Όταν η μιζέρια γίνεται ανεκτή και η ξεραϊλα μας γίνεται συνήθεια
Εδώ ο τόπος καίγεται και εμείς ασχολούμαστε με.. εξωραϊσμούς.
Δεν πειράζει, πάμε κόντρα στα συνηθισμένα. Αυτό για παράδειγμα που είπε ο Περιφερειάρχης μας για τους… εμπρηστές, να δείτε που θα είναι… Τούρκοι, που χτυπάνε από τον Έβρο μέχρι την Σάμο, έρχεται απ’ ευθεία από την δεκαετία τουλάχιστον του 1970.
Πάμε λοιπόν παρακάτω, γιατί μόνοι μας καιγόμαστε, δεν χρειαζόμαστε βοήθεια, να δούμε την τύφλα μας σε ένα τομέα, που τον λες και εξωραϊστικό, εγώ όμως τον λέω και ποιότητα ζωής.
Επειδή λοιπόν αυτή την εικόνα της νησίδας στο Αεροδρόμιο, δεν την βλέπω μόνο εγώ, ρωτάω ευθέως.
Επειδή οι πολίτες έχουν πάθει χρονία αναισθησία, αποδεχόμενοι την μοίρα της μιζέριας, αυτό κάνει τους Περιφερειακούς Συμβούλους, όλους συλλήβδην να μην ντρέπονται;
Και λέω Περιφερειακούς, γιατί για το χάλι αυτής της νησίδας υπεύθυνη είναι η Περιφέρεια. Δεν θα ρωτήσω πόσο κοστίζει να μπούν μια σειρά λουλούδια. Δεν θα ρωτήσω πόσο κάνει η συντήρηση τους. Για να μην γίνεται θα πεί ότι δεν μπορεί να γίνει.
Τι εμποδίζει όμως την Περιφέρεια να πεί. Δεν έχω μηχανισμό, δεν έχω κονδύλια, μήπως ρε Δήμε Χίου μπορείς να βοηθήσεις;
Δεν μπορεί ο Δήμος, να δούμε ωρέ αδέλφια ενδιαφέρεται κανένας ιδιώτης; Κανένας φορέας; Κανένας Σύλλογος να το υιοθετήσει; Να ψαχτούμε συμπατριώτες. Αφού η Περιφερειακή Ενότητα αποδεικνύεται ΑΝΙΚΑΝΗ και γι’ αυτό, κάτι πρέπει να κάνουμε.
Σας καλώ να δούμε όλοι μαζί την ένθετη φωτογραφία.
Η ωραιότατη αυτή εικόνα εξωραϊσμού ανήκει στον ιδιώτη, που διατηρεί το σπίτι απέναντι από την νησίδα της ξεραϊλας.
Μιλάμε για την μέρα με την νύχτα.
Ως πότε όμως θα ανεχόμαστε αυτήν την μαυρίλα, αυτήν την μιζέρια στην ζωή μας; Και το κυριότερο, γιατί έχουμε πάθει ομαδική μουροχαυλίτιδα;
Ας δείξει ο καθένας με τον τρόπο του ότι απαιτεί να σταματήσει να υπάρχει αυτή η απαράδεκτη εικόνα ξεραϊλας στις νησίδες του κεντρικού Περιφερειακού δρόμου του Αεροδρομίου.
Εκτός αν ενοχλεί μόνο εμένα, οπότε πάω πάσο και να ζητήσω να μεταναστεύσω κάπου αλλού, όσα χρόνια μου μένουν να τα ζήσω τουλάχιστον σαν άνθρωπος.
Υ.Γ.: Ερώτημα τουρίστα, για να καταλάβουμε πόσες δεκαετίες πίσω είμαστε.
«Θέλω να επισκεφθώ τα Καρδάμυλα. Έχω τόσα ακούσει γι’ αυτά.
Το Λεωφορείο των υπεραστικών ΚΤΕΛ έχει δρομολόγιο στην 1.00 μ. (άλλο ένα λεωφορείο ξεκινάει στις 6.00 π.μ. αλλά δεν θέλω να πάω στο… κυνήγι). Θα βρίσκομαι στα Καρδάμυλα περίπου στις 2.00. Το λεωφορείο έχει επιστροφή στις 3.00 μ.μ.
Ευχαριστώ πολύ για την δυνατότητα που μου δίνεται να επισκεφθώ τα Καρδάμυλα για ολόκληρα 60 λεπτά».
