Κύριε Μαρδά, είστε ιδιαίτερα γνωστός, έγκυρος και έγκριτος δημοσιογράφος.
Πως είναι να σας ρωτάνε αντί να ρωτάτε;
Κατ΄αρχάς, ευχαριστώ θερμά για τα καλά και υπερβολικά σας λόγια… Και να… διορθώσω: Είμαι κατά πολύ λιγότερο γνωστός από τον Γιώργο Τράγκα, που αποθεώνει το τηλεοπτικό Έθνος των Ελλήνων!.. Πάντως, σας δηλώνω ότι είναι ευχάριστο και αμήχανο να με ρωτάνε. Και συνειδητοποιώ πόσο εύκολο είναι να ρωτάς… Και πόσο δύσκολο είναι να ρωτάς πέρα από τα συμβατικά…
Έχετε πολλούς τίτλους: Είστε δημοσιογράφος, ποιητής, ιστορικός, λογοτέχνης, στρατηγικός αναλυτής, στιχουργός… Ποιον τίτλο αγαπάτε περισσότερο και ποιος τίτλος σας γοητεύει περισσότερο;
Η δημοσιογραφία είναι η καταγραφή της ιστορίας του άσημου24 ώρου. Η ποίηση είναι η καταγραφή του 24ώρου ενός άλλου κόσμου. Η Ιστορία είναι η καταγραφή των 24 ώρων αίματος που όμως δεν μας… συνετίζουν. Η στιχουργική είναι η έμμετρη έκφραση αισθημάτων για… ξεφάντωμα. Η λογοτεχνία είναι η γραφή που απογειώνει. Η στρατηγική είναι η επιλογή τακτικών για την άμυνα έναντι του εχθρού που πολλές φορές ανοήτως προκαλούμε. Όλα όσα αναφέρατε, συγκλίνουν σε μια μόνο ιδιότητα: Στη Σκέψη - Λόγο. Και αγαπώ όλους τους τίτλους, αλλά όχι τα…αξιώματα…
Ο τίτλος του βιβλίου σας είναι «και τι είν΄ ωρέ ο θάνατος μπρος στην ασυμμετρία»; Θα μας πείτε τι σας οδήγησε σε αυτή την επιλογή;
Γράφοντας για τη ζωή, συνομιλώ με το Θάνατο, όπως συμβαίνει με τις Θρησκείες. Αλλά αυτός δεν είναι τίποτα μπροστά στην μικρότητά μου, όταν η ζωή έχει αναντιστοιχίες αδικίας, φθοράς, λύπης… Σας εκμυστηρεύομαι, ότι αυτός ο τίτλος έχει σχέση με μια μανία μου για αισθητική τάξη ακόμη και στο τελευταίο χώμα…
Αν και ο ποιητικός λόγος ανήκει στον αναγνώστη με την έννοια αυτού που αντιλαμβάνεται ο ίδιος, εσείς -με μια φράση- πως θα συμπυκνώνατε το συγκεκριμένο βιβλίο σας;
Δεκαπεντασύλλαβοι για τα διαιώνια με σημερινή ατζέντα. Ένας συνδυασμός αγαλμάτων και σάρκας. Συναποτελώντας μια επτάδα ανά σελίδα. Βάσει του ιερού αριθμού του Απόλλωνα. Αλλά και για να… μιλούνε εύτακτα στην σελίδα…
Υπάρχει ένα ποίημα το οποίο θα διαλέγατε ως αυτό που σας αντιπροσωπεύει ή το αγαπάτε περισσότερο από τα άλλα;
Ας πάρουμε… τυχαία το πρώτο:
ΕΝΕΠΙΓΡΑΦΟΣ, ΜΗΧΑΝΕΣ, ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ
Τραγούδια ακούει ο Θεός κι όλο καλυτερεύει.
Ο Λόγος ενεπίγραφος κι ας τον καταπατούνε.
Ελευθερία χημική σε εύθραυστα βαζάκια.
Γυναίκες εν τω βάθει μου κι αρσενικοί Θεοί.
Και μέσα στα συκώτια μου έχω μια πόλη - κράτος
Σαν μηχανές θρησκείες μου μεγάλου κυβισμού
Όταν τα μάτια δίκαια τι θέλει τ΄άλλο σώμα;
6.Ποίηση και στίχοι. Τι προτιμάτε;
Στιχουργός δεν είμαι. Απλώς έχω γράψει καμιά πενηνταριά, που τα περισσότερα παραμένουν σε δοκιμαστική ηχογράφηση των συνθετών, εκτός στούντιο.
Θεωρώ και… θωρώ ότι τα ποιήματα -κυρίως τα μοντέρνα- είναι άνθη από σίδερα για μυημένους… Ενώ τα τραγούδια, είναι σίδερα που γίνονται άνθη για όλους.
Προτιμώ τα πρώτα! Παρ΄όλο που προσπαθώ να πετύχω έναν συνδυασμό, όπως αυτή την περίοδο που συνεργάζομαι με τον αντι- σταρ συνθέτη Τάσο Γκρους, ο οποίος έχει μελοποιήσει 21 δικά μου και είμαστε, εις …μάτην, σε αναζήτηση κάποιας δισκογραφικής εταιρείας με ευαισθησίες…
Όπως συμβαίνει και με δεκατέσσερα του Βασίλη Αρχιτεκτονίδη, έξι τραγούδια μου με τον Τάκη Σούκα, τέσσερα με τον Λίνο Κόκκοτο, ένα με τον Γιάννη Μαρκόπουλο, ένα με τον Σταύρο Σιόλα και ένα με τον Πέτρο Βαγιόπουλο. Ευτυχώς που υπάρχει το… επουράνιο youtube και ένας ιερωμένος ανέβασε τα 11 μου από το CD μου ΠΑΤΡΙΔΑ ΔΑΝΕΙΣΜΕΝΗ με Μητσιά σε μελωδίες Χρήστου Νικολόπουλου - Μιχάλη Τερζή.
