Από τις επιφανείς ιστορικές οικογένειες της Χίου αυτή των Νεγρεπόντη, που έτσι «νέο – σκέτο» υπάρχει ως επώνυμο σε μια, την λες και μη… επιφανή οδό στο Κάστρο.
Σύμφωνα με τον ερευνητή Βασίλη Αγιαννίδη από τους πλέον «διάσημους» εκροσώπους της οικογένειας είναι ο Ιάκωβος Νεγρεπόντης, που νυμφεύτηκε το 1815 την κόρη του Δασκάλου του Γένους Κωνσταντίνου Βαρδαλάχου, ο Αμβρόσιος Ν. Νεγρεπόντης, που σφαγιάστηκε το 1822, η Λουκία Π. Νεγρεπόντη (1831 – 1875) που ήταν η μητέρα του Ναυάρχου και απελευθερωτή της Χίου το 1912 Παύλου Κουντουριώτη, ο Στρατηγός Ιάκωβος Π. Νεγρεπόντης (1864- 1938) διετέλεσε Αρχηγός του Στρατιωτικού Οίκου του Βασιλέως Γεωργίου του Β’, ο Μιχ. Ι. Νεγρεπόντης (1872 - 1914) νυμφεύτηκε την εγγονή του Βίκτωρος Ουγκώ, ο Μιλτιάδης Ν. Νεγρεπόντης διετέλεσε υπουργός Οικονομικών (1916 – 1920) ο Λοχαγός του Βρετανικού στρατού JacK I. Nεγρεπόντης σκοτώθηκε στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ελένη Μ. Νεγρεπόποντη υπήρξε σύζυγος του ποιητή και λογοτέχνη Κώστα Ουράνη. Από τους εκπροσώπους της νεότερης γενιάς είναι παγκοσμίως γνωστός ο Nicholas Negroponte, Καθηγητής και Διευθυντής του Media Lad στο ΜΙΤ.
Γνωστό για την οικονομική επιφάνεια της οικογένειας ήταν και το Μέγαρο Νεγρεπόντη, που πριν γίνει… Πολυκατοικία, βρισκόταν απέναντι από τη Βουλή και στόλιζε κάποτε την αρχή της Αμαλίας, όταν η λεωφόρος αποτελούσε την επίσημη «βόλτα» των Αθηναίων, που περπατούσαν έχοντας στη μία πλευρά τον Βασιλικό Κήπο (μετέπειτα Εθνικό Κήπο) και στην άλλη πολυτελείς κατοικίες. Το μέγαρο ανεγέρθηκε το 1870 ως Οικία Λουριώτη (αγωνιστής του 1821 και πολιτικός), από άγνωστο αρχιτέκτονα. Αργότερα χρησιμοποιήθηκε ως προσωρινό ανάκτορο του διαδόχου Κωνσταντίνου, μετά τον γάμο του με τη Σοφία της Πρωσίας, το 1889, αναμένοντας να χτιστεί το ανάκτορο του διαδόχου στην Ηρώδου Αττικού (σημερινό προεδρικό μέγαρο).
Στην οδό που από την μια πλευρά δεν έχει καν πινακίδα εισερχόμαστε από την οδό Γ. Τσαμπαρλή, δεξιά, εισερχόμενοι στην ουσία σε έναν πεζόδρομο αφού τουλάχιστον από την πλευρά αυτή δεν χωράει να περάσει ένα Ι.Χ.
Πολλά από τα σκαλοπάτια των οικιών βρίσκονται μέσα στο οδόστρωμα, ένα σπίτι με κόκκινα παράθυρα και ένα κωδικοποιημένο μήνυμα, όπου με γνωστό ομοφυλόφιλο σύμβολο υπάρχει γραμμένο «Εγώ αδελφή σε πιστεύω». Η συνέχεια δίνεται με ένα διώροφο απέναντι από έναν ακάλυπτο χώρο, απ’ όπου κατεβαίνοντας βρίσκεται κανείς μπροστά σε τρία σκαλοπάτια.
Παλιά σπίτια παντού, ένας κόκκινος κιοσές, ένα σπίτι με λουλακί στον τοίχο, κόντρα στο πράσινο ξύλινων παράθυρων και εδώ ο δρόμος φαρδαίνει εμφανώς στα πέντε βήματα.
Άχρωμες οικίες στη συνέχεια, μια με χαρακτηριστικά κολωνάκια από Θυμιανούσικη πέτρα, μια άλλη με σκίαστρο στα κάγκελα για να εμποδίζει την θέαση προς τα μέσα, ένα τοιχίο με μια Αροκάρια στο βάθος, μια σιδερένια πόρτα με Μεσαιωνικό διάκοσμο και δυό ψηλά σπίτια, που «πλακώνουν» τον στενό δρόμο.
Εδώ και τερματίζεται η μικρή οδός Νεγρεπόντη, στην οποία από την οδό Γ. Τσαμπαρλή μπήκαμε και σε μια φιλόζωη πινακίδα με το μήνυμα «Αργά γάτες» στην πλατεία του Άγιου Γιώργη του Κεχρί «Φτου και βγήκαμε».
Ρεπορτάζ Γιάννης Τζούμας
Εικονοληψία – φωτογραφίες Κώστας Αναγνώστου
Επεξεργασία εικόνας Νέλο Μέσι
