Μα που βρισκόμαστε; Ελα ντε, αυτά τα πανέμορφα στενά, τα γεμάτα λουλούδια και καλοσυνάτες γυναίκες στην αυλή, την ησυχία, την απλότητα είναι το Κάστρο. Αυτό το διαμάντι, αυτός ο άγνωστος δίπλα μας, αφού μάλλον τον έχουν ανακαλύψει πριν από μας οι τουρίστες. Αυτοί βέβαια βλέπουν και τα χορταριασμένα οικόπεδα, και τα καλώδια να αιωρούνται και την άσφαλτο κάτω να βιάζει το τοπίο, τα τείχη να καταρρέουν αν δεν έχουν γίνει... χωράφι απ' τα ξερόχορτα, βλέπουν και το γύφτο νεοέλληνα, που ρίχνει τα σκουπίδια του και ότι άλλο έχει στο νού φυσικά έξω από τους κάδους. Ολα αυτά, τα καλά και τα κακά για το πού βρισκόμαστε, ειδικά όσον αφορά τα πρώτα, έγιναν το πρωϊ από πολλούς συμμετέχοντες στην Ποδηλατάδα, που οργάνωσαν με επιτυχία, η Ομάδα Πρωτοβουλίας για το Κάστρο, αυτό τον χαμένο παράδεισο, μαζί με τους Ποδηλάτες Χίου. τα σοκάκια του Κάστρου γέμισαν ποδήλατα, φωνές μεγάλων αλλά και πολλών παιδιών, ενώ μια στάση έγινε στα Λουτρά για να θαυμάσουν όλοι αυτό το μοναδικό μνημείο. Στο τέλος εκ μέρους των Ποδηλατών δυό λόγια είπε ο Δήμης Μυλωνάδης, που επεσήμανε τη δύναμη της συνεργασία των φορέων, τη δυνατότητα να γίνει εθελοντικός καθαρισμός στα τείχη ενώ θύμισε τον αγώνα που είχε γίνει όταν κάποιοι απαίδευτοι έφτασαν στο σημείο να θέλουν να μπαζώσουν το Κάστρο από θαλάσσης, για να φτιάξουν δρόμο... κάνοντας το χερσαίο. Ξέχασε τους προκατόχους τους παλαιότερα, επίσης Δημοτικούς άρχοντες, που ζήταγαν από το υπουργείο Πολιτισμού να γκρεμίσει το Κάστρο, να καθαρίσει ο τόπος...απ' αυτή την εστία μόλυνσης.
