Η παρακάτω κραυγή αγωνίας από τον καπ. Αλέκο Καραμούζο από τα Καρδάμυλα.
Θα ευχόμασταν να μην επιβεβαιωθεί αλλά... δεν το βλέπουμε.
"Όταν βλέπω κάποιο δέντρο ακλάδευτο και απεριποίητο αισθάνομαι μια θλίψη.
Θλίψη και οργή αισθάνομαι όταν βλέπω κάποιο δέντρο που ενώ μας προσφέρει τα προϊόντα του αδιαφορούμε και δεν τα μαζεύομε.
Αυτό το φαινόμενο το οποίο πιθανόν να είναι μοναδικό εγώ το θεωρώ απονιά.
Αλήθεια, τι συμβαίνει με τις αμυγλαδιές του τόπου μας, που ενώ κάθε χρόνο μας προσφέρουν τα αμύγλαδα τους, εμείς δεν τα μαζεύομε προτιμώντας να αγοράζομε αυτά του εμπορίου τα οποία προέρχονται από Κίνα , Ινδία , Τουρκία, Πακιστάν με ότι αυτό συνεπάγεται;
Ναι καλά διαβάζετε.
Το 95% των αμυγλάδων της Χίου παραμένει αμάζευτο διότι δεν πάμε να τα μαζέψομε !
Όποιος δεν πιστεύει ας κάμει μια βόλτα στην ύπαιθρο των Καρδαμύλων και γενικά της Χίου
Αντί να μαζεύομε τον καρπό που μας προσφέρει άφθονα η Χιακή φύση εμείς τον απορρίπτομε προτιμώντας να τον αγοράζομε.
Λυπάμαι.
Ένα θεωρώ σίγουρο.
Η φύση θα μας εκδικηθεί.
Μήπως πρέπει να αλλάξομε πορεία;
Κάποτε υπήρχε το μπασάκι.
Για όσους δεν γνωρίζουν, το μπασάκι σου επέτρεπε μετά από κάποια ημερομηνία να μπαίνεις και να μαζεύεις τις ελιές από όποιο χωράφι ήταν αμάζευτες.
Μήπως πρέπει να ενεργοποιηθεί το μπασάκι και στα αμύγλαδα;
Να μου το θυμάστε. Η αδιαφορία μας θα γυρίσει μπούμεραγκ!"
