Η λεπτή, διακριτική και σεμνή φυσιογνωμία της Ελένης Μπουμπάρη, που κυκλοφορεί στους δρόμους της πόλης μας, αλλά και στην περιφέρεια, δεν μαρτυρά την δυναμική της παρουσία στο χώρο της Αρχιτεκτονικής, της Τέχνης που σπούδασε και εργάζεται εδώ και χρόνια στο νησί μας.
Δεν είναι η πρώτη πανελλήνια βράβευση που έχει φέρει στην Χίο, ντόπιο αρχιτεκτονικό γραφείο.
Ωστόσο, μιλάμε αυτή την φορά για πολλαπλές βραβεύσεις που στις αρχές Ιουλίου, έτυχαν και ξεχωριστού αφιερώματος στον ένθετο, πολυσέλιδο θεματικό περιοδικό, της κυριακάτικης εφημερίδας «ΤΟ ΒΗΜΑ».
Ο ετήσιος, πανελλήνιος, αρχιτεκτονικός διαγωνισμός που οργανώθηκε τον περασμένο χειμώνα, από τον φορέα BOUSSIAS MEDIA, στον οποίον μετείχαν περίπου 100 αρχιτεκτονικά γραφεία από όλη την Ελλάδα, της έδωσε 3 βραβεία, δύο ατομικά και ένα συλλογικό.
Το πρώτο, χρυσό, το κέρδισε η Ελένη Μπουμπάρη στην ενότητα της «ΕΞΟΧΙΚΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ».
Το δεύτερο, αργυρό το κέρδισε μαζί με την κυρία Τερέζα Γαλάτουλα, στην ενότητα «ΕΥΕΞΙΑΣ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ».
Το τρίτο, χάλκινο, το πήρε στην ενότητα « ΒΙΟΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ, μεικτή χρήση, ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ».
Ο πανελλήνιος αρχιτεκτονικός διαγωνισμός, στον οποίον συμμετείχε φέρνοντας στο νησί μας, σημαντικές διακρίσεις, αντανακλά σε έναν μεγάλο βαθμό, τις τάσεις τις Αρχιτεκτονικές στην Ελλάδα, στις μέρες μας που όπως είπε η ίδια, «προϋποθέτουν ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΜΕΛΕΤΗ, στις ιδιότητες και την κατασκευή, μια σύμπνοια σε όλα αυτά τα στοιχεία».
Μέσα στη συγκεκριμένη οικονομική συγκυρία, όπως διαπίστωσε η κυρία Μπουμπάρη, που ναι μεν είναι σχετικά βελτιωμένη με το παρελθόν, ωστόσο δεν μπορεί να συγκριθεί με άλλες εποχές, σαφώς δεν μπορεί να επιτρέψει την κατασκευή νέων κτισμάτων, περισσότερο εστιάζεται στις επισκευαστικές εργασίες.
Όπως δήλωσε η Ελένη Μπουμπάρη, η δική της οπτική αποτυπώνεται στην αξιοποίηση του υφιστάμενου «κτηριακού αποθέματος», δηλαδή των υπαρχόντων κτισμάτων, με δύο βασικούς πυλώνες «ΤΟ ΚΕΛΥΦΟΣ» και το «ΚΤΙΣΜΑ». Δεν είναι τυχαίο ότι και τα τρία βραβευθέντα κτήρια είναι πέτρινα.
Το σκεπτικό ήταν η αξιοποίηση με σεβασμό, στην δαπάνη, τον κόπο που έχουν καταβάλει οι προηγούμενες γενιές για την κατασκευή τους, η ιστορία τους αλλά και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που είχαν χρησιμοποιήσει για να παραδώσουν στις νεότερες γενιές αυτόν τον μοναδικό, όπως είπε: «καμβά»!
