Ας δούμε την πραγματικότητα κατάματα. Η Ελλάδα φέτος είναι μείον 30.000 άτομα στο δείκτη γεννήσεις – θάνατοι. Την ίδια ώρα έχει αιματοδοτηθεί με 50.000 μετανάστες – πρόσφυγες που σε μια δεκαετία θα είναι τουλάχιστον 100.000 με τον δείκτη γεννήσεων που έχουν. Αλλοι λαοί π.χ. Γερμανία έχουν μάθει απ’ έξω ότι δε δύο γενιές επέρχεται ενσωμάτωση. Δεν είχαμε εμπειρία επ’ αυτού, τώρα με τους Αλβανούς την έχουμε. Η καταστροφή δεν επήλθε πάντως σε όσους την προέβλεπαν, το αντίθετο μάλιστα.
Επιστροφή στη Χίο και πάλι μπροστά μας η πραγματικότητα κατάματα. Εχουμε στο νησί 2.600 αλλοδαπούς, στην πλειοψηφία τους Σύροι οι οποίοι δεν θα μετακινηθούν από εδώ. Στην πατρίδα τους ο πόλεμος δεν σταμάτησε αλλά κι’ αυτό να γίνει η χώρα τους θέλει 30 χρόνια να συνέλθει. Συνεπώς η πλειοψηφία θα μείνει εδώ, οι άνθρωποι αυτοί θα αναζητήσουν μια δουλειά, εδώ και καιρό αν δεν είμαστε χώρα μπάχαλο έπρεπε να είχαμε καταγράψει τα επαγγέλματα και τις γνώσεις τους.
Ας πάμε όμως στον Σεπτέμβρη, που δεν είναι μακριά. Τα παιδιά τους και μιλάμε για πάνω από 300 – 400, θα πρέπει να πάνε Σχολείο. Κατ’ αρχήν πρέπει να καταγράψουμε πόσοι ενήλικες είναι Δάσκαλοι. Αμέσως μετά, με την εμπειρία που ήδη υπάρχει στη χώρα με μειονοτικά Σχολεία πρέπει να δούμε σε ποιά δικά μας θα δημιουργηθούν τέτοιες τάξεις όπου τα παιδιά θα διδάσκονται στη γλώσσα τους αλλά και στα Ελληνικά, ενσωματωμένα με τα υπόλοιπα.
Τα πρώτα χρόνια θα είναι δύσκολα, αλλά όπως διδάσκει η διεθνής εμπειρία, σε τρία χρόνια τα παιδιά αυτά θα μπορούν να παρακολουθήσουν την Ελληνική παιδεία το ίδιο όπως τα Ελληνάκια, μόλις τελειώνουν την υποχρεωτική εκπαίδευση δεν θα μπορεί κανείς να ξεχωρίσει ποιός είναι ποιός και αυτό θα σημαίνει την απόλυτη επιτυχία. Ένα παιδί είναι «σφουγγάρι» μεταφέρει την παιδεία που λαμβάνει Σχολείο στο σπίτι, γίνεται δάσκαλος για τους μεγάλους, βοηθάει στην ενσωμάτωση τους στην κοινωνία.
Όλα αυτά πρέπει να τα δούμε με σοβαρότητα και σχεδιασμό, κάτι που προτίστως είναι θέμα εκπαιδευτικών και ειδικών, αλλά πρέπει να αποτελεί και δική μας τοπική φροντίδα. Η πλήρης αποτυχία είναι η αδράνεια, να συνηθίσουμε και να συνηθίσει ένας κόσμος ότι ζεί σε γκέτο, με ότι αυτό σημαίνει, αφού το από τους αρχαίους ρηθέν «αργία μήτηρ πάσης κακίας» δεν ισχύει αποκλειστικά για τους Ελληνες. Σίγουρα υπάρχουν αρμοδιότεροι ημών για όλα τα παραπάνω, εμείς ένα σπόρο ρίχνουμε.
Υ.Γ Η νύχτα είναι... γκαστρωμένη στην Τουρκία, με την αποπομπή Νταβούτογλου. Αμερικάνοι και Ρώσοι έχουν αποφασίσει να τελειώσουν τον Ερντογάν. Πρώτον θα φανεί πόσος σκληρός είναι για να τους κάνει τη χάρη να πεθάνει και δεύτερον ο φόβος δεν είναι στην αρκούδα αλλά στην πληγωμένη. Τα μάτια μας δεκατέσσερα.
