Η πρόσφατη δήλωση – αποκάλυψη της Μέρκελ στο Ίδρυμα Νιάρχος, ότι δεν ήταν ποτέ κατά της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ και ότι πιέστηκε από τον Ομπάμα να σταματήσει το σχέδιο GREXIT του Σόϊμπλε, φέρνει σε επικαιρότητα άρθρο του συμπατριώτη μας δημοσιογράφου Κώστα Μαρδά, ήδη από το 2015, με το οποίο τεκμηριώνει –κόντρα στο κλίμα της εποχής– γιατί δεν θα μας έδιωχναν ούτε από την Ε.Ε. ούτε και από την ευρωζώνη. Kαι ο λόγος είναι πως η Ελλάδα αποτελεί πολύτιμο στρατηγικό… οικόπεδο των ΗΠΑ.
Παραθέτουμε τα κύρια αποσπάσματα για λόγους ιστορικούς :
ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΣΤΟ ΕΥΡΩ ΝΕ ΝΥΧΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΔΟΝΤΙΑ…
(Ποντίκι 2/1/2015)
(…).
Το έχω γράψει και θα το ξαναγράψω: Οι δανειστές μας δεν πρόκειται να προχωρήσουν στην αποπομπή της χώρας από το ευρώ, όχι μόνο γιατί δεν υπάρχει τέτοια δυνατότητα από τις ιδρυτικές συνθήκες, αλλά γιατί –απλούστατα– δεν είναι ανόητοι. Και δεν είναι ανόητοι, διότι η αποσκίρτηση της Ελλάδας από την αλυσίδα της ευρωζώνης θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στη διάλυσή της, με παράλληλη μετάδοση της κρίσης σε όλα τα χρηματιστήρια της υφηλίου και εξακόντιση της «φωτιάς» στις Ηνωμένες Πολιτείες. Γεγονός το οποίο θα σημάνει την ανάφλεξη του παγκόσμιου καπιταλισμού. (…).
«Τι χρείαν έχομεν μαρτύρων», αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, όταν ο ίδιος ο πρώην υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Τίμοθι Γκάιτνερ στο βιβλίο του με τίτλο «Stress Test» (αλήθεια, γιατί δεν κυκλοφόρησε στην Ελλάδα;) τα λέει χαρτί και καλαμάρι: Ότι στη διάρκεια της ελληνικής κρίσης 2010-2012 έκανε κατ’ εντολήν του προέδρου Ομπάμα 282 τηλεφωνικές και προσωπικές συνομιλίες με τους αξιωματούχους του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της ευρωζώνης, του Έλληνα πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου και του υπουργού Οικονομικών Γιώργου Παπακωνσταντίνου συμπεριλαμβανομένων, προκειμένου να τους… συντονίσει ώστε να δράσουν ταχύτατα προς τη διάσωση της Ελλάδας. Από… αγάπη; Όχι, βέβαια. Από συμφέρον!
Διότι μια άτακτη ελληνική πτώχευση θα απειλούσε την παγκόσμια οικονομική ισορροπία. Άλλωστε, τον Μάρτιο του 2011 στο οβάλ γραφείο, υποδεχόμενος τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Δημήτριο σε τελετή για τον εορτασμό της Επανάστασης του 1821, ο Ομπάμα δήλωσε: «Η ασφάλεια τη Ελλάδας είναι προς το συμφέρον ασφαλείας των Ηνωμένων Πολιτειών». Να γιατί ο Γκάιτνερ αποκαλύπτει επίσης ότι χρειάσθηκε να παρέμβει υπέρ ημών ο Αμερικανός πρόεδρος προς την καγκελάριο Μέρκελ, παραμονές συνόδων κορυφής, όταν στην ημερήσια διάταξη ήταν η ελληνική χρεοκοπία.
(…) Πρόσφατες δηλώσεις ήρθαν να επιβεβαιώσουν το συνεχώς αυξανόμενο αμερικανικό ενδιαφέρον για τη στήριξη της ευρωζώνης. Ο Ομπάμα, μιλώντας αρχές Δεκέμβρη του 2014 σε εκπροσώπους αμερικανικών επιχειρήσεων στην Ουάσινγκτον, άφησε αιχμές κατά της εμμονικής γερμανικής πολιτικής λιτότητας, που καλλιεργεί την ύφεση στον ευρωπαϊκό Νότο, και δεν έκρυψε τη δική του ανάμειξη στην ευρωζώνη: «Τόσο εγώ όσο και ο υπουργός Οικονομικών Τζακ Λου και ο προκάτοχός του Τίμοθι Γκάιτνερ, από τον πολύ χρόνο που έχουμε ξοδέψει προσπαθώντας να διαχειρισθούμε τις διάφορες κρίσεις που ξεφυτρώνουν στην Ευρώπη, είμαστε πλέον… επίτιμα μέλη της Κομισιόν, καθώς οι ΗΠΑ συνεχίζουν να σπρώχνουν τους Ευρωπαίους να τονώσουν τις επενδύσεις και τη ζήτηση ώστε να βγουν από την τρύπα!» («Καθημερινή», 4-12-14)
Σίγουρα θα έχεις αναρωτηθεί, αγαπητέ αναγνώστη: Γιατί τόσος αμερικανικός… έρωτας με την Ευρώπη; Διότι, εκτός από τον κίνδυνο μετάδοσης της κρίσης στην αμερικανική ήπειρο, υπάρχει ένας πιο βασικός λόγος που κάνει τον πλανητάρχη αφοσιωμένο στη Γηραιά Ήπειρο, την οποία τον Μάιο του 1945 απελευθέρωσαν από τους ναζί τα αμερικανικά στρατεύματα που μπήκαν στο Βερολίνο μαζί με τον σοβιετικό στρατό: Ο γεωστρατηγικός. Τον προσδιόρισε ο αρμοδιότερος όλων: Ο αρχηγός του γενικού επιτελείου των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων στρατηγός Μάρτιν Ντέμπσεϊ, σε διάλεξή του στο ινστιτούτο στρατηγικών αναλύσεων Atlantic Council (Ατλαντικό Συμβούλιο) στην Ουάσινγκτον: «Η ευρωζώνη βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο! Οποιοδήποτε ρήγμα στο ευρω-οικονομικό μπλοκ θα είχε σοβαρές συνέπειες και για το Πεντάγωνο. Θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο ακόμη και την εξέλιξη κορυφαίων προγραμμάτων ανάπτυξης οπλικών συστημάτων, όπως το F-35, στο οποίο έχουμε Ευρωπαίους συνεταίρους, όπως τη Βρετανία και την Ιταλία. Αλλά θα μπορούσε επίσης να θέσει σε κίνδυνο την ίδια την παρουσία των αμερικανικών στρατευμάτων στο ευρωπαϊκό έδαφος, καθώς πάνω από 80.000 Αμερικανοί στρατιώτες και 20.000 πολιτικοί υπάλληλοι εργάζονται στις Βάσεις των ΗΠΑ στην Ευρώπη, οι περισσότεροι στη Γερμανία». («Ελευθεροτυπία», 12-12-2011)
(…)
