Πώς να κρατήσει τα δάκρυα της και ποιός να καταλάβει την πίκρα τους;
Οι εικόνες έτρεχαν με κινηματογραφική ταχύτητα. Τα περιπολικά στην τηλεόραση, τα χυτήρια, τα χρυσά τούβλα, ο ενεχυροδανειστής με την χρυσή τηλε- καρέκλα, το λαθρεμπόριο, οι χειροπέδες, το χάος, η επιτυχία της Αστυνομίας, η κομπορρημοσύνη του Πρωθυπουργού για την εξάρθρωση της σπείρας.
Τι ήταν εκείνη μπροστά σε όλα τούτα. Οι μνήμες ίσως, που ακόμα δεν φορολογούνται, αυτές που ποτίζουν τα μάτια με δάκρυα.
Αχ αυτά τα μάτια. Με τι χαρά είδαν τον πεθερό της να στολίζει με το σταυρουδάκι το μαξιλάρι του νεογέννητου κανακάρη της. Δεν το αγόρασα της είπε δικό μου είναι κειμήλιο. Μύριζε μωρουδίλα το σταυρουδάκι και μετά ιδρώτα παιδικό ώρες στο προσκεφάλι του όταν αρρώσταινε και μετά αντρίκιο ιδρώτα να τον φυλάει στο Στρατό και μετά στο πρώτο μεροκάματο, μέχρι το τελευταίο, που έφυγε βάζοντας το στα χέρια της.
Δώστο κι’ αυτό μάνα μαζί με τα δικά σου μπας και σώσουμε το σπίτι.
Όχι μπροστά σ’ αυτό το σπίτι και το… σταυρουδάκι θα ‘δινε. Με τι ιδρώτα έγινε αυτό το σπίτι, με πόσο πόνο, με πόση στέρηση και τώρα δεν κατάλαβε πως έγινε… υποχρέωση της να πληρώνει γι’ αυτό ενοίκιο λέει στο Κράτος.
Ετσι με βαριά βήματα πέρασε το κατώφλι του… εκτιμητή, που όσα και αν της έδινε θα τα ‘παιρνε, είπαμε για το σπίτι. Ενέχυρο της είπαν αλλά εκείνη ήξερε πως το σταυρουδάκι του παιδιού της δεν θα το ξανάβλεπε.
Και να που το είδε τώρα στην τηλεόραση, μέρος ενός χρυσού τούβλου, μια τόση δα σταγόνα στον ωκεανό του παράνομου λέει πλούτου. Και εκείνο το παράνομο τι την ένοιαζε εκείνην, μήπως οι άλλοι που της έβαλαν ενοίκιο στο σπίτι της νόμιμοι ήταν; Απλά σ’ αυτούς είναι όλα δικά τους. Πώς να σε χώσει μέσα μια Αστυνομία, που είναι υπάλληλος σου, ποιός νόμος θα σε καταδικάσει όταν εσύ τον ψηφίζεις;
Αλλά τι τα ψάχνεις τώρα αυτά δεν ήταν για ‘κείνην, ούτε τα χρυσά τούβλα φυσικά ήταν, ήταν γι’ αυτούς που ξέρουν από πολιτική αυτοί που δεν είναι… τούβλα.
Αυτοί που κατάντησαν την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, με επίσημα στοιχεία 4.300.000 πολίτες να χρωστάνε στην Εφορία, γιατί αυτή δεν χρωστάει πουθενά. Γιατί είπαμε δικά τους τα σταυρουδάκια, δικά τους και τα χρυσά τούβλα.
Υ.Γ. Δεν αποκλείει βέβαια το ένα το άλλο. Δηλαδή να έχει και πολιτικά τούβλα… χρυσά.
