Ο Τζιβός, δεν έχει διασωθεί το μικρό του όνομα, ήταν Χιώτης πρόκριτος, που έζησε κατά τα μέσα του 14ου αιώνα
Επειδή δεν ανεχόταν την κατοχή της πατρίδας του από τους Γενοβέζους, κατέφυγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου παρουσιάστηκε στον αυτοκράτορα Ιωάννη ΣΤ΄ τον οποίο παρακάλεσε να του επιτραπεί να εκστρατεύσει και να τους διώξει από το νησί. Ο αυτοκράτορας του σύστησε να αναβάλει την επιχείρηση, αλλά εκείνος, συγκρότησε σώμα, έπλευσε στη Χίο, όπου αποβιβάστηκε και ανάγκασε τους Γενοβέζους να κλειστούν στο φρούριο της πόλης, όπου και τους πολιόρκησε. Νίκησε επίσης τις γενοβέζικες ενισχύσεις που αποβιβάστηκαν στο νησί από 2 τριήρεις, αλλά έπαθε την δουλειά του Πύρρου, νίκησε αλλά σκοτώθηκε Οι άντρες του τότε διασκορπίστηκαν και κατέφυγαν στη Φώκαια.
Η οδός που είναι αφιερωμένη στο όνομα του αρχίζει από την Φώτη Αγγουλέ, με ένα σύνθημα της Θύρας 13, έτσι για το καλωσόρισμα, σε μια οδό, που δύο πράγματα δεν της λείπουν, τα ερείπια και τα γκράφιτι.
Παλιές ξύλινες πόρτες με λουκέτα, η μία με δύο κιονόκρανα, σιδερένιες πόρτες αριστερά, με παλιά ξύλινα παράθυρα πάνω, ένα σιδερένιο πάλι παράθυρο στο χρώμα της σκουριάς, ένα επίσης σιδερένιο μπαλκόνι, εικόνες να κόβεις τις φλέβες σου σε ένα υποτίθεται αρχαιολογικό χώρο, ερείπια χωρίς σκεπές και δεξιά μια πάροδος γεμάτη ακατανόητα γκράφιτι είναι η πρώτη υποδοχή.
Μια ανοικτή πόρτα ενός ερειπίου με μια πλαστική καρέκλα στο βάθος για διακόσμηση, παράθυρα που χάσκουν και μια πινακίδα που… ξεμπερδεύει τον ιδιοκτήτη από τις ευθύνες, αφού απαγορεύει υποτίθεται την είσοδο! Ποιο πρακτικός άλλος απέναντι, έφραξε τα παράθυρα με χοντρό σύρμα, πόρτες χωρίς χερούλια, ψηλά ενοικιαζόμενα στη μέση περίπου της οδού, πόρτες με εμπόδια για τις γάτες και αριστερά μας ξεπροβάλλει η οδός Κ. Χωρεάνθη.
Ένα κλειστό επίσης σπίτι αριστερά, ένας κιοσές απέναντι, μια σημαία σε έρημα χάλια και εδώ η οδός αλλάζει στην κυριολεξία πρόσωπο αφού εμφανίζεται μπροστά μας το Τέμενος Χαμηδιέ, αρχαιολογικός χώρος, με μαρμάρινη πλάκα με Αραβική γραφή στην είσοδο και στην γωνία ψηλά ένας εξώστης αντί για Μιναρέ και δυό ωραία ενοικιαζόμενα το castrusso και το Λυθρί, το δεύτερο με παλιά υπερμεγέθη πιθάρια στην αυλή του.
Στο σημείο αυτό επιστρέψουμε πάλι στην οδό γυρνώντας γύρω από το Χαμηδιέ, όπου αντικρύζοντας έναν ωραίο κιοσέ, φτάνουμε στο τέλος της οδού Τζιβού την οποία από την οδό Φ. Αγγουλέ ξεκινήσαμε την περιήγηση μας και στην οδό Αγίου Γεωργίου, την κεντρική οδό του Κάστρου «Φτου και βγήκαμε».
Ρεπορτάζ: Γιάννης Τζούμας
Εικονοληψία – φωτογραφίες: Κώστας Αναγνώστου
Επεξεργασία εικόνας: Νέλκο Μέσι