«Περάστε πρώτα από Αρχιτεχτονική…»
Αν και η ίδια τελείωσε την Αρχιτεκτονική Σχολή Θεσσαλίας, στο Βόλο, εδώ και αρκετά χρόνια, το 2006, και έκτοτε έχουν αλλάξει πολλά στο πεδίο της Δόμησης, η άποψη της για την Σχολή που ανήκει ακόμη στην σκέψη των φοιτητών, στην περιζήτητες σχολές, η άποψή της είναι στέρεα θεμελιωμένη γύρω από αυτήν. «Πιστεύω ότι ο κάθε άνθρωπος, θα πρέπει να περνάει από την Αρχιτεκτονική, ανεξάρτητα τι θα πρέπει να κάνει μετά από αυτήν. Η φοίτηση στην Αρχιτεκτονική μας μαθαίνει να κοιτάζουμε το Δομημένο και το Αδόμητο περιβάλλον. Μέσα από αυτήν μαθαίνουμε να δουλεύουμε συλλογικά, με συνεργασία, να αξιοποιούμε την χρήση των χεριών μας, τα διάφορα εργαλεία σε συνεργασία βέβαια με την χρήση της σκέψης, του μυαλού»
Από τη φοίτησή της διαπίστωσε ότι πρόκειται για μια «δαπανηρή» Σχολή η Αρχιτεκτονική, καθώς απαιτεί κατά την 5ετή διάρκεια των σπουδών της υψηλό κόστος για τις εκτυπώσεις, μακέτες κ.λπ. Πληροφορίες αρκετά χρήσιμες για όσους σκοπεύουν να την ακολουθήσουν στο μέλλον.
«Από μικρή κοντά στον πατέρα με τα εργαλεία»
Γυρίζοντας πίσω στην παιδική της ηλικία, καλείται η Ελένη Μπουμπάρη να απαντήσει στο ερώτημα, κατά πόσο η οικογένειά της έπαιξε ρόλο στην επιλογή της Αρχιτεκτονικής και του επαγγελματικού, καλλιτεχνικού δρόμου που διάλεξε.
Η απάντησή της είναι καταφατική με πολλές νοσταλγικές μνήμες. Πολλοί θα την θυμούνται, όπως και η ίδια τον εαυτό της μικρό κορίτσι, δίπλα στον πατέρα της, Αντώνη Μπουμπάρη, στο κατάστημά τους στην οδό Βενιζέλου και αργότερα κοντά στο Νοσοκομείο, να είναι δίπλα του, ανάμεσα στα εργαλεία του, που ελάχιστα κορίτσια γνώριζαν το όνομα και τη χρήση τους. Να είναι κοντά του όταν έκανε τοποθετήσεις κουφωμάτων και άλλες εργασίες που είχαν σχέση με την οικοδομή. Πριν τη Σχολή της Αρχιτεκτονικής, φαίνεται πως ήταν ο πρώτος «δάσκαλός» της όχι μόνο στα εργαλεία, στην αγάπη για την οικοδομή αλλά και στο ήθος, στον επαγγελματισμό, στην υπευθυνότητα…
Δίπλα στους γονείς της, Αντώνη και Ευγενία Μπουμπάρη, πήρε τις πρώτες βάσεις, τις γνώσεις, τα θεμέλια, για τα εργαλεία, την οικοδομή, την αισθητική, τον επαγγελματισμό, τον Άνθρωπο. Δίπλα της, διόλου τυχαίο, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης η κόρη της, επίσης ταλαντούχος, Αρετή, που ήδη διαφαίνεται ότι παίρνει την καλλιτεχνική, δημιουργική σκυτάλη.
Η βράβευσή της, δεν αλλάζει καθόλου την οπτική της για την Αρχιτεκτονική, τον κόσμο, τη Ζωή.
Όσοι γνώριζαν την Ελένη Μπουμπάρη πριν από τη βράβευση και μετά, διαπιστώνουν ότι είναι ο ίδιος Άνθρωπος. Στο σχετικό ερώτημα απαντά, απλά, χωρίς πολλή σκέψη: «Μια τέτοια βράβευση μπορεί να αυξήσει την αναγνωρισιμότητα, την «αποδοχή», προσωπικά όμως εμένα δεν με επηρεάζει. Είναι μια επιβράβευση της οπτικής.».
Με αυτά τα λόγια αποχαιρετιστήκαμε. Συντροφιά με την κόρη της που φαίνεται να πορεύεται στα χνάρια που χάραξαν ο παππούς, η γιαγιά και η μητέρα της, έφυγαν για να κάνουν με την ίδια απλότητα και σεμνότητα αυτό που αγαπούν. Την κατασκευή, τη δημιουργία, την αναζήτηση, την Τέχνη, τη Ζωή και τον Άνθρωπο.
Ευγενία Κώττη
Σ.Σ.: Οι φωτογραφίες του GOLD βραβείου είναι του Νίκου Καραμπίνη, του SILVER είναι TheSocials και του του BRONZE της Ελένης Μπουμπάρη.
