Από τις ελάχιστες οδούς, που προσδιορίζει επάγγελμα, αυτό του αλιέα, βρίσκεται στην Αγία Παρασκευή στο Καστέλλο.
Στην οδό μπαίνουμε από την πλατεία, μπροστά στην Εκκλησία της Αγίας Παρασκευής και προς τον Νότο. Θα πρέπει να έχουμε πολύ φαντασία για να δούμε την περιοχή στην αρχική της μορφή, τότε που όπως θυμάται ο Νίκος Γαλίτης, όλοι οι κάτοικοι ήταν ψαράδες.
Η οδός αρχίζει με διά διώροφη οικία με πέτρινη επένδυση, ενώ απέναντι είναι άλλο σπίτι που διατηρεί σχεδόν την αρχική του μορφή των προσφυγικών οικιών.
Διώροφες οικίες με ωραίες αυλές, ένας σκιερός πεύκος, εναλλαγή με ισόγειες οικίες με βασιλικούς και βοκαμβίλιες, σκιερές στοές και αστικό περιβάλλον, εκεί που κάποτε έβλεπε κανείς αυλές με απλωμένα δίκτυα αφού η αρχική ασχολία όλων σχεδόν των κατοίκων είχε ψαράδικη κατεύθυνση, όπως επισημαίνει και ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Παρασκευουσίων Κώστας Μιμίδης.
Η οδός συνεχίζεται πάντα με οικίες με αυλές με βοκαμβίλιες και λεμονιές, ενώ εδώ η Αλιέων διασταυρώνεται με την οδό Αδράστου από την μία πλευρά, ενώ από την άλλη φαίνεται η θάλασσα.
Ένα παλιό σπίτι εδώ με αρκετό ελεύθερο χώρο γύρω του, για κάποια κηπευτικά παλιά και μια φορτωμένη πορτοκαλιά, ένα διώροφο με ένα γκαράζ δίπλα, με μια μεγάλη προπέλα στην αυλή του, αφού όλοι εδώ παλαιότερα συνδέονταν με το ψαράδικο επάγγελμα, όπως θυμάται η κάτοικος Ιωάννα Μηναδάκη.
Σπίτια με σιδερένια κάγκελα, ένα τοίχος αυλής σκεπασμένος με κισσούς και μια μπασκέτα στο βάθος και εδώ η Αλιέων διασταυρώνεται ξανά αυτή τη φορά με την οδό Απολλωνίδου από την μια πλευρά και πάντα με την θάλασσα ως θέα από την άλλη.
Ένα διώροφο στο κίτρινο χρώμα στη συνέχεια, άλλο ένα ισόγειο με ξύλινες πράσινες μπαλκονόπορτες, ένα άλλο διώροφο με την τελευταία πινακίδα της οδού και εδώ η Αλιέων τερματίζεται αφού από την πλατεία της Αγίας Παρασκευής ξεκινήσαμε την περιήγηση μας σε αυτήν και στην γνώριμη μας οδό Αντικλέους «Φτου και βγήκαμε».
Ρεπορτάζ: Γιάννης Τζούμας
Κάμερα: Κωνσταντίνος Μιλτ. Αναγνώστου
Μοντάζ: Νέλο Μέσι