Αποκλεισμένο από τα ραδιόφωνα… καθ ότι τραγούδια διαμαρτυρίας . Με 15 %... αλκοόλ ποίησης, όπως το οικογενειακό κρασί…
Επιτρέψτε μου και τρεις ερωτήσεις που μοιάζουν κάπως άσχετες από το αντικείμενο του βιβλίου σας.
Πιστεύετε τελικά ότι η σύγκρουση με την Τουρκία είναι αναπόφευκτη;
Στην περίπτωση αυτή ο… στρατηγικός χρησμός μου έχει 9 λέξεις - 26 συλλαβές: «Δεν θα γίνει θερμό επεισόδιο, αν γίνει… θερμή υποχώρηση…».
8. Πιστεύετε ότι η λύση για την ειρηνική συνύπαρξη είναι η «συνεκμετάλλευση» του Αιγαίου;
Συνεκμετάλλευση μόνο αν κάθε χώρα έχει προσδιορίσει εθελουσίως, ή με διεθνές δικαστήριο, τα δικαιώματά της και όχι η Exxon Mobil.
9. Τελικά τι λέτε; «Ανήκουμε εις την Δύση» ή «ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική»;
Πολιτιστικά ανήκουμε στη Δύση… Που έχει καταντήσει… Άγρια Δύση των βομβαρδισμών για την επιβολή της δυτικής δημοκρατίας στον αραβο - ισλαμιστικό χώρο της… αείμνηστης Αραβικής Άνοιξης!.. Ανεξάρτητη πολιτική δεν μπορούμε να ασκήσουμε, γιατί είμαστε δεσμευμένοι στο ΝΑΤΟ και στις Αμερικανικές Βάσεις, με κύρια ευθύνη δική μας - προκειμένου το 1949 να νικήσουμε τον ελληνικό σταλινικό κίνδυνο.
Όμως, παρέχοντας το στρατηγικό οικόπεδο στο μεγάλο αφεντικό της Δύσης, πέσαμε στον… Αμερικανικό κίνδυνο, που θέλει να διαφεντέψει τον πλανήτη, παραβιάζοντας τις δυτικές αξίες.
Με τις σημερινές συνθήκες, ας προσπαθήσουμε να έχουμε μια Εξωτερική Πολιτική Αξιοπρέπειας έως ότου απεξαρτηθούμε από τα ανταλλακτικά των προστάτιδων δυνάμεων. Στις οποίες βγάζουμε γλώσσα και μετά τρέχουμε και τις ικετεύουμε… Να μας ξαναδανείσουν… Για να αγοράσουμε όπλα και… και ξένα κρέατα εισαγωγής!
10.Τελικά η χώρα -και συνδέω αυτή την ερώτηση με το δεύτερο υπό έκδοση βιβλίο σας από τις εκδόσεις μας, που θα αφορά την δανεισμένη Ελλάδα από το 1821 έως σήμερα- είχε και έχει ποτέ αληθινούς Συμμάχους; Ακούω από διπλωμάτες να λένε ότι οι σχέσεις μεταξύ των Κρατών είναι πάντα σχέσεις που εδράζονται στο Συμφέρον. Αυτή η παραδοχή, αν είναι έτσι βέβαια, αφήνει περιθώρια για να έχει η Ελλάδα Συμμάχους;
Δυστυχώς οι διεθνείς σχέσεις έχουν σιδερένια έκφραση και ελάχιστη Ποίηση… Στην πορεία των 200 χρόνων ελεύθερου βίου από την Οθωμανική Αυτοκρατορία μέχρι σήμερα, η Ελλάδα με την ποιητική θυσία των ανωνύμων, αλλά και με βοήθεια των συμμάχων - κηδεμόνων υπερδιπλασιάσθηκε! Γέμισε με αίματα και δόξες! Πλούτισε! Έχει πιο δημοκρατική! Πιο δίκαιη! Η εργατική τάξη ανέβηκε!
Όμως: Η Ελλάδα χρεοκόπησε 7 φορές! Χωρίς όμως να χρεοκοπήσουν οι κρατικοδίαιτοι πλουτοκράτες.
Αποδεικνύοντας ότι οι μεγαλύτεροι εχθροί της Ελλάδας είμαστε εμείς οι Έλληνες που ψηφίζουμε τους καταστροφείς μας. Και μετά οι ξένοι… και πρώτοι ένοχοι; Οι λαϊκιστικές πολιτικές ηγεσίες εξουσίας, που δεν διαβάζουν ποίηση. Και ειδικά ποίηση για το τέλος…
Γι αυτό συνιστώ στους αρχηγούς, να ξεκινούν, κάθε πρωί, με ένα ποίημα. Ποίημα …Θανάτου!
Για να συνειδητοποιήσουν το μεγαλείο της ζωής, αλλά και το μηδέν της ύπαρξής μας!
