«Άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε Θεός κελεύει».
Άλλα σχεδιάζουν οι άνθρωποι και άλλα διατάσσουν οι Θεοί.
Σοφά λόγια των αρχαίων προ παππούδων μας, όταν φαντάζονταν τον Εγκέλαδο πλακωμένο από πέτρες να προσπαθεί να… σηκωθεί.
Ε, στο… σήκωμα υπάρχει το πρόβλημα. Το ανείπωτο δράμα που ζούν οι λαοί της Τουρκίας και της Συρίας.
Το κυριότερο πρόβλημα όμως δεν είναι στον Εγκέλαδο, είναι στο… μυαλό.
Ο σεισμός σκότωσε χιλιάδες και δεν είναι η πρώτη φορά. Οι πόλεμοι στην ίδια περιοχή έχουν σκοτώσει και δυστυχώς θα συνεχίζουν να σκοτώνουν… πολλαπλάσιους.
Αυτό που έγινε από τον σεισμό στην Νότια Τουρκία, μπορεί να γίνει σε ένα 48ωρο πόλεμο μεταξύ Τουρκίας – Ελλάδας, για να μιλήσουμε για έναν μόνο από τους γείτονες, εκ των οποίων, όλων μα όλων, είναι ενάντιος και… μαλωμένος ο Σουλτάνος Ερντογάν.
Βέβαια εδώ υπάρχει ένα ξεχωριστό δράμα. Μην δείτε την δύναμη του Εγκέλαδου. Αυτό δεν θα το λύσει ο άνθρωπος ποτέ. Δείτε όμως, δεν χρειάζεται να είμαστε έμπειροι, ούτε Πολιτικοί Μηχανικοί, ούτε οικοδόμοι, δείτε τα ερείπια των πολυκατοικιών, και διακρίνετε ανάμεσα στο, ο Θεός ή ο Αλλάχ να το κάνει μπετόν, τα… σίδερα. Δεν είναι είδος πολυτελείας, είναι είδος εν ανεπαρκεία. Ολόκληρες 17ωροφες πολυκατοικίες είχαν σηκώσει οι άθλιοι με σιδηρούν εξοπλισμό… ισογείου.
Δεν είναι λοιπόν μόνο ο Εγκέλαδος είναι και η αθλιότητα του άνομου κέρδους. Σε όλη αυτή την φτωχή βιομηχανική περιοχή της Τουρκίας, υπήρξαν άνθρωποι, που δεν θα μιλήσει κανείς γι’ αυτούς, που δούλεψαν μια ολόκληρη ζωή, για να αγοράσουν ένα διαμέρισμα, και στην ουσία αγόρασαν το φέρετρο τους, αυτό που τους πλάκωσε το μοιραίο ξημέρωμα και τους έστειλε στον κάτω κόσμο.
Στην Τουρκία του Ερντογάν, την… φουρτούνα στο όποιο μυαλό τους, Περιφερειακή δύναμη, με δική της πολεμική βιομηχανία, τον εξαγωγέα ντρόουν και τον κατασκευαστή… ελικοπτεροφόρου, της Γαλάζιας πατρίδας και του τσαμπουκά της Ανατολικής Μεσογείου, δεν υπάρχει ούτε ο στοιχειώδης αντισεισμικός κανονισμός και πολεοδομική διάταξη! Ο καθένας κτίζει όπου γουστάρει, όπως γουστάρει με ότι λιγότερο και φτηνότερο υλικό βρεί.
Το αποτέλεσμα το είδαμε και δυστυχώς θα συνεχίζουμε να το βλέπουμε, όσες κουβέρτες κι’ αν μαζέψει η ανθρωπιά μας. Η Τουρκία, μια μεγάλη χώρα, με ένα λαό δουλευτή, υπερήφανο, αντί να έχει σήμερα αντιμέτωπη την ευημερία της απέναντι στα δύσκολα και καταστροφικά φυσικά φαινόμενα, έχει δίπλα σ’ αυτά την επιθετικότητα των πολιτικών ηγετών της, την εξαγωγή φασαρίας, την απειλητική συμπεριφορά κατά των γειτόνων της.
Και το δράμα ξέρετε ποιό είναι στη συνέχεια;
Ότι όπως συμβαίνει παγίως, μετά από μια φυσική ή άλλη καταστροφή οι πολίτες ψηφοφόροι που καθορίζουν το αποτέλεσμα, γιατί αυτό δεν το ορίζουν οι φίλοι και οι αντίπαλοι, αυτοί είναι γνωστοί και δεδομένοι, το καθορίζουν οι αναποφάσιστοι. Αυτοί λοιπόν, λέει η ιστορία, στα δύσκολα συσπειρώνονται γύρω από τον ηγέτη που τους εμπνέει σιγουριά στα δύσκολα.
Μετά τον τελευταίο αυτό σεισμό, δύσκολα θα συνέλθει η Τουρκία, αλλά δύσκολα και θα χάσει πλέον τις εκλογές ο Ερντογάν.
Υ.Γ.: Oι παραπάνω προβληματισμοί είναι ανεξάρτητοι από το ανθρώπινο χρέος μας να βοηθήσουμε στους γείτονες μας στην ανάγκη τους.
