Συγχωρήστε με αν το σημερινό θέμα είναι… πεζό, αλλά μάλλον και με το ερώτημα αυτό… θα φύγω, έχω βλέπετε και άλλα.
Τι άραγε μας εμποδίζει να αντιληφθούμε αυτονόητα πράγματα και γιατί για να συμβεί αυτό θα πρέπει να… ελαφρυνθούμε από 50,100 ευρώ, που σίγουρα σε κανέναν δεν περισσεύουν;
Παρακολουθώ την συζήτηση, που θα γίνει άλλη μια φορά για την πεζοδρόμηση της Προκυμαίας, σε συνδυασμό με αυτό που βλέπω καθημερινά στην οδό Ροδοκανάκη.
Μια συζήτηση δηλαδή, που μάλλον δεν είμαστε ώριμοι να κάνουμε αφού δεν θέλουμε να ξεβολευτούμε και το γεγονός ότι στο μεταξύ η «μαυρομύτα» στην Ροδοκανάκη πάει σύννεφο.
Και επειδή το τελευταίο ίσως δεν έχει γίνει αντιληπτό, θα ήθελα να το εξηγήσω και να βάλω λίγο αυτόν που σταθμεύει στην Ροδοκανάκη, αναφέρομαι στην πλευρά που δεν έχει κολωνάκια, κακώς κατά την γνώμη μου, γιατί αυτά μας αξίζουν, να τον βάλω στη θέση του συμπατριώτη μας, που διαθέτει κατάστημα στην Προκυμαία.
Τα καταστήματα αυτά είναι αρκετά και πολλά από αυτά πρέπει να εφοδιάζονται με υλικά δυό και τρείς φορές στην διάρκεια της ημέρας. Αυτό λοιπόν για πολλούς λόγους δεν μπορεί να γίνει στην Προκυμαία και ο κυριότερος είναι η αυστηρή αστυνόμευση του Λιμεναρχείου. Μόλις σταματήσει έστω και λίγα λεπτά αυτοκίνητο και διακόψει την ροή της κυκλοφορίας ακούγεται η σφυρίχτρα του τροχονόμου του Λιμενικού Σώματος.
Μόλις διαμαρτυρηθούν οι καταστηματάρχες εισπράττουν την απάντηση, ότι ο εφοδιασμός τους γίνεται από την Ροδοκανάκη, υπάρχουν δε και σχετικές πινακίδες.
Υπάρχουν όντως, αλλά ποιός τις σέβεται; Ελάχιστοι. Συνεπώς οι επαγγελματίες έχουν δυό δρόμους. Να μείνουν χωρίς εμπορεύματα, να αρχίζουν να ψάχνουν στις καφετέριες τον οδηγό, που στάθμευσε για… 5 λεπτά διάρκειας… 3 ωρών ή να τηλεφωνήσουν στο 100 να περάσει να βεβαιώσει κλήση στον παραβάτη.
Δεν κάνω το τελευταίο, μας είπε καταστηματάρχης, δεν θέλω να γίνω… συνένοχος στην κλήση, αλλά το κυριότερο δεν λύνεται το πρόβλημα. Ο άλλος τρώει την κλήση, αλλά συνεχίζει να πίνει τον καφέ του απτόητος. Όταν γυρίζει και βλέπει το… παράσημο στεναχωριέται αλλά στο μεταξύ εγώ μένω από εμπορεύματα.
Άρα τι γίνεται τον ρώτησα;
Περιμένω να περάσει ο τροχονόμος, να τους γράψει, να φύγουν αυτοί κάποτε και να έρθουν οι… επόμενοι. Μιλάμε είναι… ατελείωτοι.
Αδέλφια εδώ είναι και το ερώτημα. Γιατί αυτοί που δεν καταλαβαίνουν είναι ατελείωτοι; Γιατί δεν συμβαίνει το αντίθετο; Γιατί δεν αλλάζουμε;
Βεβαίως υπάρχει πρόβλημα με την στάθμευση, αλλά στην πάροδο του χρόνου, δημιουργήθηκαν στο κέντρο της πόλης, εκτός αν δεν είναι κέντρο η Αλλατίου ή η Αγίων Αποστόλων εκατοντάδες θέσεις στάθμευσης. Γιατί δεν τις χρησιμοποιούμε ειδικά το βράδυ; Γιατί για να μην προχωρήσουμε 5 λεπτά ως την Προκυμαία, γιατί δυσκολεύομε την ζωή των συνανθρώπων μας και σε τελική ανάλυση μας κοστίζει και ο καφές ένα 100 ευρώ;
Υ.Γ.: Σε επόμενο άρθρο θα αναρωτηθώ αν το αυγό έκανε την κότα ή το αντίστροφο.
