Τώρα γιατί μου καρφώθηκε αυτή η ιδέα ούτε εγώ ξέρω.
Ξέρω, αλλά από μέσα μου λέω, που ξέρεις εσύ από αυτά, θα υπάρχουν όργανα, θα το είδαν οι πιλότοι, δεν βγάζεις την εικόνα από το μυαλό σου;
Έλα όμως που είναι… κολλημένη.
Όλα ξεκίνησαν όταν έπαιρνα το άκρως… Ευρωπαϊκό πρωϊνό μου, ήτοι χουρμάδες από τα Μεστά με ψωμί ζυμωτό, όταν από το παράθυρο της ΑΛΗΘΕΙΑΣ, παρατήρησα ένα οδοκαθαριστή, που είχε αφήσει ανοικτό το καπάκι ενός κάδου και βιντεοσκοπούσε με το κινητό του κάτι στη θάλασσα.
Μου έκανε εντύπωση, άλλαξα παράθυρο και είδα αυτό που έβλεπε και έμεινα και εγώ με το στόμα ανοικτό, ενώ ταυτόχρονα φώναζα να φέρουν γρήγορα στο σημείο μια κάμερα.
Ένα τεράστιο σύννεφο ανοικτά του Βιολογικού και ένα εξίσου τεράστιο υδάτινο ποτάμι να αδειάζει με ορμή στη θάλασσα, όπως ανοίγεις ένα λάστιχο και με δύναμη ρίχνεις το νερό σε μια μπανιέρα.
Η θάλασσα έξω κάλμα μπουνάτσα και το ουράνιο ποτάμι να πέφτει με ορμή.
Ίσως ναυτικοί, που με διαβάζουν τώρα να με θεωρούν πρωτάρη αλλά έτσι ακριβώς είναι.
Εκείνοι μπορεί αυτό να έχουν ζήσει, εγώ ποτέ. Απλά σκεφτόμουνα εκείνη την ώρα ότι αν άδειαζε το περιεχόμενο του… ποταμιού πάνω σε ένα σκάφος, το είχε βυθίσει σε δευτερόλεπτα.
Δεν προλαβαίνω να δώ αυτά και ξαφνικά το ποτάμι αρχίζει να τρέχει προς τον Βιολογικό.
Εκείνη την ώρα θυμάμαι ότι άκουσα τον θόρυβο προσγείωσης του Αεροπλάνου, δεν προλάβαμε να γυρίσουμε την κάμερα και ο υδροστρόβιλος άρχιζε να σκάει στον δρόμο.
Εκεί τα χάσαμε όλα. Είδαμε με το φακό αλμυρίκια να σπάνε, να σηκώνεται ένα τεράστιο σύννεφο νερού, να σκάει κάτω και να πετάγονται μαζί με τα νερά, λαμαρίνες, ξύλα, κλαδιά, μπαλέτες, λάστιχα, μέχρι και μαντεμένια καπάκια, είδαμε πεταμένα μετά, δεκάδες μέτρα μακριά.
Τρέξαμε γρήγορα στο σημείο και μέχρι να φτάσουμε στου Κώττη είπα στα γρήγορα όσες προσευχές ήξερα, βέβαιος ότι θα αντικρίσουμε την καταστροφή.
Το τι είδαμε καταγράφηκε ήδη σε ρεπορτάζ. Ευτυχώς πολλές ζημιές αλλά μόνο υλικές, ειδικά στην επιχείρηση του Γιώργη Κώττη, που πρέπει μέσα στην ατυχία τους, αφού πάνω τους έσκασε το κακό, να αισθάνονται τυχεροί, που δεν χτύπησε ή ακόμα κάτι χειρότερο άνθρωπος.
Τώρα που κολλάει το Αεροπλάνο; Ένα ντε, αφού είδα δέκα φορές το βίντεο να βεβαιωθώ και εκεί είπα. Λες να μην είναι… τυχερός μόνο ο Κώττης.
Τι θα γίνονταν αν όλη αυτή η μανία της φύσης, μπροστά στην οποία ο άνθρωπος είναι ένα ΤΙΠΟΤΑ έσκαγε πάνω στον διάδρομο προσγείωσης και τι θα γίνονταν να όλες αυτές οι κατασκευές, λαμαρίνες, ολόκληροι λυόμενοι οικίσκοι κ.λ.π. έπεφταν μέσα στον διάδρομο την ώρα της καθόδου του Αεροπλάνου;
Να πάλι μέσα μου η φωνή. Μα υπάρχουν όργανα, θα έβλεπαν οι πιλότοι, θα… θα…
Ναι ξαναλέει ο Ζερζεβούλ που έχω μέσα μου, αλλά είμαστε και τυχεροί γιατί είδες μπροστά στην δύναμη της φύσης τι είμαστε; Ένα ΤΙΠΟΤΑ.
Υ.Γ. Όχι πως είμαι προληπτικός αλλά στην περίπτωση του σημείου που κατά… παραγγελίαν χτύπησε ο υδροστρόβιλος, στην… γλωσσοφαγιά πιστεύω.
