Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές οι δύο έλληνες στρατιωτικοί συμπληρώνουν κρατούμενοι σε Φυλακή της Τουρκίας 34 μέρες παρά δύο ώρες.
Κρατούμενοι χωρίς κατηγορία, κρατούμενοι γιατί πέρασαν 70 μέτρα την μεθοριακή γραμμή, εισερχόμενοι σε μια φίλη χώρα, με την οποία συμμετέχουμε στην ίδια στρατιωτική Συμμαχία, αυτή του ΝΑΤΟ, χώρα με την οποία συμμετέχουμε μαζί σε ασκήσεις τις οποίες επιτελικοί Αξιωματικοί των μεν και των σχεδιάζουν από κοινού.
Σ’ αυτή τη βάση έπρεπε να μπεί από την αρχή το πρόβλημα και όχι στη λογική να τους απελευθερώσει εν όψει Πάσχα ο Ερντογάν.
Αυτή που πρέπει να τους απελευθερώσει ή να τους καταδικάσει είναι η Τουρκική Δικαιοσύνη που όμως πρέπει να απαγγείλει κατηγορία, την οποία θα πρέπει να αντικρούσουν οι έλληνες κρατούμενοι με την συνδρομή των συνηγόρων τους.
Αντ’ αυτού έχουμε λεκτικές ανταλλαγές τύπου «κυρά Κατίνας» του τι έπαθαν οι Τούρκοι το 1821, του τι έπαθαν οι Ελληνες το 1922 και πάει λέγοντας μέχρι να φτάσουμε στον… Αρταξέρξη και βάλε.
Την ίδια ώρα ο Ερντογάν ζήλεψε την… δόξα του Καμμένου και ντύθηκε τη στολή του πολέμου, με μόνη διαφορά ότι ο δικός μας έχει διάφορα… κοστούμια ενώ ο Ταγίπ πήγε κατ’ ευθείαν στις… ειδικές δυνάμεις.
Με αυτή τη λογική ούτε εξωτερική πολιτική γίνεται, ούτε οι δικοί μας θα βγούν ποτέ από τις Φυλακές εκτός αν σταματήσουμε επιτέλους να παίζουμε σ’ αυτό το γήπεδο.
Οι πρώτες επιπτώσεις θα φανούν ήδη το Πάσχα. Οι κρατήσεις από Τουρκία βρίσκονται στο χαμηλότερο σημείο και με την πολιτική… στολών παραλλαγής, χαμένοι θα είμαστε και από τις δύο άκρες του Αιγαίου.
Με τη μόνη διαφορά ότι η Τουρκία είναι ήδη σε πόλεμο στη Συρία, ενώ εμείς με όλους αυτούς τους επικίνδυνους ερασιτεχνισμούς κινδυνεύουμε να πάθουμε το σύνδρομο της… αρκούδας, να είμαστε δηλαδή συνέχεια στην τσίτα και να χορεύουμε στον ρυθμό του ταμπούρλου του Σουλτάνου.
Υ.Γ. Παλιά οι αρκουδιάρηδες έβγαζαν μεροκάματο χτυπώντας ένα ταμπούρλο, στο ρυθμό του οποίου η αρκούδα έκανε χορευτικές φιγούρες. Είχε προηγηθεί το ζέσταμα μιας λαμαρίνας, όπου έβαζαν να πατήσει η αρκούδα ενώ παράλληλα έπαιζαν το τουμπί. Για να μην καεί η αρκούδα χοροπήδαγε. Μετά ήταν αρκετό να ακούσει τον ίδιο ρυθμό για να… χορεύει χωρίς να καίγεται.
