“Πως να δούμε τα παιδιά μας σπίτι μας να κοιμούνται ή να τρώνε, μεταφέροντας τις εικόνες, που βλέπουμε στη δουλειά μας; Το ξέρετε ότι συνοδεύω ανθρώπους να πάνε 100 μέτρα πιό κάτω και δεν έχουν παπούτσια και ντρέπομαι αλλά δεν μπορώ να βοηθήσω.” Αλήθεια, πως να βοηθήσουν άλλο οι Λιμενικοί, που είναι στα όρια τους; Οι λέξεις της Σημαιοφόρου Δέσποινας Πυρανιάν μέλους της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας υπαλλήλων Λιμενικού Σώματος πέφτουν σαν σφυριές. “Προσέξτε, μας είπε, η κατάσταση στο Λιμεναρχείο Χίου είναι οριακή και σε συναγερμό, στην ουσία δεν υπάρχει ωράριο, αλλά το πρόβλημα δεν είναι αυτό, είναι ότι εμείς πιά αυτό δεν μπορούμε να το διαχειριστούμε, δεν είναι αυτή η δουλειά μας. Και ξέρετε, συμπλήρωσε, οι άνθρωποι δεν είναι παραγάδια και δίχτυα, δεν είναι θαλάσσια ρύπανση, θέλουν ειδική αντιμετώπιση από ειδικούς, που να μπορούν να βοηθήσουν στο πρόβλημα τους τους”.
