Η ομορφιά που είναι μπροστά στα μάτια μας αρκεί να τα έχουμε ανοιχτά...
Αγαπητοί φίλοι,
Πριν από λίγο καιρό, περνώντας από τα Αρμόλια κατά τη διάρκεια μιας καλοκαιρινής εξόρμησης στα νοτιόχωρα, έπεσα πάνω σε μια ευχάριστη έκπληξη!
Στο χωριό αυτό με τη μακρά καλλιτεχνική παράδοση, με πρωτοβουλία του τοπικού πολιτιστικού συλλόγου, οι κατά τα άλλα κοινότυποι κάδοι απορριμμάτων έχουν μετατραπεί εδώ και μερικά χρόνια σε πραγματικά έργα τέχνης.
Καλαίσθητες εικόνες μοιράζουν χαμόγελα στους περαστικούς αλλά και στους χρήστες των κάδων.
Εκεί που οι περισσότεροι έβλεπαν μόνο σκουπίδια και βρωμιά κάποιοι άλλοι είδαν πιο μακριά. Είδαν μια ευκαιρία για τέχνη και μια ευκαιρία να ομορφύνουν τον τόπο τους.
Πέρα από το αισθητικό σκεφτόμουν και το συμβολικό κομμάτι αυτής της δράσης. Τι μήνυμα θα μπορούσε να περάσει σε μια κοινωνία που ίσως και να παρασυνήθισε την ασχήμια γύρω της…;
Με πόσο απλά πράγματα μπορούμε να βελτιώσουμε αισθητικά τον τόπο μας;
Αν όλοι μας διατηρούσαμε καθαρό το πεζοδρόμιο μπροστά στο σπίτι μας δε θα ζούσαμε σε μια καθαρότερη πόλη;
Αν ο καθένας από εμάς φρόντιζε ώστε το σπίτι του και η αυλή του να είναι περιποιημένα δε θα ζούσαμε σε μια ομορφότερη πόλη;
Και με όλα αυτά μου έρχεται στο νου ένα παλικαράκι που βγάζει βόλτα το σκύλο του στον Άγιο Θωμά και κρατάει πάντα μαζί του ένα πλαστικό σακουλάκι και μωρομάντηλα για να καθαρίσει το πεζοδρόμιο…
«Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας, που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου, σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά» (Οδυσσέας Ελύτης)
Χρήστος Παπαχρήστου
Ψυχίατρος-Ψυχοθεραπευτής
Γενέυη, 26.07.2020
