Η Άννα είναι Καρδαμυλίτισσα, πάει να πει σπινθηροβόλο πνεύμα και… καπάτσα.
«Δεν δέχομαι το… ισόβια» μας είπε… κοφτά, όταν την αποκαλέσαμε έτσι, αφού για τέσσερεις τετραετίες εκλέγεται Πρόεδρος του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων και με ποσοστά… Πούτιν, ήτοι πάνω από 90%.
Ποια είναι όμως αυτή η Πρόεδρος, που έχει τόσο μεγάλη εκτίμηση από τους συναδέλφους της, ποιες είναι οι θέσεις της, όχι μόνο συνδικαλιστικά και πώς βλέπει την επιστήμη της;
Σε μια συνέντευξη… ποταμό στον Γιάννη Τζούμα η Αρχιτέκτονας Άννα Φήκαρη, μιλάει στην εκπομπή «Αυτοπροσώπως» την Πέμπτη στις 7.00 και στις 11.00 μ.μ. στην ΑΛΗΘΕΙΑ ΤV και τα μόνα κενά που αφήνει είναι αυτά που δεν… προλαβαίνει, κλείνοντας και με ένα παράπονο, ότι είπαμε για όλα πλην των… Καρδαμύλων.
Τούτο βεβαίως δεν είναι ακριβές, αφού και για τα Καρδάμυλα μίλησε, για την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική τους σημασία, αλλά και για την αξία ο Αρχιτέκτονας να αναδεικνύει μέσα από την επιστήμη του, τα ιδιαίτερα στοιχεία ενός τόπου.
Η Άννα Φήκαρη, αναφέρεται στα προβλήματα του κλάδου της, στην Πολιτεία, που παραμένει διαχρονικά κουφή και… άτεχνη, στην γραφειοκρατία, που τρώει τη χώρα και δυσκολεύει τη δουλειά των συναδέλφων της αλλά και των εκατοντάδων κλάδων και εργαζομένων, που συνωστίζονται γύρω από την οικοδομή.
Αν είναι μεγάλη η γραφειοκρατία; «Καλέ δεν υπάρχει συνάδελφος, που μέχρι να βγει μια άδεια δεν του έχει… πεθάνει πελάτης», απαντά αυθόρμητα και με χιούμορ.
Παράλληλα με την αγκύλωση των υπηρεσιών, εκφράζει και τα παράπονά της και αυτά των συναδέλφων της, όταν άλλα σχεδιάζουν, άλλα εγκρίνονται και άλλα γίνονται.
Εκείνη μεταξύ άλλων, έχει βάλει τη σφραγίδα της σε ένα σημείο, που όλοι μας περνάμε, την Απλωταριά.
Ε, δεν το είπε έτσι ακριβώς, αλλά αν δει κανείς τι έπρεπε να γίνει και τι τελικά έγινε θα… κόψει τις φλέβες του.
Όσον αφορά την επιστήμη της, στον χρόνο που αφιερώνει είναι περίπου… ποιητική.
Η Αρχιτεκτονική, μας λέει, είναι τέχνη και τεχνική, είναι ομορφιά και συναίσθημα. Το κτήριο είναι τελικά μόνο του μέσα στο χρόνο. Τα κτήρια χαίρονται, αναπνέουν, αισθάνονται, στεναχωριούνται, πολλές φορές… βιάζονται, ζουν μαζί μας, γερνάνε μαζί μας. Τα διατηρητέα κυρίως έχουν ευαίσθητη ψυχή και είναι εν τέλει πολιτισμός.
Ο Αρχιτέκτονας, μας λέει κλείνοντας, σχεδιάζει και πρέπει να σχεδιάζει την εποχή του.
Και ακόμα, να είναι αυτό που είπε, ο κορυφαίος Αρχιτέκτονας Αλέξανδρος Τομπάζης, Καμηλοπάρδαλη…
Να πατά γερά στη γη για να παίρνει τις ουσίες της, να 'χει ψηλά το κεφάλι και το μυαλό ψηλά στον ουρανό, γιατί χωρίς όραμα, δεν υπάρχει Αρχιτεκτονική. Και τέλος να 'χει μια καρδιά στη μέση, γιατί χωρίς συναίσθημα δεν γίνεσαι Αρχιτέκτονας.
