Τσεσμέ στα Τουρκικά είναι η βρύση. Οι Έλληνες της Μικρασίας, του έβαλαν πίσω ένα τελικό σίγμα και το… ελληνοποίησαν.
Η οδός αυτή βρίσκεται στο Καστέλλο, ανεβαίνοντας από την Αγία Παρασκευή και στρίβοντας Ανατολικά.
Ένα σκιερό δέντρο στην γωνία και ένα χαρακτηριστικό προσφυγικό σπίτι είναι η είσοδος της οδού, της οποίας το όνομα ίσα που στερεώνεται με την βοήθεια καρφιών.
Μια σιδερένια πόρτα με διακοσμήσεις, λουλούδια και ακροκέραμα στην είσοδο και απέναντι βρίσκεται άλλο ένα προσφυγικό σπίτι, με την αυλή, τις γλάστρες του και τις γάτες, που δεν λένε όχι στην κάθε λιχουδιά.
Η οδός εδώ κατηφορίζει με μια πρασινάδα στην γωνία, άλλη μια πινακίδα ονοματοθεσίας και ένα δέντρο με… λαμαρινένια κορφή. Σπίτια εκατέρωθεν και ένας ελεύθερος χώρος, δίνουν μια ανάσα στην οδό, από την οποία αντικρύζει κανείς το Αίπος. Ένα διώροφο σπίτι στην συνέχεια με μαρμαρένια κάγκελα και παρόμοιες διακοσμητικές συνθέσεις, μαζί με αρτάνες λουλουδιών, απέναντι από ένα άλλο, πάλι με στοιχεία μαρμάρου, αλλά σε άλλο σχέδιο.
‘Ενας νεροδιώχτης στην είσοδο ενός γκαράζ, φανερώνει ότι η οδός στην πολυνεριά μετατρέπεται σε χείμαρρο, μια οικία με υπόστεγο στην σκιά μιας Αροκάριας και εδώ η οδός «φρενάρει» απότομα μπροστά σε ένα κάγκελο, αφού στο τέλος της μετατρέπεται σε μεγάλα σκαλοπάτια.
Από εκεί κατεβαίνουμε στην παραλιακή οδό αφού από την οδό Αγίας Παρασκευής ξεκινήσαμε την περιήγηση μας στην οδό Τσεσμέ και στην οδό Παντελεήμονος Φωστίνη «Φτου και βγήκαμε».
Ρεπορτάζ: Γιάννης Τζούμας
Εικονοληψία - φωτογραφίες: Κώστας Αναγνώστου
Επεξεργασία εικόνας: Νέλο Μέσι
