Δεν ξέρω πώς έγινε. Συνέπεσαν οι σκέψεις μας.
Έτσι στην παρουσίαση του 2ου τόμου του βιβλίου μου, των εκδόσεων Α.Π. «Μια σταγόνα ιστορίας της Χίου 1934–1944» στο Αίθριο του Ιδρύματος Τσάκου, είπαμε με τον Σεβασμιώτατο σε διαφορετικούς χρόνους το ίδιο πράγμα.
Να γίνει και φέτος η Έκθεση Βιβλίου στην Προκυμαία, γιατί όπως επεσήμανε ο Χιώτης Ιεράρχης, η μελέτη ενός βιβλίου είναι επένδυση ψυχής.
Αισθάνθηκα το ίδιο πράγμα, ως αντίδωρο στη μνήμη όσων αναφέρονται στο 2ο βιβλίο μου, αυτούς που δεν βρίσκονται πια ανάμεσά μας, αυτούς που τράβηξαν το δύσκολο κουπί αυτής της σκληρής για τη Χίο δεκαετία 1934–1944, όταν την ώρα που συνερχόταν η Ελλάδα από μια Εθνική καταστροφή αυτήν της Μικράς Ασίας και έναν πόλεμο με δύο στην ουσία Αυτοκρατορίες, της Ιταλίας και της Γερμανίας, η χώρα μας και το νησί μας έμελλε να ζήσουν μια σκληρή Κατοχή και ακόμα κάτι εξίσου σκληρό, την αφόρητη πείνα.
Στην οποία πείνα, η Χίος είχε μια διπλή τύχη, έναν Δεσπότη, που σήκωσε το βάρος των συσσιτίων, και ένα προϊόν που είχε συναλλαγματική αξία.
Ιωακείμ Στρουμπής λοιπόν και μαστίχα σώζουν το νησί από την πείνα, με ένα όμως ελληνικό παρατράγουδο όσον αφορά τον πρώτο, γιατί η μαστίχα τι… κακό να πάθει.
Ο Ιωακείμ όμως μπορούσε, και αυτοί που του τη «φύλαγαν», εμφυλιοπολεμικού κλίματος δοθέντος, έδρασαν σταυρώνοντάς τον και το κατάφεραν.
Όπως κατάφερε και ο νεαρός τότε Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου, Χιώτης Αρχιμανδρίτης Μάρκος Βασιλάκης να τον αποκαταστήσει, με τρόπο, που για πρώτη φορά κατατέθηκε δημοσίως τόσο αναλυτικά.
Τον ευχαριστούμε για όσα χάρισε με την ανάλυσή του αυτή στη Χιώτικη ιστοριογραφία. Όπως ευχαριστούμε και τον συνάδελφο δημοσιογραφικά βεβαίως, Γιώργη Αυτιά, που έκανε την έκπληξη στέλνοντας ένα βίντεο από τις Βρυξέλλες, στο οποίο αφού αποκαλεί το βιβλίο, όχι «σταγόνα» αλλά ωκεανό ιστορίας, αφού «έδειξε» την ιστορία αυτή ως απάντηση στις Τουρκικές διεκδικήσεις, ο Ευρωβουλευτής πρότεινε τη βράβευσή μου από την Ακαδημία Αθηνών.
Όταν… ολοκληρωθούν οι τόμοι Γιώργη.
Διότι το… σπορ ως γνωστόν είναι ακριβό, και δεν θα υπήρχαν σήμερα βιβλία παρά τη δική μου προσπάθεια αν δεν υπήρχε το Ίδρυμα Τσάκου, η εταιρεία Ζενιώδη – Πυκούνη και τα Mastihashop.
Ας κλείσουμε όπως αρχίσαμε. Ας μην επιτρέψουμε να μη γίνει φέτος η Έκθεση Βιβλίου στην Προκυμαία. Το χρωστάμε, όχι μόνο σ’ αυτούς που θα σωθούν, αλλά και σ’ αυτούς που μας έσωσαν.
ΥΓ. Καλή συνέχεια στην υπηρεσία του για τον Παντελή Βατούση. Άξιος και μάχιμος στην θέση του Λιμενάρχη Χίου από την αρχή μέχρι το τέλος.
