Οι συμπολίτες μας αυτοί, ούτε ιδιαίτερες γνώσεις είχαν, ούτε έκαναν κάποια ανδραγαθήματα, αλλά κάτι επίσης σημαντικό, χωρίς αυτούς δεν θα είχαμε δρόμους. Και ο Γεώργιος Ζαννίκος και ο Ιωάννης Γεωργαντής, παραχώρησαν στον Δήμο τμήμα της περιουσίας τους και από αυτό ανοίχτηκαν οι δρόμοι, πού από τον Κοφινά οδηγούν στον Περιφερειακό δρόμο παράκαμψης της πόλης. Έτσι ο Δήμος ονοματοδότησε προς τιμήν τους, τους δρόμους που άνοιξαν.
Στην οδό Γ. Ζαννίκου εισερχόμαστε από την Μεραρχίας Αρχιπελάγους από την πλευρά του Αγίου Ματθαίου Κοφινά.
Ένα πετροντούβαρο και μια αυλή με εσπεριδοειδή είναι η πρώτη υποδοχή. Απέναντι μας μια σειρά από τσικουδιές και ένας χείμαρρος, που θα μπορούσε να ήταν καθαρός, με την συνδρομή του Δήμου αλλά και των κατοίκων. Μια σκιερή πλευρά απέναντι για προστασία από τον ήλιο κάποιου ΙΧ και κάτω στο τσιμεντένιο οδόστρωμα παρατηρούμε ότι κάποιος έχει γράψει την λέξη ΑΡΓΑ.
Αργά ανεβαίνουμε και εμείς αν και πεζοί, βλέποντας αριστερά ένα τοιχίο, που με έκπληξη είδαμε εκεί μια σωσίβια λέμβο.
Αριστερά μας για προστασία από το βάθος, που βρίσκεται ο χείμαρρος κάποιοι έχουν τοποθετήσει σχοινιά, δίπλα σε πεύκα και μεγάλους ευκαλύπτους και η οδός συνεχίζεται με μια παλιά οικία δεξιά μας και αριστερά ένα πολυεστερικό σκάφος, ενώ στα βάθος βρίσκεται ένα τριώροφο σπίτι.
Εδώ και τελειώνει ο δρόμος, οπότε αρχίζουμε πάλι την επιστροφή προς τον κεντρικό. Στην γωνία ακριβώς αρχίζει η άλλη οδός Ιωάννη Γεωργαντή, με την πινακίδα πάνω σε ένα κίτρινο τοιχίο, που ενσωμάτωσε μέσα του και έναν βράχο. Ένα κυπαρίσσι ορθώνεται μπροστά μας, έξω από ένα ωραίο περιποιημένο διώροφο με γκαράζ σε χρώματα κίτρινο και άσπρο.
Εδώ η οδός ανηφορίζει προς την Βοήθεια, με ένα επίσης διώροφο σπίτι αριστερά με περίτεχνα πετροντούβαρα.
Συνεχίζουμε στην σκιά μιας πικροδάφνης, παρατηρούμε μια περιποιημένη αυλή και απέναντι μας ένα περιφραγμένο χώρο, όπου ένας μαύρος τετράποδος φύλακας, κάνει το καθήκον τους ειδοποιώντας τον ιδιοκτήτη, που βγαίνει, ότι κάποιοι ενοχλούν την νιρβάνα στις χήνες και τις κότες που υπάρχουν εκεί. Συνεχίζουμε την ανηφόρα παρατηρώντας τα ξερόχορτα και τα ξερά κλαδιά στις άκρες, ένα τέλειο προσάναμα και στρίβοντας παρατηρούμε από την μια το Πηγάνιο όρος και από την άλλη τον λόφο του Λατομίου.
Μια μεγάλη οικία με μεγαλύτερα ακόμα πετροντούβαρα αριστερά, στο βάθος οι Μικρασιατικές ακτές, ένα επίσης μεγάλο σπίτι δεξιά, που κρύβεται πίσω από ένα τσιμέντινο τοιχίο και αριστερά μας φαίνεται πιά εμφανώς το Μοναστήρι της Βοήθειας. Φτάνουμε έτσι στο τέλος της οδού, μια δυό σουρεαλιστικές εικόνες, ένα καθρέπτη που φυσικά λείπει και την πινακίδα της οδού μπηγμένη σε μια… μπετόβεργα!
Εδώ και ολοκληρώσαμε την περιήγηση μας στις οδούς Γ. Ζαννίκου και Ι. Γεωργαντή, στις οποίες από την Μεραρχίας Αρχιπελάγους ξεκινήσαμε και στον Περιφερειακό της πόλης «Φτου και βγήκαμε».
Ρεπορτάζ Γιάννης Τζούμας, εικονοληψία – φωτογραφίες Κωστής Αναγνώστου, επεξεργασία εικόνας Νέλο Μέσι.
