Μα θα σε πούν τρελό.
Μεγάλη μου σκασίλα, ότι έκανα αν έκανα κάτι, τρελό χαρακτηρίστηκε. Για μένα σημασία είχε το ταξίδι και η συνέχεια. Και όταν αυτή αποδειχθεί χρήσιμη τύφλα να 'χει μπροστά της η τρέλα.
Και αυτό το ταξίδι είχε μέσα και τον φιλαράκο της φωτογραφίας, που πριν 15 μέρες τον πέρασα από το ΚΤΕΟ, όπου ευγενικά, μου είπαν να τον… αποσύρω.
Μετά την συμβουλή αυτή πήρα σβάρνα τους φίλους και τα συνεργεία και μου είπαν, ψυχρά αλλά σωστά, το αυτοκίνητο αυτό το έχεις παρά λίγο 30 χρόνια, δεν πάει άλλο ΤΕΛΟΣ.
Και άντε τώρα να τους πω εγώ φιλαράκο τι τραβήξαμε μαζί, άντε να τους πω ότι για μένα δεν είσαι ένα σχήμα από λαμαρίνες.
Άντε να τους πω ότι γυρίσαμε μαζί το νησί τουλάχιστον 50 φορές, από την μια άκρη μέχρι την άλλη. Πήγαμε σε ρεπορτάζ, γυρίσαμε μαζί την «Όμορφη και παράξενη πατρίδα» μας, μπήκαμε μέσα σε φωτιές, «κολυμπήσαμε» σε πλημμύρες, κολλήσαμε και μας τράβαγε η Πυροσβεστική.
Άντε να τους πεις ότι ήσουν τα πάντα, όχημα μεταφοράς, μετακομίσεων, ξενοδοχείο, μέχρι και κινητός πομπός έγινες πολλές φορές για την μετάδοση γεγονότων, τότε που δεν υπήρχαν οι σημερινές δυνατότητες της κινητής τηλεφωνίας.
Άντε να εξηγήσεις ότι φεύγοντας εσύ, φεύγει ένα κομμάτι της ζωής, φεύγει μια ολόκληρη ιστορία, γιατί την ιστορία της ενημέρωσης της Χίου την έγραψες και εσύ κι ας αισθάνομαι ότι μόνο εγώ σε ακούω να παραπονιέσαι για την απόσυρση.
Άκου… απόσυρση.
Αν είχες την δυνατότητα να μιλήσεις θα σε ρώταγα αν έχεις καμιά άλλη ιδέα, αλλά δεν το βλέπω εύκολο, όπως δεν είναι εύκολος και ο αποχαιρετισμός.
Έτσι λοιπόν σε άφησα να ξεκουράζεσαι κάτω από το παράθυρο που γράφω τώρα, με την ελπίδα κάτι να σκεφτώ. Αν μπορείτε και εσείς βοηθήστε με. Οι υπόλοιποι πείτε με τρελό.
Εγώ απλά αισθάνομαι ότι αποχωρίζομαι αναγκαστικά από ένα φίλο μου, πως ξεκολλά από πάνω μου ένα κομμάτι της ζωής μου και ένα κομμάτι της ΑΛΗΘΕΙΑΣ, γιατί στην κυριολεξία δεν υπήρξε εργαζόμενος εδώ που ήξερε οδήγηση και δεν τον «κουβάλησε» κάπου ο φιλαράκος μας της φωτογραφίας.
Σας ζητώ συγνώμη για τον σημερινό συναισθηματισμό και αποχαιρετισμό ήταν το ελάχιστο που θα μπορούσα να κάνω για κάτι που εγώ θεωρώ ότι έχει ψυχή κι’ ας είναι τρελό αυτό που λέω.
Γειά σου… φιλαράκο.
Υ.Γ.: Άσχετο εντελώς με τους δικούς μου συναισθηματισμούς. Το υπογράφει σε ανάρτηση του ο Πρόεδρος της Ένωσης Μαστιχοπαραγωγών Χίου Γιώργος Τούμπος.
«Διαβάζοντας κανείς την νέα σύνθεση του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών, εύκολα θα μπορούσε να την μετονομάσει σε Ένωση Χίων Αττικής & Μεγάλης Βρετανίας.
Κι όμως για όλους αυτούς τους Χιώτες στην καταγωγή, σπουδαίους επιχειρηματίες στον χώρο της Ναυτιλίας, θα έπρεπε στο νησί να υπήρχε ένας φορέας διαχείρισης, που να μπορεί να τους προτείνει και να τους διευκολύνει σε σχέδια ναυτιλιακών και στεριανών επενδύσεων.»
