Δεν θα εκπλαγεί κανείς πιστεύομε αν πούμε ότι εν Χίω κάναμε άλλο ένα χείμαρρο δρόμο και αυτός είναι εκείνος της Κοντοποδούς.
Ξεκινάει από τα Γιαλούρικα και φτάνει μέχρι το παζάρι. Μάλιστα ξεκινάει από τον λόφο που βρίσκεται Ανατολικά του Αγίου Γεωργίου Ορφανού.
Αυτός είναι δημοτικός, πράγμα που «εκμεταλλεύτηκε» ο συμπατριώτης μας Δημοσθένης Χαλκιάς, ζητώντας την άδεια του Δήμου να τον δενδροφυτεύσει. Την πήρε, το κάνει πολλά χρόνια τώρα και ποτίζει τα δέντρα από ένα πυροσβεστικό κρουνό, πάλι με άδεια του Δήμου.
Από εκεί θα περιδιαβούμε τον χείμαρρο, σήμερα οδός Αγίας Κυριακής, που ονοματοδοτήθηκε έτσι προς τιμήν της Εκκλησίας της Αγίας Κυριακής, που βρίσκεται μέσα στο Χωρέμικο, κατόπιν επιθυμίας του ευεργέτη Γεωργίου Χωρέμη, στον τότε μη εκλεγμένο Δήμαρχο Χίου Δημ. Τσαμπλάκο.
Ξεκινάμε εκεί ακριβώς, από τον κρουνό του Δημοσθένη Χαλκιά στην διασταύρωση της Αγίας Κυριακής με την οδό Αισχίνη και κατηφορίζομε προς το κέντρο της πόλης.
Η πρώτη πινακίδα της οδού βρίσκεται στα σύρματα κάποιων χωραφιών, ενώ απέναντι στον αριθμό 46 μια γάτα χουζουρεύει στην σκιά των διώροφων σπιτιών, που εναλλάσσονται με αγροτικές εκτάσεις και αυλές με γιασεμιά.
Μια μικρή πάροδος οδηγεί στην οδό Καυκάλου ενώ μια πινακίδα ενημερώνει ότι στο βάθος ψηλά βρίσκεται η Εκκλησία του Αγίου Εφραίμ.
Αυλές με εσπεριδοειδή, που στα κλαδιά τους βρίσκει καταφύγιο μια αράχνη, μια σκιερή στροφή με ένα αμπέλι και εδώ η οδός στρίβει με ένα πέτρινο εξωτερικό τοίχο στη γωνία και μια σκιερή συνέχεια με καλάμια και τσικουδιές.
Από το δεξί μας χέρι δυό ΙΧ σε ένα οικόπεδο, μια μικρή ροδιά με άδειους τους καρπούς από πουλιά, μια περίτεχνη γκαραζόπορτα, περίτεχνα επίσης σχέδια σε σιδερένια κάγκελα και μια εναλλαγή από σίδερο σε πέτρα, με μια κολοκύθα στη σκιά μιας αυλής.
Η Αγίας Κυριακής συνεχίζεται με διώροφες οικίες, αυλές με τριαντάφυλλα, κήπους με εσπεριδοειδή και ελιές και ένα κάγκελο στο σχήμα του φύλλου, σπίτια πνιγμένα στα λουλούδια, μια είσοδο γκαράζ και εδώ ο δρόμος ανοίγει φανερώνοντας μπροστά μας τον χώρο στάθμευσης της περιοχής, που δίνει άνετο πάρκινγκ στα ΙΧ των σπιτιών και όχι μόνο. Νότια από το πάρκινγκ ένα συγκρότημα σπιτιών σε ανηφορική ιδιωτική δίοδο και η επιστροφή στην οδό, οδηγεί σε διώροφα πάλι σπίτια στην σκιά μιας Αροκάριας.
Εδώ βρίσκομε και τα μοναδικά σπίτια παλαιότερης αρχιτεκτονικής ένα με έξι σκαλοπάτια στην είσοδο, απέναντι από σκιερές αυλές πορτοκαλιών και την συνάντηση εδώ της οδού Αγίας Κυριακής με την μικρή σε μέγεθος οδό Ζωρζή Ταμπάκου, ένας εκ των γνωστών απαγχονισθέντων Χίων προκρίτων στις Σφαγές του 1822, ενώ εδώ η μεγάλη σε πλάτος οδός, που επιτρέπει τη στάθμευση σε Ι.Χ. ένθεν και ένθεν, στενεύει.
Διώροφες οικίες και πάλι, αυλές με λουλούδια και μια με βότσαλα, να σκεπάζουν το χώμα, βοκαμβίλιες, μια ξύλινη πόρτα με μαρμάρινο διάκοσμο και εδώ ένα πέτρινο παλιό τοιχίο γεμάτο καπαριές, μας δίνει την ευκαιρία να τρυγήσουμε τους άγνωστους σε πολλούς καρπούς, που γίνονται ωραίο συνοδευτικό σε σαλάτες.
Εδώ μια φυλλωσιά κρύβει άλλη μια πινακίδα της οδού, μια άλλη μικρότερη ειδοποιεί ότι υπάρχει τετράποδος φύλακας, ενώ εδώ, εν μέσω πορτών εξόδου γκαράζ, η οδός στενεύει απότομα στα πέντε βήματα και καταλήγει στο τέλος της ή μάλλον στην αρχή της, αφού από την διασταύρωση με την οδό Αισχίνη ξεκινήσαμε την περιδιάβαση μας στην οδό Αγίας Κυριακής και στην αρχή της οδού Καλοπλύτη «Φτου και βγήκαμε».
Ρεπορτάζ: Γιάννης Τζούμας
Κάμερα - Φωτογραφίες: Κώστας Αναγνώστου
Επεξεργασία εικόνας: Νέλο Μέσι
