Μα τι λέμε τώρα εδώ δε είναι Ιαπωνία, δεν είναι καν Τουρκία, εδώ μεσούσης άλλης μιάς προεκλογικής περιόδου, περνάει στα ψιλά ότι την Παρασκευή αντί για 5 Δασκάλους και 2 Νηπιαγωγούς, αυτή είναι η οργανική σύνθεση του Δημοτικού Σχολείου Οινουσσών, αφού προς μεγάλη στεναχώρια του Αθηνοκεντρικού, ας το πούμε Κράτους, οι Αιγνουσιώτες συνεχίζουν να κάνουν παιδιά, θα εμφανιστεί ένας (1) Δάσκαλος, για δείγμα που λέμε, για να κάνει τον… Αγιασμό. Δηλαδή για να μην δουλευόμαστε, ο Ιερέας θα αγιάσει την Σχολική χρονιά, που στις ακριτικές Οινούσσες θα αρχίσει τον Οκτώβρη και βλέπουμε.
Χαρακίρι λοιπόν κανείς, γιατί είπαμε εδώ δεν είναι Απω ανατολή είναι… Ευρώπη, ούτε καν Τουρκία δεν είναι.
Θερμά παρακαλούμε τώρα, διάλειμμα, να παρακολουθήσουμε μια είδηση.
Μέχρι πρότινος, η Κυβέρνηση της γειτονικής μας Τουρκίας, συζητούσε με την Apple, μια συμφωνία για την διανομή στους μαθητές Γυμνασίων και Λυκείων tablets με ενσωματωμένες τις παραδόσεις βασικών μαθημάτων, τις οποίες έχουν επεξεργαστεί επιτελεία από τους καλύτερους Καθηγητές της χώρας, ώστε όλοι οι μαθητές να απολαμβάνουν το ίδιο υψηλό επίπεδο παράδοσης, που θα μπορούν να την μελετούν σπίτι τους, όσες φορές θέλουν και όποιες ώρες θέλουν. Κατόπιν, σύμφωνα με τον σχεδιασμό, στις σχολικές αίθουσες απλά θα γίνεται συζήτηση, σαν φροντιστήριο, ώστε να επιτευχθεί η καλύτερη δυνατή αφομοίωση. Το σχέδιο υλοποιείται άμεσα με μια διαφορά, ότι αντί της Apple, το πρόγραμμα θα υλοποιήσουν τουρκικές επιχειρήσεις υψηλής τεχνολογίας. Να κάνουμε τώρα την σύγκριση ή δεν χρειάζεται; Την ίδια ώρα εμείς συζητάμε για τα κενά στα Σχολεία και ψάχνουμε κανένα ΕΣΠΑ, να κόψουμε κανένα έργο, να το κάνουμε μισθούς για εκτάκτους εκπαιδευτικούς, λες και δεν ξέρουμε πόσους τακτικούς θέλουμε. Κοντολογίς η Τουρκία δίπλα μας φυσάει με χίλια, όπως φυσάει τσάμπα ο αέρας απέναντι και δίνει ρεύμα σε 300 ανεμογεννήτριες κι’ εμείς όταν τόλμησε να μιλήσει ο Ρόκας για ανεμογεννήτριες στο νησί, ακόμα τον κυνηγάμε γιατί θα εμπόδιζαν τον εναέριο έρωτα των αετογερακίνων. Οι άλλες χώρες ακόμα και δίπλα μας περνούν στην ψηφιακή τεχνολογία κι’ εμείς συζητάμε ότι δεν έχουμε καταφέρει να στείλουμε Δασκάλους στην Οινούσσα, για να κάνουν μάθημα στα παιδιά όπως κάναμε κι’ εμείς, μόνο που πέρασαν από τότε 50 χρόνια.
Οι σκέψεις όμως σταματούν εδώ, γιατί αποκλείεται κατ’ αρχήν να απασχολήσουν την τηλεοπτική συζήτηση των πολιτικών αρχηγών, που θέλουν να σώσουν την χώρα, αλλά δεν τους αφήνουμε, άλλωστε μάλλον αποτελούν ψιλά γράμματα, όπως και κάποια άλλα που όντως είναι δυσκολοσήλυπτα.
Για παράδειγμα κατάλαβε κανείς από την αδυναμία της Ρωσίας να μεταφέρει από άλλο δρόμο πλήν του Αιγαίου, αεροπορική ανθρωπιστική βοήθεια στον Ασαντ (έτσι λένε τώρα το κουβάλημα ανταλλακτικών για τα οπλικά συστήματα) το γεγονός ότι ζήτησε και περιμένει την άδεια μας; Και πως αν την δώσουμε, θα έχουμε να κάνουμε με τους Αμερικάνους, στην συμμαχία των οποίων ανήκομε; Αρα… άρα η κυβέρνηση μιας χώρας μάλλον είναι σοβαρό πράγμα.
Υ.Γ. Επειδή αναφέρθηκε κατά λάθος… η σοβαρότητα, ο Τσίπρας κατάλαβε ακόμα τι πολιτική μπαρούφα αμόλησε όταν στη Θεσσαλονίκη είπε ότι πρακτικά δεν φυλάσσονται τα θαλάσσια σύνορα; Αυτός ο άνθρωπος όχι μόνο ήταν Πρωθυπουργός αλλά φιλοδοξεί και να ξαναγίνει.
