Στο σκηνικό σήμερα στο λιμάνι δεν υπήρχαν μόνο οι 284 απελπισμένοι που έφυγαν, υπήρχαν, εκτός από μας τους ανθρώπους της ενημέρωσης και δεκάδες Αστυνομικοί και Λιμενικοί, στην εκπλήρωση άλλης μια διαδικασίας του περίπλοκου μεταναστευτικού – προσφυγικού προβλήματος, αυτή της μετακίνησης προσφυγικού πληθυσμού.
Διαδικασία, που ήδη προκάλεσε την διαμαρτυρία των Αστυνομικών, με επιστολή των Ενώσεων τους στον Αρχηγό της ΕΛΑΣ.
Την εποχή λοιπόν του κορωνοϊού, το είδαμε και αυτό.
Οι 284 που 15 μέρες τώρα μάζευαν το αγιάζι με το τσουβάλι, πάνω στο κύμα, αυτοί που η θάλασσα έπεφτε ζωντανή πάνω τους στο Μπούρτζι, αυτοί που κυνήγαγαν τις σκηνές τους να τις σώσουν από τους ανέμους, να φορούν μια μάσκα έκαστος, να μην… συναχωθούν, ή μάλλον να μην μεταφέρουν ο ένας στον άλλο τον… κορωνοϊό.
Άλλη μια μάσκα φορούσαν οι Αστυνομικοί.
Οι 60 που θα πάνε μαζί τους μέχρι την Καβάλα και θα γυρίσουν, μετά από 32 ώρες ταξίδι, προφανώς όταν θα γυρίσουν στα σπίτια τους και σπίτια μας θα έχουν αποκτήσει ανοσία.
Προσέξτε τα λάθη είναι σαν τον… κορωνοϊό, που τρέμουμε όλοι μας.
Αν τα νησιά σήμερα είχαν απαλλαγεί από το μεταναστευτικό – προσφυγικό βάρος, σήμερα δεν θα κινδύνευαν διπλά και τριπλά απ΄ ότι η υπόλοιπη Ελλάδα.
Το πολιτικό δυναμικό όμως, αυτό που δείχνει πολύ υπεύθυνο στην πανδημία, στάθηκε αδύναμο και ανεύθυνο απέναντι στο μεταναστευτικό – προσφυγικό πρόβλημα.
Οι μεν κοιτούσαν μονίμως τον ομφαλό τους να κατεβάσουν καμιά ιδέα, οι δε αφού έξυσαν την σοφή κεφαλή τους είπαν να στείλουν τα ΜΑΤ.
Αποτέλεσμα; Κάντε όλοι όσες προσευχές μπορείτε ή επικαλεστείτε την θεά τύχη.
Μόνο έτσι μπορεί να την σκαπουλάρουμε.
Εκτός αν… εκτός αν επικαλεστούμε τα ίδια τα Κυβερνητικά στελέχη.
Από τα νησιά θα έχουν φύγει 15.000 μετανάστες – πρόσφυγες μέχρι το τέλος Μαρτίου 2020, είπε ο υπουργός Νότης Μηταράκης. Έφυγαν 284 σήμερα και 97 εχθές. Οι άλλοι 5500, για τη Χίο μιλάμε, πότε με το καλό;
Στα νησιά δεν μπορεί να πάει κανείς είπε ο ΥΕΝ και Νησιωτικής πολιτικής, αλλά μπορεί να φύγει. Ωραία, αυτό ισχύει μόνο για τους ντόπιους;
Θα ήθελα να κλείσω με δύο σκηνές που είδα σήμερα στο λιμάνι.
Μια νεαρή κυρία μαύρου χρώματος να κλαίει με αναφιλητά. Ένας Αστυνομικός δίπλα μου εξήγησε. Ήταν μια φουρνιά, που μεταφέρθηκε στην ΒΙΑΛ. Εκεί κάποια στιγμή έγινε μπλόκο από τους κατοίκους και μερικοί πέρασαν, οι άλλοι οδηγήθηκαν στο Μπούρτζι. Ο άνδρας της κατάφερε να περάσει, αλλά την κοπέλα την παρέσυρε το… ρέμα και οδηγήθηκε στο λιμάνι.
Τώρα εκείνη πάει στην Καβάλα και ο άντρας της μένει εδώ.
Ο άνθρωπος πίσω από τα δράματα, μέσα στα δράματα, ένα με τα δράματα.
Η άλλη σκηνή είχε να κάνει με δύο… ράμπο, ένα Αστυνομικό και ένα Λιμενικό, που επιτηρούσαν τον χώρο αυστηρά. Κάποια στιγμή μια κυρία έσπρωχνε σε αναπηρικό καρότσι μάλλον την μητέρα της και άντε να βγεί την ράμπα. Τότε οι δύο… ράμπο την σήκωσαν σχεδόν στα χέρια για να την βοηθήσουν.
Ο άνθρωπος πίσω από την στολή, μέσα από την στολή, με την στολή.
Υ.Γ. Αν δεν φορούσαν διαφορετικές στολές θα νόμιζε κανείς πως Αστυνομικοί και Λιμενικοί ανήκουν στο ίδιο Σώμα. Τέτοια συνεργασία και σύμπνοια υπάρχει μεταξύ τους, από τους Αξιωματικούς μέχρι το προσωπικό. Να ξέρετε πως η επιτυχία στην μέχρι σήμερα αντιμετώπιση του προβλήματος οφείλεται πολύ σε αυτό.
