Να είναι ο Λουκάς… ένα μικρό όνομα, όπως ας πούμε ο… Μάρκος και να δόθηκε οδός σε αυτόν, μάλλον δύσκολο, αν και με την λογική του Δήμου Χίου τίποτα δεν είναι απίθανο. Επειδή εννοείται βεβαίως δεν δίνεται ούτε μια γραμμή εξήγησης, υποθέτουμε ότι ο… Λουκάς είναι ο Λουκάς Ζίφος, που βίωσε τις σφαγές του 1822 και η ζωή του ενέπνευσε τον Δημήτριο Βικέλα για την συγγραφή του λογοτεχνικού έργου Λουκής Λάρας.
Πάσα άλλη εξήγηση δεκτή. Ενδεικτικό της σοβαρότητας που υπάρχει είναι ότι στο σχετικό βιβλίο ονοματοθεσιών του Δήμου, δίπλα στο όνομα… Λουκάς υπάρχει η επεξήγηση «Β’ πάροδος Αγίου Γεωργίου Φρουρίου».
Η οδός αρχίζει από την Φώτη Αγγουλέ, όπου στρίβοντας αριστερά υπάρχει ένας υπαίθριος χώρος στάθμευσης. Η πινακίδα ονοματοθεσίας… κοσμείται από κάτω με ένα σύνθημα που κάτι γράφει για την Chios mafia, ενώ αριστερά ένα αδιέξοδο στενό οδηγεί σε μια στενόμακρη αυλή. Ένα τρίκυκλο στην έξοδο με μια σιδερένια πόρτα, σιδερένια επίσης παράθυρα, που στέγαζε παλιά ποτοποϊα, ένα πέτρινο κλειστό σπίτι και στην συνέχεια πρόσφατα διαμορφωμένα ενοικιαζόμενα, που στην ουσία ζωντανεύουν τον χώρο και την οδό. Η ιδιοκτήτρια Πόπη Καμπάνη, επισημαίνει την γενικότερη υποβάθμιση του Κάστρου, κάτι που φαίνεται άλλωστε σε κάθε μας βήμα.
Η οδός Λουκά, σκέτο είπαμε, συνεχίζεται με έναν χώρο που έχει απαλλοτριώσει η Αρχαιολογική υπηρεσία και η μέχρι σήμερα αξιοποίηση του είναι να είναι ένας σκουπιδότοπος γεμάτος αγριόχορτα.
Ευτυχώς απέναντι υπάρχει ένα σπίτι «πνιγμένο» στα λουλούδια, ένα γλυπτό με πουλιά στο υπέρθυρο, μια πράσινη είσοδος στην κυριολεξία, μπαλκόνια επίσης με λουλούδια και στην συνέχεια ένας κλειστός κιοσές με τρία παράθυρα, πριν η οδός συναντηθεί με την ομώνυμη της Χωρεάνθη. Ένας παλιός θερμοσίφωνας στην γωνία, που αξιοποιείται σήμερα ως… ψησταριά, απέναντι τα ενοικιαζόμενα Mariam rooms, ένα παλιό σπίτι από δεξιά και ένα τοιχίο έτοιμο να σωριαστεί.
Η κάτοικος Ευθυμία Μπαρδάκα, θυμάται παλιές δόξες της οδού, που σήμερα εν πολλοίς είναι γεμάτη ερείπια.
Ο Δημήτρης Συρβισαριώτης που διατηρεί κατάστημα παντοπωλείο στην έξοδο της οδού επισημαίνει την επικινδυνότητα των ερειπίων, που στην κυριολεξία κρέμονται πάνω από τα κεφάλια μας.
Εδώ εφαρμόζεται βέβαια η… χειρουργική μέθοδος της Αρχαιολογικής υπηρεσίας, που για να αντιμετωπίσει ένα μπαλκόνι που κρέμεται έκοψε την οδό στην έξοδο της!
Από ένα μικρό περιθώριο, όχι πάντως για… χοντρούς καταφέρνουμε να βγούμε από την οδό Λουκά, την οποία από την οδό Φώτη Αγγουλέ ξεκινήσαμε την περιήγηση μας και στην οδό Αγίου Γεωργίου την κεντρική οδό του Κάστρου «Φτου και βγήκαμε».
Ρεπορτάζ Γιάννης Τζούμας
Εικονοληψία, φωτογραφίες Κώστας Αναγνώστου
Επεξεργασία εικόνας Νέλο Μέσι
