Περνάει στα… ψιλά καθότι βρισκόμαστε στον αστερισμό της…Novartis αλλά ο καταδικασμένος 16 φορές σε ισόβια δεσμά εγκληματίας Κουφοντίνας παίρνει το πρωϊ την 2η κατά σειρά 48ωρη άδεια του από τις Φυλακές Κορυδαλλού, διότι ως γνωστόν εκτός ότι θέλει να ξεσκάσει λίγο ο άνθρωπος είναι και… μελισσοπαραγωγός και καταλαβαίνουμε όλοι τα μελίσσια θέλουν περισσή φροντίδα.
Οπότε δεν μένει παρά να περιμένουμε το αποτέλεσμα της παραγωγής ήτοι να κυκλοφορήσει στην αγορά έστω σε συλλεκτικά κομμάτια, να μπορούμε να αγοράσουμε και εμείς οι κοινοί θνητοί, μέλι Κουφοντίνα.
Στο μεταξύ με δεδομένες τις… εκκρεμότητες στα εθνικά μας θέματα, σιγά να μην δώσουμε σημασία στους Αμερικάνους, που ο λαός τους, εν αντιθέσει με τον… κυρίαρχο δικό μας, δεν έχει κοντή μνήμη και έτσι εκνευρίζεται σφόδρα με την συμπεριφορά μας, να ανοίγουμε την πόρτα των Φυλακών σε έναν εγκληματία, που εκτός των άλλων έφαγε και δικούς τους ανθρώπους.
Ισως και στην επόμενη άδεια του εν λόγω… επαναστάτη η είδηση να μην είναι καν στα ψιλά, μέχρι την 16η ας πούμε, που θα αποφασίσει να μην ξαναγυρίσει στης Φυλακής τα σίδερα, οπότε θα πέσουμε όλοι από τα… σύννεφα.
Στο μεταξύ επί της τοπικής κοινής ανακοίνωσης των δημοσιογράφων του νησιού μας, για την λεκτική επίθεση, που δέχθηκε συνάδελφος μας χθες στην ΒΙΑΛ, θα καταθέσω την δική μου εμπειρία.
Οι επιτιθέμενοι χωρίζονται χοντρικά σε τρείς κατηγορίες.
Αυτών, που ευκαιρίας δοθείσης και μην βρίσκοντας μπροστά τους κανέναν άλλον τα… χώνουν σε μας.
Υπάρχουν αυτοί, η περίπτωση του Χαλκειούς, που τα… χώνουν επειδή αυτά που γράφουμε δεν τους είναι αρεστά.
Και υπάρχει και η τρίτη περίπτωση, όπως η πρόσφατη των επεισοδίων με την «Χρυσή αυγή» όπου κείθε κακείθεν οι επιτιθέμενοι είναι άρρωστοι.
Και στις τρείς περιπτώσεις, ειδικά στην τελευταία ο δημοσιογράφος δεν πρέπει να απαντά άμεσα, αλλά να απαντά με το έργο και την δουλειά του.
Υ.Γ. Ευχαριστώ τους Αρχιτέκτονες για την απάντηση τους στο χθεσινό μου σημείωμα.
Διαβάστε σχετικά στην στήλη ΑΠΟΨΕΙΣ.
