Είσαι δεκαπέντε ετών και ξεκινάς το λύκειο. Κάπου εκεί ξεκινά και η «σοβαρή» κουβέντα για το μέλλον: ποιο επάγγελμα θα ακολουθήσεις, ποια κατεύθυνση θα επιλέξεις, τι «θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις». Από μικρός/ή μπορεί να άκουγες την ίδια ερώτηση, αλλά τώρα αποκτά άλλη βαρύτητα. Τώρα καλείσαι να κάνεις τεστ επαγγελματικού προσανατολισμού, να πάρεις αποφάσεις, να γεμίσεις κουτάκια σε ένα μηχανογραφικό που δείχνει να κρίνει το μέλλον σου.
Υπάρχουν άτομα που γνωρίζουν από μικρά τι θέλουν να γίνουν. Κι υπάρχουν κι άλλοι — σαν εμένα κι εσένα, αναγνώστη — που μένουν αποσβολωμένοι μπροστά στην απεραντοσύνη των επιλογών. Θυμάμαι να σκέφτομαι: να ακολουθήσω το πάθος μου ή να το αφήσω στην άκρη για κάτι πιο «ασφαλές»; Να γίνω γιατρός ή συγγραφέας; Τραγουδιστής ή δικηγόρος;
Η αλήθεια είναι πως τότε δεν ήξερα. Αλλά τώρα, έχω καταλάβει κάτι ουσιαστικό: ότι αξίζει να ακολουθήσεις το πάθος σου, ακόμα κι αν μοιάζει λιγότερο «λογικό» ή «σιγουράκι».
Η πίεση είναι αληθινή
Δεν είναι μόνο το πλήθος των επαγγελμάτων που σε μπερδεύει. Είναι κι οι φόβοι.
Φοβάσαι μήπως κάνεις λάθος επιλογή, μήπως πας σε μια σχολή που δεν σου ταιριάζει, μήπως ξυπνήσεις μια μέρα και συνειδητοποιήσεις ότι σπατάλησες τα καλύτερά σου χρόνια.
Όσο πλησιάζει η ώρα του μηχανογραφικού, η πίεση αυξάνεται. Κάθε συζήτηση στο σπίτι ή στο σχολείο καταλήγει στο ίδιο ερώτημα:
«Τι θα κάνεις στη ζωή σου;»
Αλλά πώς να απαντήσεις; Πώς να ξέρεις από τα δεκαπέντε σου ποια καριέρα θα σε κάνει ευτυχισμένο στα τριάντα, στα σαράντα ή στα εξήντα; Ο κόσμος αλλάζει τόσο γρήγορα. Επαγγέλματα εξαφανίζονται, καινούργια εμφανίζονται κάθε χρόνο. Είναι σαν να προσπαθείς να διαλέξεις κατεύθυνση μέσα σε ομίχλη: ξέρεις ότι πρέπει να πας κάπου, αλλά δεν βλέπεις καθαρά τον δρόμο.
Η ζωή δεν είναι ευθεία
Ίσως τελικά να μη χρειάζεται να αποφασίσεις τα πάντα τώρα. Η ζωή δεν είναι ευθεία γραμμή — είναι δρόμος με στροφές, αδιέξοδα, και ξαφνικές αλλαγές κατεύθυνσης.
Υπάρχουν άνθρωποι που σπούδασαν μαθηματικά και έγιναν συγγραφείς. Άλλοι που ξεκίνησαν ως ηθοποιοί και κατέληξαν καθηγητές πανεπιστημίου. Μήπως δεν υπάρχει μία σωστή απάντηση, αλλά πολλές σωστές επιλογές που σε οδηγούν σε διαφορετικές εκδοχές του εαυτού σου;
Το πάθος είναι πυξίδα
Το σημαντικότερο όλων είναι να γνωρίσεις τον εαυτό σου.
Τι σε ενθουσιάζει; Τι σε κάνει να χάνεις την αίσθηση του χρόνου; Ποια θέματα σε κρατούν «κολλημένο» όταν διαβάζεις ή ψάχνεις στο διαδίκτυο;
Οι απαντήσεις σπάνια βρίσκονται σε ένα τεστ ή έναν πίνακα επαγγελμάτων. Συνήθως βρίσκονται σε μικρές, καθημερινές στιγμές που σου δείχνουν τι αγαπάς.
Το πάθος σου είναι η πυξίδα.
Δεν είσαι μόνος
Δεν είναι ντροπή να μην έχεις αποφασίσει ακόμα. Δεν σε κάνει λιγότερο έξυπνο ή ώριμο. Αντίθετα, δείχνει θάρρος να παραδεχτείς ότι χρειάζεσαι χρόνο.
Κι αν υπάρχει ένα μάθημα που αξίζει να πάρεις από νωρίς, είναι αυτό:
Εμπιστεύσου την περιέργειά σου. Τόλμησε να δοκιμάσεις.
Μόνο έτσι ανακαλύπτεις τι σου ταιριάζει πραγματικά.
Το επάγγελμα δεν είναι ταμπέλα — είναι διαδρομή
Στο τέλος της ημέρας, σημασία δεν έχει μόνο τι δουλειά θα κάνεις, αλλά τι άνθρωπος θα γίνεις μέσα από αυτή.
Το επάγγελμα είναι τρόπος να προσφέρεις στον κόσμο, να εκφραστείς, να μάθεις, να συνδεθείς. Δεν είναι ταμπέλα. Είναι ταξίδι.
Και αυτό το ταξίδι ξεκινά τώρα — όχι με μια απάντηση, αλλά με μια ερώτηση.
Και κάτι τελευταίο…
Αν όλα σου φαίνονται μπερδεμένα, θυμήσου: δεν είσαι μόνος. Όλοι ψάχνουμε.
Και όσοι δείχνουν σίγουροι, κάποτε ήταν κι αυτοί αναποφάσιστοι.
Το μυστικό είναι να συνεχίσεις να περπατάς, να ακούς τον εαυτό σου και να μη φοβηθείς να αλλάξεις πορεία όταν χρειαστεί.
Γιατί το μέλλον δεν είναι μια απόφαση.
Είναι ένα ταξίδι.