Και όμως θα ήταν μια λύσις… για να παραφράσω τον Καβάφη και έτσι να δούμε ποιητικά την επικαιρότητα, μπας και δεν μας στρίψει.
Θα πεί κανείς, αφού ρε φίλε την γλύτωσες μέχρι τώρα, κουράγιο θα την βγάλουμε και φέτος, αλλά εδώ αδέλφια έχει ουρά το μακαρόνι.
Από τότε που λέτε που κάνω δημοσιογραφία, ε, τι νομίζετε αν προλάβω σε κάμποσο καιρό θα τον κλείσομε τον μισό αιώνα, παλεύαμε να ρθούν στο νησί ασθενοφόρα.
Και άντε τούτο η Ένωση Εφοπλιστών και να το άλλο οι Ομογενείς της Αμερικής και να το τρίο «δώσε και μένα μπάρμπα» ε, τελικά τα καταφέραμε και γεμίσαμε ένα πάρκιγκ του Νοσοκομείου, πλην όμως φεύ… που θα έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, που μιλάγανε ξένες γλώσσες, τα άτιμα δεν τσουλάνε μόνα τους θέλουν και προσωπικό.
Τώρα που λέτε, ξεφύγαμε και από αυτό το στάδιο, διότι άντε τώρα το Κράτος να χωρίσει δυό γαϊδουριών άχυρα. Εύκολο είναι;
Τι θα έκανε ένας ιδιώτης αν είχε δέκα ασθενοφόρα χωρίς προσωπικό; Με τέτοια οργάνωση θα έκλεινε.
Ε, κλειστοί είναι και αυτοί, μόνο που δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει και δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε.
Διότι πάμε ανάποδα. Τι θα έκανε ένα ανοιχτό, ένα μη διαλυμένο πράγμα;
Θα είχε τα ασθενοφόρα μέσα στο Νοσοκομείο, θα έκανε κουμάντο ένας, θα έβγαιναν οι ανάγκες του Νοσοκομείου, μεταφορά ασθενών κ.λ.π. θα καλύπτονταν και οι ανάγκες των τραυματιών και των επειγόντων περιστατικών.
Βάρδια στο τηλέφωνο μία. Ένας σηκώνει, ένας δίνει, ένας κατευθύνει.
Θέλουμε έτσι; Όχι θέλουμε την διάλυση, την βαβούρα, την ταλαιπωρία.
Άλλο το Νοσοκομείο, άλλο το ΕΚΑΒ, αλλού οι γιατροί, αλλού οι οδηγοί, αλλού τα ασθενοφόρα. Άλλο τηλέφωνο και υπαλλήλους ο ένας, άλλους ο άλλος.
Τώρα ψάχνουν και γραφεία εκτός Νοσοκομείου. Σωστά, τι δουλειά έχουν τα ασθενοφόρα με το Νοσοκομείο, κανονικά έπρεπε να έχουν τα Πυροσβεστικά οχήματα.
Δεν φτάνει το μπάχαλο, δεν φτάνει η διάλυση, δεν φτάνει η συναρμοδιότητα, τώρα θα πάρουν λέει και το τηλεφωνικό κέντρο του ΕΚΑΒ Χίου να το πάνε στη Μυτιλήνη.
Τι θα εξυπηρετήσει αυτό; ΤΙΠΟΤΑ, το μπάχαλο θα γίνει πλήρες, αν έχανε τώρα μια φορά το παιδί τη μάνα, τάρα το στέλνουμε απευθείας στην… μητριά.
Γι’ αυτό αδέλφια εγώ το είδα… ποιητικά και μακροπρόθεσμα.
Στη Σμύρνη παιδιά, στη Σμύρνη από τώρα, να μην κουραζόμαστε. Ενός φίλου μου το παιδί υπηρετεί στο Καστελόριζο. Έχετε μετρήσει τα παχιά λόγια των πολιτικών γι΄αυτό; Τους… σημαιοστολισμούς; Τις φανφάρες; Ε, το παλληκάρι χρειάστηκε να κάνει ένα σφράγισμα στο δόντι του. Απλό; Συμφωνούμε. Πήρε το πλοίο, τέσσερις ώρες ταξίδι, πήγε στην Ρόδο, πλήρωσε ξενοδοχείο να μείνει, πήγε στον γιατρό, ξαναμπήκε στο πλοίο και μετά από τρείς μέρες, με λίγο παραπάνω έξοδα επέστρεψε στην υπηρεσία του.
Είπατε τίποτα; Ολόκληρος Στρατός δεν έχει εκεί ένα οδοντίατρο, ολόκληρο κολο κράτος δεν μπορεί εκεί να στείλει ένα οδοντίατρο.
Και αυτός ήταν στρατιώτης και δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Τι κάνουν οι κάτοικοι του Καστελόριζου; Πάνε για οδοντίατρο στην… Τουρκία.
Γι’ αυτό σας λέω, δείτε το… ποιητικά. Ένα Καστελόριζο είμαστε σε μεγέθυνση.
Εδώ ετοιμάζουν Μεταναστευτικά κέντρα, εδώ μπουλντόζες θα επεκτείνουν αεροδρόμια, εδώ καλουπατζήδες θα κτίσουν της κόρης το Φράγμα, εδώ γίνεται κοσμογονία, και την ίδια ώρα πεθαίνουν άνθρωποι αβοήθητοι, γιατί δεν έχουμε βάρδιες στα ασθενοφόρα και το κερασάκι στην τούρτα ετοιμαζόμαστε να πάμε το τηλεφωνικό Κέντρο του 166 στη Μυτιλήνη!!!
Γι’ αυτό ξαναγράφω εις γνώσιν των συνεπειών του… νόμου.
Στη Σμύρνη παίδες, στη Σμύρνη απευθείας, να μην κουράζεστε.
Υ.Γ.: Ξέρω ότι δεν είναι στο χέρι του μόνο, αλλά εκείνος φαίνεται. Έζησα Σταμάτη Κάρμαντζη, ακύρωση άσκησης στη Χίο με εντολή ΓΕΕΘΑ, γιατί είχε… κρύο και… βροχή και τηλεφωνούσαν οι μαμάδες στα κανάλια, γιατί… κρύωναν τα… μωρά τους. Και τα άλλα μη μωρά με τα γαλόνια, για να έχουν το κεφαλάκι τους ήσυχο ακύρωσαν την άσκηση! Τέτοια χώρα μπουχέσηδων φτιάχνουμε. Τα Σχολειά στη Χίο αυτό το διήμερο έπρεπε να είναι ανοικτά.
