Σε άλλο πεδίο οδηγείται η διερεύνηση της δυνατότητας εκπαίδευσης παιδιών προσφύγων και μεταναστών, με τη Δ/νση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης να αναζητά λύση σε ολιγοθέσια σχολεία, τα οποία μ'αυτόν τον τρόπο θα μπορέσουν να ενισχυθούν σε μαθητικό δυναμικό.
Αυτό βέβαια απαιτεί διασπορά προσφύγων σε διάφορες περιοχές, που συνεπάγεται κόστος, οπότε από εκεί και πέρα η "μπάλα" καταλήγει στο υπουργείο Παιδείας και την Ευρωπαϊκή Ένωση για τη χρηματοδότηση του εγχειρήματος.
Σήμερα ο Πρόεδρος του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών, Στέφανος Τσίγκος είχε συνάντηση με το Δ/ντή Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, Αρ. Κελεπερτζή λέγοντας ότι βρίσκονται σε εξέλιξη συζητήσεις και με δ/ντές σχολείων στοχεύοντας να αποφασιστεί από κοινού τι θα γίνει.
“Δεν μπορώ να αρνηθώ τη μόρφωση σε κανένα παιδί, σε κανένα προσφυγάκι. Όλα τα παιδιά του κόσμου, όπου κι αν βρίσκονται και για όποιο λόγο για αν βρίσκονται εκεί, έχουν τα ίδια δικαιώματα κι εμείς οφείλουμε να τους παρέχουμε την πληρέστερη μόρφωση.”, ανέφερε στην “Α” ο Πρόεδρος του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών Χίου, Στέφανος Τσίγκος που είναι παράλληλα και Πρόεδρος της Κοινότητας της Λαγκάδας, ιδιότητες που όπως είπε έχουν ένα προσωρινό χαρακτήρα, μιας και πρόταξε στην τοποθέτησή του την ιδιότητα του ανθρώπου και του εκπαιδευτικού.
Ο ίδιος τόνισε ότι έχουμε ισοπεδώσει τα αυτονόητα, σχολιάζοντας τις υπάρχουσες αντιδράσεις στη δημιουργία δομών εκπαίδευσης προσφύγων, με αφορμή και την εκφρασμένη θέση των Παρέδρων των Καμποχώρων να μην λειτουργήσει καμιά τέτοια δομή στο Σχολείο της περιοχής τους.
Χωρίς να υποτιμά τα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί στις τοπικές κοινωνίες με ευθύνες των κυβερνώντων, όπως π.χ. τα τεκταινόμενα στην ΒΙΑΛ, τον υπερπληθυσμό των φιλοξενουμένων, τις συνθήκες κ.α. επισήμανε ότι το έλλειμμα εμπιστοσύνης δεν πρέπει να υπερισχύει του αυτονόητου δικαιώματος των παιδιών στην μόρφωση.
Από την πλευρά πάντως των Παρέδρων των Καμποχώρων ο Κώστας Φουτράκης, από το Χαλκειός, μιλώντας επίσης στο Ράδιο “Α” υπεραμύνθηκε της άποψής τους λέγοντας ότι δεν υπάρχει καμία εμπιστοσύνη στην Κυβέρνηση.
Μέχρι τώρα, όπως είπε, συνεχώς τους αιφνιδιάζουν, παίρνουν αποφάσεις χωρίς να τις συζητούν με την τοπική κοινωνία.
Δείγμα πάντως της έλλειψης εμπιστοσύνης και η αναφορά του ότι μπορεί τώρα να μιλούν για προγράμματα εκπαίδευσης των προσφύγων αλλά αύριο μαζί με την ομάδα των παιδιών κανείς δεν μπορεί να τους εγγυηθεί ότι στο σχολείο δεν θα βρεθούν - όπως είπε χαρακτηριστικά- και εργαζόμενοι στις ΜΚΟ ή ότι δεν θα προκληθούν φθορές τις οποίες δεν θα βρίσκεται κανείς να τις αποκαταστήσει.
