Οι Μαυρογορδάτοι ή Μαυροκορδάτοι ήταν πολλοί, με πιο διάσημο τον πολιτικό της Επανάστασης του 1821 Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, Χιώτη από την μεριά της μητέρας του, Σμαράγδας Καρατζά.
Στην οικογένεια λοιπόν αυτή είναι αφιερωμένη ο οδός… μπαλκόνι της Τουρλωτής, που την διασχίζει ενώνοντας νοερά τον Φραγκομαχαλά, με την άνοδο του Αγίου Ιακώβου.
Στην οδό μπαίνουμε από την Νέας Μονής, όπου μια πινακίδα, μας ενημερώνει ότι αν την ακολουθήσουμε θα βρεθούμε στο Κέντρο και στο Λιμάνι, που από εδώ ακριβώς έχει κανείς την καλύτερη θέα.
Στη γωνία της βρίσκεται ένας υπερμεγέθης ευκάλυπτος, το διαπιστώνει κανείς από την διάμετρο της ρίζας του, που σήμερα από το… αισθησιακό κλάδεμα που γίνεται, μοιάζει με φουντωτή… τάπα.
Ένα μπαλκόνι με σταφύλια και γιασεμί, και μια σειρά από ταράτσες, αφού η υψομετρική διαφορά, με την άλλη οδό προς τον Συνοικισμό είναι μεγάλη, είναι η αρχή της. Από την μία πλευρά διακρίνει κανείς οικόπεδα και αυλές με… βάθος, ενώ από την άλλη μονώροφα από την μια πλευρά και διώροφα από την άλλη, κόβουν την θέα προς την θάλασσα.
Δεξιά μας αντικρίζομε την ανηφορική οδό Ηρακλειδών, ενώ από την άλλη την… σκαλοπατένια οδό Μητροδώρου, στο σημείο, που αρχίζει να στενεύει ο ευτυχώς μονόδρομος, με σειρά από σπίτια με αναρίθμητα σκαλοπάτια, ένα από τα χαρακτηριστικά της, όπως μας λέει και κάτοικος της περιοχής.
Η μονοτονία, μπετόν, γκαράζ και σκαλών, σπάει από την πλευρά της θάλασσας με μια τούφα πρασίνου να… ξεφεύγει, αποκαλύπτοντας ένα… κενό θέας, πριν φτάσει κανείς στο στενότερο σημείο της οδού, στην κυριολεξία, τεσσάρων – πέντε βημάτων.
Εδώ από την μία πλευρά υπάρχει μια ανηφοριά με σπίτια, ίσα - ίσα ένας χώρος για κάδο απορριμμάτων, που μπορεί να είναι και… μπαούλα, μια πράσινη τούφα από έναν θάμνο, που σπάει την μονοτονία και μια ανηφοριά προς την οδό Καπετάν Ζαχαρία Βορριά.
Και εδώ, κατηφορίζοντας πλέον, η οπτική είναι διπλή. Από την μια σπίτια που βρίσκονται ψηλά και από την άλλη νεόκτιστα, με γκαράζ, αυλές και μικροσκοπικούς φύλακες.
Εδώ, στο σημείο αυτό, υπήρχε και μια σχάρα ομβρίων, που καταργήθηκε, με αποτέλεσμα στην πρώτη βροχή και όχι μόνο, όπως επισημαίνει η Δώρα Τσαρούχα, τα νερά να στερνιάζουν.
Στο σημείο αυτό ο δρόμος φαρδαίνει από την μια, με το πατρογονικό σπίτι του πατ. Χριστοφόρου Γουρλή, με δυό χαρακτηριστικές μουσμουλιές απ’ έξω, και από την άλλη με νεόκτιστα πάντα σπίτια.
Εδώ βρίσκομε άλλο ένα παρατημένο μπαούλο, συν μια παλιά τηλεφωνική συσκευή που κάποτε απαντούσε στον αριθμό 20224. Αριστερά μας μια μουντή ταράτσα, έρχεται σε αντίθεση με μια οικία στολισμένη με γλάστρες και χρωματιστές… κολοκύθες.
Η οδός, που σκιάζεται στο σημείο αυτό από μια πρασινάδα, που σπάει την μονοτονία ενός μαντρότοιχου, διακόπτεται ξανά από μια σκαλοπατένια ανηφοριά, πρινη οδός ολοκληρώσει την απόσταση της, μπροστά σε δύο πινακίδες που επισημαίνουν την μονοδρόμηση της Μαυρογορδάτων.
Αφού από την οδό Νέας Μονής ξεκινήσαμε και στην άνοδο της οδού Ιουστινιάνι «Φτού και βγήκαμε».
Ρεπορτάζ: Γιάννης Τζούμας
Φωτογραφίες - Κάμερα: Κώστας Αναγνώστου
Επεξεργασία ήχου και εικόνας: Νέλο Μέσι
