Τον πεινασμένο παιδί μου κανείς χορτάτος δεν τον καταλαβαίνει όσο καλή διάθεση και να δείχνει, λέει η γιαγιά και έχει δίκιο, καθ’ ότι και παιδί της… κατοχής.
Αυτό θυμίζει μετά την Μαρίνα και η περίπτωση «Ξενία» όπου στην ουσία έχουμε μια από τα ίδια.
Ας τα βάλουμε με τη σειρά.
Κοινό πρώτο. Επενδυτής είναι ο καπ. Παν. Τσάκος. Εκτός της ποιότητας του ανθρώπου, ας βρεθεί ένας που καταλαβαίνει το οικονομικό μέγεθος του ανδρός ή του Ομίλου του, για να μιλάμε συλλογικά, να μας πεί πιά κρατική μηχανή μπροστά του, δεν θα έκανε… τεμενάδες, με την έννοια του επενδυτικού ενδιαφέροντος, που ανοίγει δουλειές.
Γιατί τι επιζητεί ένα Κράτος; Μέσα στα πλαίσια των Νόμων, δουλειά για τους πολίτες του, ανάπτυξη και ευημερία.
Όλα πλην του παλαβού, του… απροσάρμοστου.
Προσέξτε συμπεριφορά του άχρηστου.
Μετά από σαράντα κύματα, σε σημείο εκτός όλων ανεξαιρέτως των αιρετών, να αναγκαστεί ο τότε Δήμαρχος Χίου Μ. Βουρνούς να καθίσει ένα τρίωρο έξω από την πόρτα της ΕΤΑΔ, γιατί κανείς δεν σήκωνε τα τηλέφωνα της Εταιρείας… Αξιοποίησης Ακινήτων του Δημοσίου και αφού τους έπιασε από το λαιμό, μετά από αμέτρητα δημοσιεύματα για το πρόβλημα, πέτυχε επιτέλους το Δημόσιο να βγάλει το κουφάρι του «Ξενία» για ενοικίαση, για να γίνει ξανά Ξενοδοχείο.
Ο ρομαντικός Τσάκος, εκτός αν υπάρχει ένας σοβαρός άνθρωπος, που λέει ότι θέλει στα ογδόντα του να σταδιοδρομήσει ως… Ξενοδόχος Ηotel 35 δωματίων, παίρνει μέρος στον διαγωνισμό, δίνει την μεγαλύτερη προσφορά, 30 χρόνια επί 40.000 ευρώ ετησίως, σύνολο 1.200.000 και το «Ξενία» τον Ιούλιο του 2019 περνάει στον Όμιλο Τσάκου.
Αμ δε, εδώ δεν είναι οποιοδήποτε Κράτος, εδώ είναι Ελλάδα. Και ως Ελλάδα αλλάζει η κυβέρνηση αλλάζει και η Διοίκηση της ΕΤΑΔ. Και από τον προηγούμενο Πρόεδρο, που δεν σήκωνε τηλέφωνο πήγαμε στον καινούργιο, έναν που θα υλοποιήσει το όραμα του Κυριάκου Μητσοτάκη να γίνει η Ελλάδα… κανονική χώρα.
Αυτός λοιπόν έκρινε μετά από έξι μήνες, ότι τα λεφτά που θα πάρει το Δημόσιο είναι… πολλά και ζητάει την έγκριση του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Λεφτά ζήτησαν δηλαδή, διαγωνισμό έκαναν, το υψηλότερο τίμημα πήραν, τώρα γιατί το… ψειρίζουν, εκείνοι ξέρουν ή μάλλον ξέρουμε και εμείς και το γράφουμε στον τίτλο.
Και πότε θα συνεδριάσει το Ελεγκτικό; Και θα έχει άραγε πλήρη σύνθεση; Και αν ένα μέλος του έχει… μητρικά ή ψυχολογικά προβλήματα βρε αδελφέ, ανθρώπινα είναι όλα ας καθυστερήσουμε λίγο.
Και επειδή αυτό το λίγο μπορεί να κρατήσει ένα εξάμηνο, οι διαδικασία αδειοδότησης μπορεί να ξεκινήσουν το νέον έτος… 2021 και ένα χρόνο να βγούν οι άδειες του… Κοσμοδρόμιου Μπαϊκονούρ, άντε ευτυχές το νέον έτος…2022.
ΠΡΟΣΟΧΗ όλα αυτά αφορούν τον Τσάκο, που βρε αδελφέ, όσο νάναι έχει ένα παραπάνω εκτόπισμα. Σκεφτείτε να αφορούσαν τον τάδε ομογενή εξ Αμερικής, που έχει λεφτά για πέταμα και πιστεύει τον Πρωθυπουργό ότι πρέπει να επενδύσει στην γενέτειρα για να ορθοποδήσει.
Η γενέτειρα όμως κύριοι δεν θέλει αυτό, θέλει να σέρνεται, για τον απλούστατο λόγο του τίτλου.
Ποιός από αυτούς τους κηφήνες του κρατικού μηχανισμού έμεινε για μια μέρα απλήρωτος;
Ποιός χορτάτος μπορεί να καταλάβει τον εργαζόμενο στους 180 τομείς μιας οικοδομής, που δεν έχει σταυρώσει ένα χρόνο μεροκάματο;
Ποιός θα καταλάβει τον επαγγελματία, που τον κυνηγούν από τα κοράκια της εφορίας μέχρι τους ληστές των τραπεζών;
Ποιός χορτάτος θα καταλάβει αυτόν που ντρέπεται να πεί στο παιδί του ότι δεν έχει να του δώσει χαρτζιλίκι;
Ποιός από όλους αυτούς τους άχρηστους μπορεί να μπεί στη θέση των διακοσίων και βάλε ανέργων, που γράφτηκαν στην λίστα του Εργατικού Κέντρου Χίου, για να τους χορηγηθεί ένα δώρο να το προσφέρουν στις γιορτές στο παιδί τους;
Ας επιστρέψουμε στην… κανονικότητα του Κυριάκου Μητσοτάκη, που ζεί σε άλλο πλανήτη, πρόοδος έναντι του Αλέξη που δεν ζούσε σε κανέναν.
Για να επιτευχθεί αυτή πρέπει όλοι αυτοί οι ηφήνες να μείνουν απλήρωτοι. Τότε μόνο θα καταλάβουν ότι τα εξάμηνα των καθυστερήσεων, που το Δημόσιο τα έχει στο τρύπιο τσεπάκι του, είναι απλούστατα δολοφονικά και μάλιστα σε έναν τόπο, που η μοναδικές επενδύσεις γίνονται από έναν ρομαντικό και το Κράτος φυσικά που φτιάχνει την… Αιπούπολη.
Υ.Γ. Φυσικά και ο χαρακτηρισμός του κηφήνα δεν αφορά όλους τους Δημόσιους λειτουργούς. Άλλωστε χωρίς την εργασία και το φιλότιμο των εξαιρουμένων θα είχαν διαλύσει τα πάντα. Μόνο που οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
