Η ιστορία που θα σας διηγηθώ είναι αληθινή και συνέβει στο φορτηγό βαπόρι του Λώ "ΚΑΙΤΥ", το -κοσμο σωτήριο για τους Έλληνες- έτος 1967.
Φορτωμένο με ζάχαρη από τις Φιλιππίνες πλευρισε στην αποβάθρα εκφόρτωσης ζάχαρης DOMINO SUGAR που βρίσκεται δίπλα στη ξακουστή γέφυρα του Μπρούκλιν, στη Νέα Υόρκη.
Ήρθαν οι αρχές, Ατζέτης, Αλλοδαπών (Immigration) και Τελωνείου, και πρατίγαραν (ελευθεροεπικοινώνησαν) το βαπόρι και πρίν αποχωρήσουν οι Τελώνηδες, τόνισαν στον Χιώτη Πλοίαρχο καπτά Σιδερή Λώ (συγχωρεμένος σήμερα) να κλείσει στο τράντζιτο τού πλοίου, μαζί με τα τσιγάρα και τα ποτά και ότι καινούργια ρούχα ή ραδιομαγνητόφωνα κλπ άλλα είδη, έχει αγοράσει το πλήρωμα στο εξωτερικό, τα έκλεισαν και αυτά και αποχώρησαν.
Σε τρείς μέρες, και ενώ η εκφόρτωση συνεχίζονταν και θα τελείωνε σε 6 μέρες, τους επισκέφθηκε η Δίωξη (λαθρεμπορίου), 7-8 άτομα με φόρμες και σήματα και ένα λευκό βανάκι και είπαν του καπετάνιου ότι έχουν βάσιμες πληροφορίες ότι το πλήρωμα θα κάνει κονρταμπάτο με ουίσκι, τσιγάρα κλπ είδη και θεώρησαν αναγκαίο να πάρουν τα είδη αυτά σε ασφαλές μέρος, στην αποθήκη της Δίωξης και θα τα έφερναν 2 ώρες πριν τον απόπλου του πλοίου. Έβαλαν μάλιστα το πλήρωμα να μεταφέρει ο κάθε ένας μόνος του, τις βαλίτσες με τα πράγματα του (δηλωμένα και αδήλωτα) στο βανάκι το οποίο και φράκαρε από τα ποτά, τα τσιγάρα και τις βαλίτσες του πληρώματος, και με δυσκολία στριμώχτηκαν για να χωρέσουν και οι κλέφτες που παρίσταναν τους Τελώνηδες! (Πράγμα που θα το καταλάβατε και από τον τίτλο!)
Το βαν των κλεφτών, το οποίο είχαν παρκάρει αρκετά μακριά από την πρύμνη του βαποριού, που ήταν και η σκάλα, για να μπορούν να διαφύγουν αν κάτι δεν πήγαινε καλά- δεν έπαιρνε μπροστά και προσπαθούσαν απεγνωσμένα να το ξεκινήσουν, κοιτώντας και προς την πρύμνη φοβισμένα μήπως και το πλήρωμα είχε καταλάβει κάτι...
Ξαφνικά, βλέπουν κάποιον να κατεβαίνει τρέχοντας τις σκάλες και να τρέχει προς το μέρος τους φωνάζοντας τους και κουνώντας τους το υψωμένο του χέρι που κάτι κράταγε, ενώ στη σκάλα του βαποριού είδαν να μαζεύονται και άλλα μέλη του πληρώματος.
"Πάει μας κατάλαβαν" είπαν οι κλέφτες και ετοιμάστηκαν να τον αντιμετωπίσουν, ενώ οι άλλοι μισοί έσπρωχναν το βανάκι μήπως και πάρει μπροστά!
Αλλά δεν χρειάστηκε, αφού άκουσαν τον νεαρό τότε 3ο Μηχανικό Κώστα Τσουρή (Βρονταδούση), να τους... παρακαλάει να πάρουν και το ραδιομαγνητόφωνο του, γιατί παρόλο που το είχε δηλωμένο, δεν το είχε βάλει στο τράντζιτο αλλά το είχε στην καμπίνα του για να ακούει μουσική και τη "ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ"!
Τέλος πάντων του είπαν, επειδή είσαι ειλικρινής, αυτό θα το πάρουμε και δεν σου βάζουμε πρόστιμο, αλλά βοηθησέ μας να... φύγουμε σπρώχνοντας το βανάκι!
...Μια μέρα πριν φύγει το βαπόρι λέει ο καπετάνιος στον πράκτορα, μήπως μπορεί να ειδοποιήσει τη Δίωξη να φέρει τα πράγματα 4 ώρες πιό μπροστά, γιατί θα έχει σπατσαμέντο το πλήρωμα και οι 2 ώρες που μας είπαν, δεν θα είναι αρκετές για να μεταφερθούν τόσα πράγματα...
Ο Ατζέτης παραξενεύτηκε, πήρε το Τελωνείο, το οποίο τους είπε ότι δεν ξέρει τίποτα για το θέμα!
Και έτσι, την άλλη μέρα το ΚΑΙΤΥ σάλπαρε για την Χιλή για να φορτώσει... μπακίρι (!) για Ιαπωνία και το πλήρωμα δεν είχε μήτε σώβρακο να βάλει μια και τα "fruit of the loom" που είχαν αγοράσει από την Αμερική, τα πήραν και αυτά οι κλέφτες, λέγοντας τους ότι δεν ανήκουν στα... "various personal effects" που είχαν γράψει στο " δηλωτικό πληρώματος" (crew effects declaration)!
Στην κάτωθι φωτογραφία, που μου έστειλε ο φίλος Evangelos Tzardis, (γιατί οι κλέφτες τους πήραν ακόμη και τις φωτογραφίες!), το ΚΑΙΤΥ φορτωμένο μπακίρι από τη Χιλή, πλέει προς Ιαπωνία! Ο Λώς το κράτησε έως το 1983, και μετά το πούλησε...
