Βλέποντας την αγωνία των αιρετών μας να «ψάχνουν» τα 500.000 του υπουργείου Μετανάστευσης, για να δούν αν δόθηκαν στην τουριστική προβολή ή αλλού, αναρωτιέμαι.
Να ήταν 500 ευρώ να τα δίναμε στη γιορτή Σούμας στα Μεστά, ρίχνω μια ιδέα, αλλά 500.000 δύσκολο να τα πιείς… σούμες και αναρωτιέμαι.
Κανείς δεν διάβασε την σχετική ΚΥΑ αρ. 455189 ΦΕΚ 10/8/22 αρ. φ.4217, την γράφω για να την ψάξει όποιος θέλει, που γράφει η ρημάδα επί λέξει ότι οι… παράδες δίνονται στους Δήμους «εντός των Διοικητικών ορίων των οποίων λειτουργούν Μονάδες προσωρινής φιλοξενίας Μεταναστών, για την αποπληρωμή των οφειλόμενων τελών καθαριότητας, ηλεκτροφωτισμού και ακίνητης περιουσίας».
Βλέπει κανείς τον… τουρισμό εδώ μέσα;
Θα πεί κανείς, μα γιατί ο Μηταράκης… άδειασε τον Κάρμαντζη, και ερωτώμενος δεν είπε αυτά. Μα γιατί τους πρόλαβε ο γέρο Καραμανλής. «Στην πολιτική υπάρχουν πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται και άλλα που λέγονται και δεν γίνονται».
Τι ψάχνομε λοιπόν να βρούμε αδέλφια; Τις 500.000 της… τουριστικής προβολής; Και γιατί δεν ψάχνομε τι δουλειά είχε ο Μηταράκης να χρηματοδοτήσει την Αίθουσα Αφίξεων Εξωτερικού στο Λιμάνι της Χίου και την ανακατασκευή στην ουσία του ερειπίου του 3ου Γυμνασίου;
Η συνταγή είναι απλή και την χρησιμοποιήσαμε. Βρήκαμε παπά και χώσαμε επί χώματος όσους μπορέσαμε.
Μήπως αυτό δεν κάνουν όλοι στην νεοελληνική πραγματικότητα; Με την διαφορά ότι έχουν την εξυπνάδα να τα κρατούν για τον εαυτό τους. Εμείς τα βγάζουμε στην… φόρα.
Στρατιώτης ήμουνα, πάμε τώρα, παρά λίγο, μισό αιώνα πίσω και αναρωτιόμουν, πως διάολο ο Αβέρωφ, υπουργός Άμυνας επί μονίμου βάσεως, παίρνει 80% στην Ήπειρο, μέχρι που δούλεψα αγγαρεία στα Μαγειρεία, μεγάλο Σχολείο ο Στρατός, και μπήκα στο βαθύ… πολιτικό νόημα. Φέτα μόνο Ηπείρου, ελιές Ηπείρου, κομπόστα Ηπείρου, κοτόπουλα Ηπείρου. Κοντολογίς η ιδιαίτερη πατρίδα του, τάϊζε 150.000 στρατιώτες επί ημερησίας βάσεως 365 μέρες το χρόνο.
Οι Ηπειρώτες όμως δεν το έκαναν βούκινο. Εμείς μια φορά μας «έκατσε» ένα υπουργείο, να μπορέσει το νησί να «γλύψει κανένα κοκαλάκι» θα ξεμπροστιάσουμε ο ένας τον άλλον.
Αλλά για να δικαιολογήσω και τον τίτλο. Ευτυχώς δεν υπάρχει μόνο η Χίος των… αιρετών, υπάρχει και αυτή η Χίος του μόχθου, του «ιδρώτα και των φωτεινών προσώπων» όπως σωστά σημειώνει ο Πρόεδρος της ΕΜΧ Γιώργος Τούμπος, δημοσιοποιώντας αυτές τις υπέροχες φωτογραφίες του Στήβεν Τέιγκλ, που αποτύπωσε την ομορφιά της ξεκούρασης, μετά τον κάματο των μαστιχοπαραγωγών.
Ας τις κρατήσουμε μη μας πιάσει μαύρη απογοήτευση. Μετά, μιας και το ρίξαμε σήμερα στις φωτογραφίες, ας κρατήσουμε και αυτή με τον… κώνο. Ας μην σκεφτούμε ότι αφορά την επισκευή των σχαρών στην Απλωταριά. Μπορεί και να αφορά το ακριβές σημείο που θα καθίσει η… ομόφυλη Νέα Δημοκρατία στις Ευρωεκλογές.
Και ας προσέξει τις καμπάνες, που δεν θα κτυπήσει αύριο τυχαία η Εκκλησία. Δεν θα είναι μόνο για τα… Τέμπη.
Τέλος συγχαρητήρια στον Σύλλογο Αθλητών Υγείας, για την ωραία μπλούζα του στον Αγώνα Γυναικών. Γιατί δεν αποτύπωσαν και τον Δήμο Χίου στα… Ελληνικά. Πρώτα απ’ όλα τρέξιμο για την διατήρηση της γλώσσας μας.
Υ.Γ.: Η απάντηση που θα πάρει ο Σταύρος Μιχαηλίδης στο ερώτημα του στον υπουργό Χρυσοχοϊδη για την «ματσολιά» των ΜΑΤ στην Χίο πριν μια τετραετία.
Τρία πουλάκια κάθονταν στοῦ Διάκου τὸ ταμπούρι τὸ να τηράει τὴ Λειβαδιὰ καὶ τ’ ἄλλο τὸ Ζητούνι, τὸ τρίτο τὸ καλύτερο μοιρολογάει καὶ λέει:
«Πολλὴ μαυρίλα πλάκωσε, μαύρη σὰ καλιακούδα. Μὴν ὁ Καλύβας ἔρχεται, μὴν ὁ Λεβεντογιάννης;»
«Νούδ’ ὁ Καλύβας ἔρχεται, νούδ’ ὁ Λεβεντογιάννης. Ὀμέρ Βρυώνης πλάκωσε μὲ δεκαοχτὼ χιλιάδες».
Ὁ Διάκος σὰν τ’ ἀγροίκησε πολὺ τοῦ κακοφάνει. Ψιλὴ φωνὴ ν’ ἐσήκωσε, τὸν πρῶτο του φωνάζει…
