Επόμενος στόχος να κάψουμε τη… θάλασσα

Γιάννης Τζούμας
Σάβ, 27/08/2016 - 11:35

Με δεδομένο ότι για τη Χίο αν δεί κανείς το θέμα στατιστικά ο «μήνας της φωτιάς» είναι ο Σεπτέμβρης, η πρόταση κατατίθεται σοβαρά.

Αν υπάρχει η σκέψη ότι αυτό είναι ακατόρθωτο, πιστέψτε μας είναι λανθασμένη. Ποιός θα περίμενε ότι μεταξύ Κατάβασης - Σιδηρούντας, χώρος που έχει καεί τουλάχιστον τρείς φορές μέσα στην δεκαετία, θα υπήρχε τόσο πράσινο για ξανά – κάψιμο;

Και όμως το βράδυ της Πέμπτης κάποιος εγκληματίας ή βλάκας ή και τα δύο μαζί, έβαλε φωτιά με ανέμους 8-9 μποφόρ για να κάψει, καταφέρνοντας τελικά να κάψει μαζί και τρείς γυναίκες.

Τα γεγονότα είναι γνωστά. Η Ελένη Γιαλιά – Τσουρή, η Γεωργία Καψύλη νοσηλεύονται με εγκαύματα στο ΚΑΤ, ενώ στο ίδιο Νοσοκομείο δίνει μάχη για τη ζωή της η Γεωργία Γιαλιά μητέρα της πρώτης. Η φωτιά πέρασε μέσα απ’ το χωριό, οι κάτοικοι δεν είναι καταδρομείς ή Πυροσβέστες να ξέρουν ότι πριν την φωτιά σε καίει ο καυτός της αέρας, συνεπώς το ασφαλέστερο όλων είναι να κλειστείς σε σπίτι και να την αφήσεις να περάσει και έτσι αυτή τη φορά πετύχαμε ένα… μακροχρόνιο στόχο, να κάψουμε πολίτες, γιατί Πυροσβέστες κάψαμε.

Με την ευκαιρία, καλά κάνουν οι Πυροσβέστες και δρούν συνετά στις δασικές πυρκαγιές. Το πόσο μάχιμοι είναι το έχουν αποδείξει δεκάδες φορές καίρια και αποτελεσματικά σε αστικές πυρκαγιές, οι δασικές δεν θέλουν… μαγκιές.

Μετά λοιπόν και την Σιδηρούντα, νομίζουμε ότι είναι εφικτός ο επόμενος στόχος, να κάψουμε δηλαδή τη… θάλασσα.

Οσοι εξακολουθούν να το θεωρούν ουτοπικό ας δώσουν ορισμένες εξηγήσεις.

Πως γίνεται από όλα τα νησιά και μέρη της Ελλάδας, που και σ’ αυτά εκδηλώνονται πυρκαγιές, η Χίος να έχει τη «σημαία»;

Πως γίνεται να ξέρουμε «της κάτω γής τα χώματα» και οι εμπρηστές να είναι αφανείς, οι συγκεκριμένοι γιατί οι αφανείς μάλλον περισσεύουν;

Αν το θεωρείτε υπερβολικό δώστε μια εξήγηση, πως γίνεται κάποιος να πηγαίνει στη φωτιά, μπορεί και για να βοηθήσει, και στο δρόμο να πετάει τη «γόπα» του τσιγάρου του στο δρόμο;

Πως γίνεται να καθαρίζουν τα συνεργεία τα αγριόχορτα από τους δρόμους και να εμφανίζονται ανάμεσα τους τόνοι πλαστικούρας και σκουπιδιών, που για να δημιουργηθούν χρειάζεται να κάνουν επέλαση δύο Ταξιαρχίες γύφτων;

Πως γίνεται να κάθονται τόσοι ακαμάτες και να μην περνάει ένα γερανοφόρο το χρόνο από κάθε δρόμο να κόβει τα κλαδιά των δένδρων, που «αγκαλιάζονται» εκατέρωθεν, μεταφέροντας την φωτιά ακόμα και με λίγο αέρα, με ταχύτητα αστραπής;

Πως γίνεται να μην έχουν κοπεί εν τη γενέσει τους, όλα τα μικρά πευκάκια που βγαίνουν αυτοφυώς στα χαντάκια των δρόμων, τέλειο προσάναμα των αμέτρητων ανεγκέφαλων, που θεωρούν τους δρόμους μεγάλα τασάκια;

Πως γίνεται χρόνια τώρα να μην  καταλαβαίνουμε ότι δεν χρειάζεται δεντροφύτευση, αν αφήσουμε τη φύση στην ησυχία της, το κάνει μόνη της, αλλά αποψίλωση και καθαρισμός από ξερά κλαδιά και κούτσουρα;

Εκτός αν η Χίος βγάζει σε παγκόσμια αποκλειστικότητα εκτός από μαστίχι και… μπαρουτόχορτο, αλλιώς τόση συχνότητα πυρκαγιών λογικά δεν εξηγείται.

Εκτός αν εξηγείται, οπότε ο επόμενος στόχος, γιατί να μην είναι εφικτός.

Εμπρός να κάψουμε και τη… θάλασσα.

 

 

Σχετικά Άρθρα