Η κα Σκυριώτου… της καρδιάς μας

Παρ, 14/01/2022 - 06:55
Από εκδήλωση στο Μελανιός με ομιλήτρια την Καθηγήτρια

Δεν μένουν στη μνήμη όλοι οι δάσκαλοι που συναντήσαμε στην πορεία μας.         

Και από αυτούς που μένουν στη μνήμη μας, δεν τους θυμόμαστε όλους με τον ίδιο τρόπο.

Κάποιους τους θυμόμαστε με σεβασμό, επειδή μας φέρονταν αντίστοιχα. Κάποιους τους θυμόμαστε με ευγνωμοσύνη, επειδή η συμβολή τους στην μόρφωση και την εξέλιξη μας  ήταν σημαντική.

Μας δίδαξαν, μας ενθάρρυναν, μας επαίνεσαν. Κι όταν είσαι παιδί, έφηβος, όλα αυτά είναι κάτι παραπάνω από πολύτιμα για να προχωρήσεις.

Κάποιοι άλλοι είχαν ενσυναίσθηση και μεγάλη ικανότητα να μας υποστηρίζουν συναισθηματικά, ήταν εκεί στις δύσκολες στιγμές μας. Στις στιγμές του κακού βαθμού, της χαμηλής αυτοεκτίμησης, του άγχους για την αποτυχία, αυτοί οι εκπαιδευτικοί  ανταποκρίνονταν καλύτερα κι από τον καλύτερο ψυχολόγο. Αυτούς τους τελευταίους τους αγαπάμε λίγο περισσότερο - για πάντα.

Τι από όλα αυτά λοιπόν ήταν η κα Σκυριώτου;

Η κα Σκυριώτου ήταν όλα.

Είχε όμως και κάτι ακόμα. Κάτι που σπάνια το βρίσκεις σε έναν εκπαιδευτικό.

Η κα Σκυριώτου άφηνε το  αποτύπωμα της  στην ψυχή σου. Το αποτύπωμα είναι διαφορετικό από όλα τα παραπάνω, γιατί ξεπερνάει το έργο ενός αξιόλογου εκπαιδευτικού.

Για να αφήσεις αποτύπωμα στην ψυχή ενός εφήβου χρειάζεται να μην κάνεις απλά καλά τη δουλειά σου. Χρειάζεται να δίνεις όλο σου το είναι στην κάθε μέρα. Να μετουσιώνεις την ενσυναίσθηση στο κάθε απλό βλέμμα. Να έχεις, ως προσωπικότητα, κάποια μοναδικά χαρακτηριστικά που δεν συναντώνται εύκολα.

Η κα Σκυριώτου είχε ανθρωπιά και ακεραιότητα τόση που… περίσσευε στις πράξεις της. Ο τρόπος που διαχειριζόταν το κάθε μικρό και μεγάλο περιστατικό στην τάξη και έξω από αυτή, έμοιαζε με τον τρόπο που κατακτάται από κάποιον που έχει κάνει πολλή εσωτερική δουλειά με τον εαυτό του.

Ένας άνθρωπος που δεν χρειάζεται να αποδείξει τίποτα και σε κανέναν. Που ωθείται πρωτίστως από τις προσωπικές ηθικές του αξίες. Που προτάσσει την καθαρότητα και την ανοιχτή επικοινωνία. Που επιμένει με πείσμα να προσπαθεί (για το μάθημα, για τον κάθε μαθητή, για το κάθε προσωπικό πρόβλημα) για το καλύτερο, όχι για να φανεί πόσο καλή είναι, αλλά γιατί επιθυμεί αυτό «το καλύτερο» για να βοηθήσει.

Η κα Σκυριώτου συνδύαζε με μοναδικό τρόπο, χαρακτηριστικά που μοιάζουν αντίθετα μεταξύ τους. Αυστηρότητα με τρυφεράδα. Υψηλό επίπεδο μάθησης με απλότηταΔικαιοσύνη με επιείκεια. Ευαισθησία με δύναμηΈμπνευση με ηρεμία. Σεμνότητα με αυτοεκτίμηση. Επιμονή με ευγένεια. Όρια και αγάπη.

Κι αυτό το τελευταίο είναι μάλλον που τελικά τα «χρωμάτιζε» όλα...

 Ό,τι έκανε η κα Σκυριώτου είχε αγάπη. Μας μίλαγε με αγάπη. Μας μάλωνε με αγάπη. Μας ρώταγε με αγάπη. Μας δίδασκε με αγάπη.

Διάβασα, στα εκατοντάδες δημόσια σχόλια για εκείνη, στα κοινωνικά δίκτυα των Χιωτών, τα λόγια της Χριστίνας Αυγουστίδου. Η Χ.Α αποφοίτησε κάποια χρόνια μετά από τη δική μου φουρνιά και λέει καθώς θυμάται την τελευταία μέρα της στο Λύκειο: «Μας είπατε, ότι όταν πρώτομπήκατε στην τάξη μας, νιώσατε σαν τον μικρό πρίγκιπα ανάμεσα σε αλεπούδες. Κι ότι το εκλάβατε σαν πρόκληση να μας ημερέψετε και να μας πλησιάσετε, ανοίγοντας το σεντούκι του καθενός από μας.»

Πραγματικά, αυτόν τον «πρίγκιπα» γνωρίσαμε όλοι. Αυτός ο πρίγκιπας, ημέρωσε πολλές γενιές εφήβων λίγο λίγο, με υπομονή, και πάνω από όλα με το χέρι στην καρδιά. Γιατί, ο μικρός πρίγκιπας με την αλεπού, σας θυμίζω, είναι οι θιασώτες της ρήσης «Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία δεν την βλέπουν τα μάτια».

Θα κλείσω με δυο λόγια που είναι δικά της και της τα επιστρέφω με δάκρυα στα μάτια και όλη αυτή την αγάπη της μέσα μου.

Όταν αποχαιρετιστήκαμε - δακρυσμένες, στο τέλος της Γ’ Λυκείου, τη μέρα που τελειώσαμε το σχολείο, ήρθε κοντά μου, έπιασε με τα χέρια της και τα δυο μου χέρια, με κοίταξε σταθερά  στα μάτια και μου είπε: «Δεν λέμε Αντίο. Ο Πλάτωνας έλεγε: «εάω τινά χαίρειν» – αφήνω κάποιον να πάει στο καλό».

Στο καλό κα Σκυριώτου της καρδιάς μας…Το αποτύπωμα  σας μένει για πάντα μέσα μας. Ευχαριστούμε.

Άννυ Φ. Μπενέτου

Σχετικά Άρθρα