Η δημοσιογραφία είναι από μόνη της μια εκπληκτική εμπειρία. Δεν πλήττεις ποτέ.
«Σας ζηλεύουμε» μας λέγανε οι εν Αθήναις συνάδελφοι, ζείτε μέσα στην ησυχία.
Μέχρι που δεν ήρθαν οι… μέλισσες όπως έγραψε ο Γιάννης Ξανθούλης αλλά οι… πρόσφυγες και κολλητά μ’ αυτούς οι μετανάστες.
Ετσι ξαφνικά, η μη πλήξη που λέγαμε, γίναμε… πολεμικοί ανταποκριτές.
Θα ήθελα τώρα να γυρίσω το ρολόϊ πολλά χρόνια πίσω.
Βρισκόμουνα λίγο πριν το «Χαρά» στον Δημοτικό Κήπο, όταν μπροστά στα μάτια μου έγινε ένα τροχαίο. Ενώ ειδοποιούσαμε το ασθενοφόρο βλέπω έναν τύπο με μια μηχανή, με ένα κοριτσάκι πίσω του, σήμερα θα είναι σίγουρα μεγάλη κοπέλα, να σταματάει να παρατάει το παιδάκι και να πέφτει στην κυριολεξία πάνω στον τραυματία προσφέροντας τις πρώτες βοήθειες.
Όπως κάνω πάγια σ’ αυτές τις περιπτώσεις τραβήχτηκα λίγοι μακριά, τράβηξα ένα αφηρημένο πλάνο και… πρόσεχα το παιδάκι, αφού κατάλαβα ότι ο «γιατρός» το… ξέχασε.
Επειδή την έχω πάθει και με τα τέσσερα μου παιδιά, να τα… ξεχάσω δηλαδή σε ρεπορτάζ, ένοιωσα μια αλληλεγγύη στον «γιατρό». Το ασθενοφόρο δεν άργησε ο «γιατρός» έβαλε ένα χέρι και στην είσοδο του φορείου στο όχημα και μετά αφού το είδε να φεύγει θυμήθηκε το… παιδάκι, που βρίσκονταν πάντα δίπλα μου.
Ετσι γνώρισα τον Γιάννη Κουτσοδόντη, έναν παθιασμένο με την δουλειά του Νοσηλευτή.
Ας βάλουμε πάλι το ρολόϊ να γυρίσει τρία χρόνια πίσω. Το προσφυγικό στην άψη του. Η Σούδα γεμάτη απελπισμένους ανθρώπους. Δεν θυμάμαι πόσες φορές κάναμε εκεί ρεπορτάζ, σε λίγο ξέραμε την κάθε τρύπα της περιοχής, όμως από όλα αυτά τα σχεδόν επαναλαμβανόμενα συμβάντα δεν θα ξεχάσω τρία.
Τους πρόσφυγες – μετανάστες να πετάνε κροτίδες στην πόρτα του Πάγκαλου με κίνδυνο τα πυροτεχνήματα να γίνουν το… Κούγκι, το κανονικό, όχι του… Καμμένου.
Δεν θα ξεχάσω, όταν βρισκόμουνα ένα βράδυ στο μπαλκόνι του Μιχαλάκη και δίπλα μου άκουγα τα ανθρωποειδή να ξηλώνουν ένα ντουβάρι και να πετάνε πέτρες από ύψος τεσσάρων τουλάχιστον μέτρων πάνω στις σκηνές των προσφύγων. Εκείνη τη νύχτα από θαύμα δεν σκοτώθηκαν άνθρωποι.
Τέλος δεν θα ξεχάσω στις 6 Ιουνίου 2016 την κλωτσιά του Ματθαίου Μερμηγκούση στον Γιάννη Κουτσοδόντη, που την θυμήθηκα με αφορμή την εξ αναβολής Δίκη της Δευτέρας με κατηγορούμενο τον πρώτο.
Ο Γιάννης με θεώρησε ένα με το… τοπίο και δεν σκέφθηκε να με χρησιμοποιήσει ως μάρτυρα αλλά αν με καλούσε το δικαστήριο θα έλεγα πως από τα δεκάδες περιστατικά που έζησα αυτό μπορώ να το περιγράψω με κάθε λεπτομέρεια.
Θυμάμαι τους τραυματισμένους πρόσφυγες, γύρω τον εσμό των «αγανακτισμένων» εμάς να τραβάμε πλάνα, τους Αστυνομικούς να προσπαθούν να συμμαζέψουν τα… ασυμμάζευτα και τον Γιάννη Κουτσοδόντη να καταφτάνει προκειμένου να συντονίσει το ασθενοφόρο, που έρχονταν πίσω του.
Αυτό ήταν. Ο εσμός είδε τότε το «κόκκινο πανί». Αν μπορούσαν θα λιντσάριζαν το… ασθενοφόρο, να μην πάρει τους τραυματίες να τους αφήσει να… ξεμάξουν, αλλά ελλείψει αυτού την πλήρωσε ο Γιάννης.
Επεσαν πάνω του να τον φάνε, οι Αστυνομικοί προσπαθούσαν να μπούν στην μέση, ο Ματθαίος αψύς, νευρικός και γεροδεμένος, πρωταγωνιστούσε και μόνο με το εκτόπισμα του.
Κάποια στιγμή ο Γιάννης έπεσε κάτω και τότε ήρθε η κλωτσιά. Χιλιάδες κλωτσιές και να μου δείξεις αυτή θα την ξεχωρίσω. Το πόδι του δυνατό, λίγο πιο πάνω απ’ την πατούσα χοντρό σαν το μπούτι ενός παιδιού, η δύναμη ασύλληπτη, παίρνει στροφή και… σουτάρει.
Θεέ μου, κλείνω τα μάτια μου, δεν θέλω να δώ το πρόσωπο του Γιάννη να γίνεται… κιμάς, αλλά ω του θαύματος, ούτε τα μάτια δεν προλαβαίνω να κλείσω και άλλη μια σπρωξιά χαμηλώνει το κεφάλι του Γιάννη. Για μερικά χιλιοστά η φοβερή κλωτσιά πέφτει στον αέρα και ο δράστης χάνει την ισορροπία του. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά υπάρχουν και σχετικά βίντεο και η δίκη γίνεται τη Δευτέρα. Ας τα εκλάβουν οι Δικαστές ως κατάθεση ακόμα και εκτός ακροατηρίου.
Υ.Γ. «Όσο τα αλληλέγγυα σκουπίδια θα προσπαθούν να βαφτίσουν ρατσισμό και φασισμό κάθε δικαιη προστατευση της προσωπικής μας ελευθερίας.....τόσο θα στεκόμαστε διπλα στο Ματθαίο...»
Κύρια υπουργέ Προστασίας του πολίτη, κύριε Αστυνομικέ Διευθυντά Χίου. Τα παραπάνω υποστηρίζει στις 5/4/19 στο ιστολόγιο του ο υφιστάμενος σας Αστυνομικός Φ.Μ. Προφανώς αυτός θα προστατεύσει τον επόμενο Κουτσοδόντη και εμάς που θα κληθούμε για το επόμενο ρεπορτάζ. Να τον χαίρεστε.
