες στο νησί, με αποτέλεσμα να στραφούν εναντίον τους.
«Κυρίως εστιάζω στο πριν, δηλαδή στους ανθρώπους που ήρθανε και έχω μαρτυρίες και από τους ντόπιους αλλά και από τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, αλλά και από εθελοντές που είχαν έρθει στο νησί», ανέφερε η κα Φαφαλιού.
Η συγγραφέας, με σπουδές στην κοινωνική ψυχολογία και σε άλλα βιβλία της έχει ασχοληθεί με ζητήματα που αφορούν τον εγκλεισμό.
Στο βιβλίο αυτό παραθέτει επιστημονικές απόψεις με την ίδια να αναφέρεται σε εκείνην που επισημαίνει ότι «μόλις οι κάτοικοι στις χώρες υποδοχής νιώσουν ότι οι κυβερνήσεις τους τους περιθωριοποιούν, τους παραγκωνίζουν ή τους αγνοούν - με λίγα λόγια, μόλις διακυβευτεί το δικό τους αίσθημα κοινωνικής ένταξης- τότε παύουν να είναι πρεσβευτές της ένταξης, όπως ήταν στην αρχή και γίνονται επιρρεπείς στα εξτρεμιστικά εκείνα πολιτικά μηνύματα που χαρακτηρίζουν τους ξένους αποδιοπομπαίους τράγους, ως την πηγή κοινωνικών απειλών και άλλων προβλημάτων. Η διαχείριση της μετανάστευσης σημαίνει πρόβλεψη και σχεδιασμό των επικείμενων αναγκών, σημαίνει να προλαμβάνουμε αντί να δημιουργούμε την κρίση, σημαίνει να διατηρούμε και να αναπτύσσουμε τις απαραίτητες υποδομές για ένα περιβάλλον συμπερίληψης και παραγωγικότητας, που θα ευδοκιμεί η ενεργητικότητα και η συνεργασία».
Από τις πολλές μαρτυρίες που παρουσιάζει στις σελίδες του βιβλίου της η κα Φαφαλιού αναφέρθηκε και σε μια από μια προσφυγοπούλα που επειδή φορούσε την μαντίλα περιέγραφε τον φόβο όσων την κοιτούσαν, μην τους κλέψει, επειδή είναι διαφορετική.
«Το βιβλίο προσπαθεί να δείξει το πόσο είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι και πόσο ίδιοι είμαστε όλοι. Πόσο τα συναισθήματα είναι κοινά…», ανέφερε η συγγραφέας προσθέτοντας ότι αυτές τις ημέρες που κατά σύμπτωση διάβαζε το κατά Ματθαίον που λέει «πείνασα και μου δώσατε φαΐ , δίψασα και μου δώσατε νερό, γυμνός με ντύσατε, φυλακισμένος και με επισκεφθήκατε» σκέφτηκε ότι τελικά αυτή η φιλοξενία και η αίσθηση της αλληλεγγύης που υπήρχε τότε από τους ντόπιους στους πρόσφυγες εντάσσεται μέσα στα χριστιανικά πρότυπα, αλλά και μέσα από στις εμπειρίες που είχανε οι Χιώτες, από τα δικά τους προσφυγικά βιώματα.
