Θα μπορούσε την μεγάλη σημαία, που έτσι μας βγαίνει από την ψυχή μας, την αναρτούμε στον Νότιο Λιμενοβραχίονα στις Εθνικές επετείους, να την φυλάμε σε μια… ντουλάπα στον Δήμο, ας πούμε.
Σήμερα όμως ο Δήμαρχος Χίου Σταμάτης Κάρμαντζης, συνεπικουρούμενος από τον παλιό συνάδελφο του και σήμερα Αντιπεριφερειάρχη Παντελή Βρουλή, έκανε κάτι άκρως συμβολικό. Την παρέδωσε στα χέρια του Γιάννη Μάργαρη, Διοικητή της Ακαδημίας Μηχανικών και στο πρόσωπο του στους σπουδαστές της Ακαδημίας.
Πάρτε την είπε, να την πάτε στα πέρατα της Οικουμένης και θυμήθηκε τα δάκρυα στα μάτια ενός… 20χρονου Ανθυποπλοίαρχου, εκ Καρύων της Χίου ορμώμενου, όταν την αντίκρυζε στα λιμάνια της γής, στα 5 χρόνια της θαλάσσιας υπηρεσίας του.
Δεν θα σταθώ στο συγκινησιακό μέρος της εκδήλωσης, αλλά στην ουσία της, αυτή που θεωρώ «έπιασαν στον αέρα» τα σημερινά 20χρονα παιδιά, που σε στάση προσοχής και ψάλλοντας τον Εθνικό μας ύμνο, παρέλαβαν.
Ο Δήμαρχος παιδιά δεν σας την έδωσε να την φυλάξετε. Την σημαία την φυλάει ο Στρατός μας, οι Ένοπλες δυνάμεις της χώρας, που διασφαλίζουν την ασφάλεια και την Εθνική μας κυριαρχία, σας την έδωσε να την… ταξιδέψετε.
Όχι μόνο για λόγους οικονομίας, όχι μόνο γιατί η Ελλάδα σήμερα, μια κουκίδα στον χάρτη, διακινεί τα εμπορεύματα της γής, όχι μόνο γιατί ελληνικά χέρια, είτε τα δικά σας, είτε των επιχειρηματιών της θάλασσας, φέρνουν πολύτιμο συνάλλαγμα στη χώρα μας, σας την έδωσε να την ταξιδέψετε, γιατί χωρίς αυτήν δεν έχουμε πατρίδα.
Ακριβώς όπως το ακούτε, και δείτε ξανά τα χρώματα της σημαίας που θα κρατήσετε.
Πέρα από το φώς, το υπέρλαμπρο άσπρο του ήλιου του… Ηλίατορα, ανάμεσα στον Σταυρό της θυσίας του Θεανθρώπου, υπάρχει το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας.
Πατρίδα μας είναι η θάλασσα, δεν υπάρχουμε χωρίς αυτήν.
Και όταν η πατρίδα μας σκλαβώθηκε τριπλά για 4 χρόνια, από το 1940 έως το 1944, από Γερμανούς, Ιταλούς και Βουλγάρους, όταν δεν υπήρχε σπιθαμή εδάφους να κυματίσει η σημαία αυτή, που πήραν στην αγκαλιά τους η εξόριστη Κυβέρνηση και ο Βασιλιάς στην Κρήτη και μετά στην… Αίγυπτο, κυμάτιζε πάνω στα ελληνικά πλοία, Πολεμικά και Εμπορικά, σε όλη την Οικουμένη.
Η σημαία αυτή δεν υπεστάλη ποτέ, γιατί δεν σταμάτησε να βουτιέται στα κύματα.
Και τα κύματα θα τα κινήσετε εσείς με τις προπέλες σας, θα τα οργώσετε όχι μόνο για να φέρετε λεφτά, αλλά για να μεταφέρετε παντού το μήνυμα ότι Ελλάδα σημαίνει πολιτισμός, δουλειά και πρόοδος.
Να γιατί σήμερα δεν είχαμε στην ΑΕΝ Μηχανικών μια τυπική τελετή, αλλά μια πράξη υψίστου συμβολισμού και ουσίας.
Υ.Γ.: To υστερόγραφο μας αφορά την ένθετη δεύτερη φωτογραφία. Κρατήστε κάπου αυτές τις κυρίες. Θα τις χρειαστούμε όταν θα δούμε τα τείχη του Κάστρου συντηρημένα και τρίβουμε τα μάτια μας, για τον θησαυρό που κρατήσαμε τόσα χρόνια και δυστυχώς κρατάμε ακόμα στον… βούρκο.
