Κυκλοφορεί ως κοινό μυστικό, αν και δεν κρύβεται αφού μικροί και μεγάλοι παραγωγοί φεύγουν από τα καταστήματα γεωργικών ειδών, κουβαλώντας όχι τελάρα με κηπευτικά αλλά με φυτοφάρμακα.
“Η κατάσταση έχει ξεφύγει”, μας έλεγε γεωπόνος, κανείς δεν ελέγχει τίποτα και οι περισσότεροι παραγωγοί είναι ασυνείδητοι ή έχουν άγνοια. Το πρόβλημα, μας εξήγησε, δεν είναι τα φάρμακα και σε ένα γιατρό να πας θα σου πει να παίρνεις το τάδε χάπι δύο φορές την ημέρα. Το πρόβλημα είναι ότι δεν τηρούν τις αναγραφόμενες δοσολογίες.
Γνωρίζουμε παραγωγούς, μας είπαν, που ρίχνουν τα φυτοφάρμακα όχι στα φυτά αλλά στο πηγάδι που ποτίζουν, έτσι ωμά, με το κουτί ή τη σακούλα. Μιλάμε η ντομάτα, για παράδειγμα, έχει μια τέτοια ανάπτυξη που πρέπει να κοπεί σε 15 μέρες και με τα φάρμακα - φαρμάκια σε τρεις μέρες είναι στον μανάβη.
Μετά, την ίδια παιδεία έχει και ο κόσμος, αγοράζει τα μεγαλύτερα και τα ομοιόμορφα, μιλάμε για σκέτη αυτοκτονία. Κανείς μας στη φύση δεν είναι ομοιόμορφος, εμείς όμως θέλουμε φρούτα ή κηπευτικά… φωτοτυπίες.
Κοντολογίς, κατέληξε ο συνομιλητής μας, το πιο αβλαβές είναι το… τσιγάρο. Οι καρκίνοι του δεν είναι τίποτα μπροστά στα φαρμάκια που ρίχνουμε στα στομάχια μας.
Απομένει να δούμε μετά ταύτα πού είναι οι μηχανισμοί ελέγχου, για τους οποίους αναρωτιόμαστε: Γίνονται στη Χίο, με ποια συχνότητα, σε ποια βάση, επιβάλλονται πρόστιμα, σε ποιους και ποια είναι αυτά;
Aναμένουμε απαντήσεις.
