Αιώνες τώρα ο ίδιος συμβολισμός. Ο υιός του θεού, σύμφωνα με την Χριστιανική θρησκεία κάθε δόγματος όχι μόνο στάλθηκε, αλλά σταυρώθηκε για να μας σώσει ή έστω να περάσει τα μηνύματα του, πλην όμως… ματαίως.
Βέβαια ίσως εγώ ο ταπεινός να βιάζομαι και 2000 τόσα χρόνια να είναι μια σταγόνα στον ωκεανό, αλλά διαβάζοντας την ιστορία κι’ άλλοι σταυρώθηκαν πριν τον Ιησού… τσάμπα κι’ αυτοί.
Ο άνθρωπος προσπαθεί, αλλά το θηρίο μέσα του, είναι ισχυρότερο.
Αν τα φιλοσοφήσει κανείς, απ’ τις αρένες με τα άγρια θηρία, που κατασπάραζαν ανθρώπους μέχρι το survivor άντε το ανθρώπινο μυαλό να ωρίμασε ένα δράμι, παραπάνω πάντως όχι.
Αυτά σκεφτόμουνα σήμερα στον Ιερό Ναό της Μητροπόλεως την ώρα της Λειτουργίας της Αποκαθήλωσης, βλέποντας όχι τους συμπατριώτες με τα καλά τους και τα κεριά τους αλλά δύο γυναικείες φιγούρες στην είσοδο της Εκκλησίας, ακριβώς στην πόρτα, ούτε χιλιοστό μέσα.
Ξέρεις πόση ώρα κάθονται απ’ έξω και προσεύχονται, μου λέει ο φίλος μου Επίτροπος Μιχάλης Κλαδιάς, πάνω από μια ώρα.
Βέβαια πριν μπούν στην Εκκλησία πρέπει να προσευχηθούν, γιατί η Εκκλησία είναι ο Ναός του Θεού, το σπίτι του. Κι’ αν δεν μπαίνεις στο σπίτι σου με τα παπούτσια, να μην το λερώσεις , πόσο μάλλον στο σπίτι του Θεού.
Αφού λοιπόν προσευχήθηκαν, έβγαλαν τα παπούτσια, μπήκαν φίλησαν τις εικόνες στον πρόναο, με τέτοια ευλάβεια, που θα μπορούσε να γίνει μάθημα λατρείας και στάθηκαν στην είσοδο, ούτε χιλιοστό μέσα.
Γιατί, απλούστατο, στον Ναό για να μπείς πρέπει πρώτα να έχεις εξομολογηθεί, αλλιώς πας στον οίκο του Θεού, μαζί με τις αμαρτίες σου.
Ετσι πιστεύουν αλλού οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Για να μου φύγει και η τελευταία απορία ζήτησα άδεια να τις φωτογραφίσω.
Ηξερα ότι αν ήταν Μουσουλμάνες, και είχαν έρθει έτσι για «θρησκευτικό τουρισμό» δεν θα μου το επέτρεπαν με τίποτα, αφού είναι από τις μεγαλύτερες αμαρτίες, για δε τις γυναίκες εισιτήριο απ’ ευθεία για την Μουσουλμανική κόλαση.
Δέχτηκαν με προθυμία, τέλειωσε η Λειτουργία και το ίδιο σεμνά όσο παρακολούθησαν προσευχόμενες στη γλώσσα τους αποχώρησαν.
Αν έμενα εδώ το ρεπορτάζ θα ήταν στη μέση. Δεν ήταν δύσκολο να τις ακολουθήσω. Πήραν τον δρόμο για την… Σούδα.
Αν τις δούμε αύριο μέσα σον σωρό, μπορούμε να τις «βαφτίσουμε» μαντηλοφορούσες Μουσουλμάνες.
Είπαμε από τις Ρωμαϊκές αρένες μέχρι τον τηλεσανό δεν πέρασε ούτε μια μέρα μέσα στην ιστορία.
Υ.Γ. Ασχετον, αλλά επειδή από το υπουργείο προστασίας του πολίτη ρωτάνε κάποιοι. «Μα τι να κάνουμε με τον Ρουκετοπόλεμο;»
Απλό, ότι κάθε χρόνο.
