Ο Αισχίνης ήταν αρχαίος Αθηναίος ρήτορας, που συγκαταλέγεται στον Κανόνα των δέκα Αττικών ρητόρων, που κάποιος σκέφθηκε να δώσει τα ονόματα τους σε οδούς.
Για να μπούμε στον οδό κατηφορίζουμε τον οδό Κ. Τρυπάνη και την βρίσκουμε δεξιά μας ενώ απέναντι αντικρύζουμε την Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου Ορφανού.
Ένα σπίτι με ένα γιασεμί στην είσοδο αριστερά και απέναντι ένας λόφος έτοιμος να… ξεκολλήσει, με δίπλα του ένα μουντό τοιχίο, που τουλάχιστον θα άξιζε ο Δήμος να του δώσει ένα χρώμα.
Οι κατολισθήσεις εδώ είναι πρόβλημα κάτι που επισημαίνει ο κάτοικος Σπ. Σταυρινούδης.
Κατηφορίζουμε, απέναντι μας είναι μια πράσινη πλαγιά κάτω από την οδό Ν. Γιαλούρη, ένα τοπίο φαρ Γουέστ αριστερά και δεξιά ένας κήπος αφού εδώ η απότομη κατηφοριά αλλάζει επίπεδο στα σπίτια και μια μπάρα υποτίθεται προστατεύει, αρκεί να μην την ακουμπήσει κανείς γιατί θα του μείνει στο… χέρι.
Απέναντι μας η Αισχίνη έχει μια πάροδο, με σπίτια, γκαράζ, χωράφια, καλούς τετράποδους φύλακες και μια σειρά μεγάλα σκαλοπάτια, με κίτρινο μεταλλικό ρεμπαγό, που οδηγούν στην οδό Ν. Γιαλούρη.
Επιστρέφουμε στην πάροδο και αρχίζουμε την κάθοδο μέσα από σπίτια, που κτίστηκαν στα λεγόμενα Κουτελάκικα, όπως εξηγεί και ένας από τους απογόνους της οικογένειας ο Γιάννης Κουτελάκης.
Στρίβουμε και κατηφορίζουμε αριστερά, βλέποντας τον ωραίο κήπο και τα πλούσια γκαράζ μια καλαίσθητης τριώροφης οικίας, που έξω από αυτήν ένας πεύκος χαρίζει την σκιά του στον δρόμο ενώ απέναντι μια πρασινάδα σκεπάζει τα κάγκελα άλλου σπιτιού, ενώ τα γκαράζ συνεχίζονται αλλά και ελεύθεροι χώροι ακόμα και για… βάρκες.
Εδώ βρίσκεται το Ξυλουργείο ενός ακόμα Κουτελάκη, Γιάννης και αυτός, που με υπερηφάνεια μας δείχνει τα εργαλεία της δουλειάς του.
Φεύγουμε από το Ξυλουργείο και παρατηρούμε κάτι ωραίες ζαρντινιέρες της κόρης του, που έδωσε ζωή σε πεταμένες μποτίλιες νερού δίνοντας τους το σχήμα γουρουνακιών, που όλα μάλιστα έχουν και… ουρίτσα.
Συνεχίζομε με το Τεχνικό γραφείο της Δέσποινας Ψυχή με μια λεμονιά στην είσοδο, μια σκιερή Αροκάρια και απέναντι ένα γκαράζ, με ταβάνι έναν άμπελο γεμάτο σταφύλια.
Μια σημαία πάνω από ένα γιασεμί, οικίες που συνεχίζονται στην κατηφοριά, χωράφια ακόμα και με κότες, πεύκα μικρά και τσικουδιές και ένα γκαράζ με ημερομηνία 2003 και εδώ φτάνουμε στο τελευταίο τριώροφο της οδού, που κάτω από το μπαλκόνι του φιλοξενεί ένα Ι.Χ. σε μετρημένο ύψος 1,80 περίπου.
Εδώ μέσα από ωραίες αυλές, πινακίδες για τετράποδους φύλακες, που στην περίπτωση μας ήταν ιδιαίτερα ήσυχοι και εδώ στη σκιά ενός ήλιου βρίσκουμε και την μοναδική ονομασία της οδού Αισχίνη, που από την οδό Κ. Τρυπάνη την περιδιαβήκαμε και στην οδό Αγίας Κυριακής «Φτου και βγήκαμε».
Ρεπορτάζ: Γιάννης Τζούμας
Κάμερα - Φωτογραφίες: Κώστας Αναγνώστου
Επεξεργασία εικόνας: Νέλο Μέσι
